Foto: Pompoen-lantaarn met een borstvoedinglogo
Vandaag is het elf-elf. De dag van Martinus die zijn mantel deelde met een bedelaar. De dag dat mijn neefje jarig is. De dag dat in het zuiden van het land het carnavalsseizoen wordt geopend. De eerste dag dit jaar dat de auto’s wit beslagen waren en de buren stonden te krabben. Een dag vol met thema’s dus. Op de achtergrond filmmuziek en uitzicht op een zonbeschenen achtertuin in herfstmodus. Later deze week ga ik met mijn dochter-de-pedagoog naar Alfie Kohn en al mijn klachten en kwaaltjes zijn op dit moment verdwenen. Laat de week maar beginnen.
Sint Maarten is een feestdag ter nagedachtenis van Martinus van Tours. Het wordt gezien als een bedelfeest aan het begin van de winter. De heilige Martinus deelde zijn warme mantel met een bedelaar, bij zijn bedelfeest gaat het om voedsel. Kinderen die zingend langs de deuren gaan krijgen fruit of snoepgoed. (In vroeger tijden was het een welkome aanvulling op het schaarse menu van arme mensen. Waar ik woon zijn niet heel veel arme mensen, maar ik ga straks toch maar even een kistje mandarijnen inslaan, je weet maar nooit. En als ik nog tijd over heb, ga ik die mooie pompoen uithollen om met een lichtje erin bij de deur te zetten. Kinderen helpen met eten verzamelen is per slot mijn werk.
Dan dat jarige neefje*. Nou, dat –je mag er wel af. Ik moet op mijn tenen gaan staan als ik hem mijn verjaardagskus geef. Wat dat betreft lijkt hij op zijn neven, mijn zoons. Of dat nu komt door het krachtvoer dat ze allemaal hebben gehad van hun moeders of dat het gewoon in de genen zit, het zijn allemaal grote, lange mannen geworden. Ze zorgen er mede voor dat de Nederlandse mannen hoog in de statistieken van langste mensen in de wereld blijven staan. Mijn zus en ik zijn niet uitzonderlijk lang, noch zijn de vaders van onze kinderen dat. Ze hebben wel allemaal langer dan de culturele normen borstvoeding gehad. Terwijl het toch juist de consumptie van koemelk is die bevolkingen lang maakt. De langste mensen wereldwijd komen uit omgevingen met veel melkveehouderij. Statistieken zijn kennelijk ook niet alleen zaligmakend. Dat is iets dat ik vaak moet uit leggen wanneer mensen zich afvragen waarom hun volledig borstgevoede kind toch ziek kan worden of anders kan reageren op bepaalde zaken dan als gemiddeld voor borstkindjes wordt aangemerkt. Gemiddelde bestaan slechts bij gratie van de uitersten. Zoals mijn zoons en neefjes duidelijk aantonen.
Een vriendin van mij is tussen 11-11 en carnaval nauwelijks aanspreekbaar. Ze is al lange tijd lid van de plaatselijke carnavalsvereniging en heeft daar vele verantwoordelijkheden. U, nuchtere noorderling die dit leest, dacht misschien dat carnaval enkel gaat om vrolijkheid en flauwekul, maar neen, het is een Zeer Serieuze Aangelegenheid. Het is omgeven met draaiboeken en rituelen. Borstvoeding geven lijkt voor sommigen net zo een Zeer Serieuze Aangelegenheid te zijn, omgeven met draaiboeken, protocollen en rituelen. Vaak verloopt borstvoeding toch eens tuk beter wanneer er plaats is voor een kwinkslag en een doe nou maar gewoon je ding, dan komt alles goed. Een gevende borst en een gewillig kind dat niet in de weg gezeten wordt. Terwijl manlief en ik van het weekend TV keken kwam er een aankondiging voorbij van een nieuw programma over het geheim van een goed huwelijk. Wel, voor manlief was het zo al duidelijk wat ons geheime protocol voor een gelukkig huwelijk is: gewoon mekaar niet in de weg zitten. Ik kan niet anders dan het volmondig met hem eens zijn. Al 3x11 jaar lang.
*) Eigenlijk is hij niet vandaag jarig , maar overmorgen. Maar ik heb altijd die associatie met zijn verjaardag met Sintmaarten, ik weet niet waarom. Dus doe ik maar ent of hij inderdaad vandaag jarig is. Noem het dichterlijke vrijheid.
