Foto: Matt Damon als Jason Bourne in The Bourne Identity over een geheim agent met een identiteitscrisis
Waar aan de ene kant de wetenschap wordt versnipperd in specialismen en subspecialismen en daarbinnen weer superspecialisaties, zijn er ook wetenschappers die zich juist op vele en brede terreinen deskundig wanen. Filosofen en ethici neigen daar nog al toe, wanneer ze menen dat door met een ethisch-filosofische geschoolde blik naar andere vlakken van wetenschap te kijken je daar zinnige dingen over kunt zeggen. Niet gehinderd, uiteraard, door enige vaktechnische inhoud van die andere wetenschappelijke disciplines. Het lijkt een soort identiteitscrisis: wat ben ik, wie ben ik, wat is mijn vak nu eigenlijk? En zo kan het gebeuren dat een koppeltje ethici-filosofen onderzoek gaat doen naar de voorlichting over borstvoeding, daarvoor wat moeders met slechte borstvoeding ervaringen ondervraagt, hier en daar wat quotes uit onderzoeken licht en commentaar meeneemt van andere wetenschappers met een sterke, maar niet op deugdelijk wetenschappelijk bewijs gestoelde mening over het onderwerp. Zij publiceren het onderzoek, schrijven er een blog*) over en geven interviews voor vrouwenbladen van minder serieus allooi**). Op het blog heb ik proberen te reageren, maar ik heb een donkerbruin vermoeden dat de filosofen een niet erg filosofische instelling hebben aangaande kritiek, daarom zet ik mijn reactie maar hier neer:
Idee: Twitter discussie nav interview met Sabine Roester in Viva Mama en blog over hetzelfde onderwerp
Waar aan de ene kant de wetenschap wordt versnipperd in specialismen en subspecialismen en daarbinnen weer superspecialisaties, zijn er ook wetenschappers die zich juist op vele en brede terreinen deskundig wanen. Filosofen en ethici neigen daar nog al toe, wanneer ze menen dat door met een ethisch-filosofische geschoolde blik naar andere vlakken van wetenschap te kijken je daar zinnige dingen over kunt zeggen. Niet gehinderd, uiteraard, door enige vaktechnische inhoud van die andere wetenschappelijke disciplines. Het lijkt een soort identiteitscrisis: wat ben ik, wie ben ik, wat is mijn vak nu eigenlijk? En zo kan het gebeuren dat een koppeltje ethici-filosofen onderzoek gaat doen naar de voorlichting over borstvoeding, daarvoor wat moeders met slechte borstvoeding ervaringen ondervraagt, hier en daar wat quotes uit onderzoeken licht en commentaar meeneemt van andere wetenschappers met een sterke, maar niet op deugdelijk wetenschappelijk bewijs gestoelde mening over het onderwerp. Zij publiceren het onderzoek, schrijven er een blog*) over en geven interviews voor vrouwenbladen van minder serieus allooi**). Op het blog heb ik proberen te reageren, maar ik heb een donkerbruin vermoeden dat de filosofen een niet erg filosofische instelling hebben aangaande kritiek, daarom zet ik mijn reactie maar hier neer:
‘’En hier zien we een filosoof die bezig is de boodschapper de schuld te geven van de nare boodschap. Hoewel het stuk op het eerste gezicht goed onderbouwd en beredeneerd is, raakt het kant noch wal. Uitgangspunt: Borstvoeding is goed en zou voor elk kind beschikbaar moeten zijn en dat wordt door beleidsmakers en zorgverleners uitgedragen. De praktijk: veel moeders hebben grote problemen met het geven van borstvoeding, haken fysiek en psychisch getraumatiseerd af. Conclusie: zij moeten meer steun hebben bij het kiezen van een alternatief. En bij die conclusie, daar is het punt waar de redenering geen stand houdt. Er wordt namelijk in het geheel niet gevraagd naar het waarom van het misgaan van de borstvoeding. Borstvoeding gaat niet fout omdat er veel voorlichting wordt gegeven en ook niet omdat moeders het fout doen. Als je even de moeite neemt om werkelijk de literatuur in te duiken (zowel de vakliteratuur waarin de anatomie en fysiologie van de menselijke lactatie uiteen wordt gezet als de literatuur over onderzoeken naar het waarom van vroegtijdig stoppen met borstvoeding), dan zal duidelijk worden dat borstvoeding mis gaat omdat 1) mensen eraan beginnen met onrealistische verwachtingen over de praktijk van het zorgen voor en voeden van een kind en de normale ontwikkeling en gedrag van kinderen en 2) omdat de gemiddelde zorgverlener rondom baring, kraambed en verdere moeder en kind zorg geen flauwe notie heeft van hoe borstvoeding werkt en hoe daarbij effectief te begeleiden. Kijk, als filosofen zich daar nu eens druk over zouden maken, over die medische, verpleegkundige en kraamverzorgende missers, dat zou een stuk zinniger zijn. Zinniger dan het bagatelliseren van het belang van borstvoeding en het verheerlijken van de kwaliteit van kunstvoeding.’’Borstvoeding is niet vreselijk moeilijk en is geen martelgang waarvoor een moeder haar gezondheid en welzijn moet opofferen. Het is een normale fysiologische functie van het menselijk lichaam. Wel een functie die even geleerd moet worden en voor dat leren zijn goede instructie en ter zake kundige begeleiding nodig. En voor de paar vrouwen waarbij het ook dan nog niet lukt zijn er andere mogelijkheden. Ze kunnen andere melk aan de borst voeden. Ze kunnen afgekolfde melk op en andere manier geven. Ze kunnen kiezen uit donormelk of, inderdaad, een kunstmatige moedermelkvervanger. Niet dat die vervanger nu zo erg op moedermelk lijkt, verre van dat, maar je kan er een kind wel mee voeden en met wat kunst- en vliegwerk min of meer gezond laten opgroeien.
Idee: Twitter discussie nav interview met Sabine Roester in Viva Mama en blog over hetzelfde onderwerp