Foto: Ezel met een grotere draaglast dan draagkracht.
De column Draagkracht gaf wat reacties op Twitter die teleurgesteld klonken. Men vond mijn uitingen over lange doeken negatief. Dat mag iedereen natuurlijk vinden, het was echter niet mijn bedoeling. Mijn bedoeling was om een beetje de opkomende monopolie positie van de lange draagdoeken wat te temperen en meer aandacht te geven aan andere mogelijkheden. Ik hoop dat degenen die moeite met het stuk hadden dat ook eens hier willen komen zeggen (inmiddels is er een reactie te lezen), zodat de lezers van dit blog aan hoor en wederhoor kunnen doen. Voor ik verder ga met het stuk van vandaag wil ik nog wel benadrukken dat ik vrijwel alle vormen van dragen toejuich, ook de soorten die mij minder handig lijken. Zolang het de nabijheid van moeder en kind bevordert, het kind geen kwaad doet en de borstvoeding wordt beschermd: draag zoals je wilt, maar draag! Als moeder (en ook als vader, maar dan zonder de melkgevende borsten) ben je de dagende kracht voor het groeien en ontwikkelen van je kind.
Draagkracht gaat natuurlijk verder dan de puur fysiek benodigde kracht om een kind te dragen. Ook het hele voeden, verzorgen en koesteren vergen draagkracht. De draagkracht die daarvoor nodig is gaat om de hoeveelheid inzet van zichzelf die een mens kan opbrengen. Voor sommigen kan alles en voor anderen is het gevoel zichzelf volledig in te leveren te sterk. Wij maken het onszelf daarin ook niet gemakkelijk door van vrouwen te eisen dat zij met of zonder kind identiek in het sociale en werkende leven staan. De draagkracht die van een vrouw als moeder wordt geëist is dubbel zo groot als die van een man als vader wordt gevraagd. Aan mannen die aankondigen vader te worden wordt eigenlijk nooit gevraagd hoe zij denken hun werk en vader zijn te gaan combineren. Aan vrouwen is het de eerste vraag zo ongeveer.
Draagkracht heeft ook wel te maken met verwachtingen, voorbereidingen en verdeling. Verwachtingen bepalen voor een groot deel wat je ervaart. (Lees hier over wat ik eerder schreef over realistische verwachtingen.) Als je iets heel moeilijks en zwaars verwacht, kan het zomaar meevallen, terwijl dezelfde draaglast erg kan tegenvallen als er iets makkelijks werd verwacht. Een realistische verwachting zorgt ervoor dat je de nodige draagkracht mobiliseert, zodat er een evenwicht komt tussen draaglast en draagkracht. Je karretje kiept dan niet om, zodat jij niet met je benen omhoog ligt te stuntelen zoals de ezel in de illustratie. Vooral als je op tijd voorbereidingen treft en een werkverdeling maakt tussen alle partners in de onderneming.
Sommige dingen bij die voorbereiding liggen vast. De drager voor het ongeboren kind zit in het moederlijf en de borsten voor de melk zitten daar ook aan vast. De drager voor het geboren kind kan op vader en moeder allebei worden gebonden en met wat improvisatie kan het aanleveren van de melk ook worden gedeeld, hoewel dat niet de meest praktische taakverdeling is. De draagkracht voor de moeder wordt beter gebruikt als er van haar draaglast wat wordt afgenomen. De vader kan wat van die afgenomen draaglast overnemen, want hij heeft nog wel wat draagkracht over na het niet hoeven dragen van het ongeboren en het niet hoeven voeden van het geboren kind.
De draaglast van betaald werk kan ook worden verdeeld over beide ouders zodat hun beider draagkracht wat evenrediger wordt aangesproken. Door de draaglast van zowel het werk buitenshuis als van de zorg voor kinderen op te tellen en eerlijk te verdelen is de draagkracht beter verdeeld en meer waarschijnlijk toereikend. Hieraan meer tijd en aandacht geven tijdens de zwangerschap is profijtelijker dan het eeuwig doen over het uitzoeken van de babykamer, de uitzet en de geboortekaartjes. Overigens kan dragen, op welke manier dan ook die de handen vrij geeft, ervoor zorgen dat de draaglast van ouderschap minder wordt en de combinatie van ouderschap en sociaal leven en betaalde arbeid makkelijker maakt.
