Gisteren was het de dag van het taboe. Het borstvoedingtaboe werd breeduit besproken. Van Erp deed in het AD haar beklag over het verbod op flesjes voor baby’s die borstvoeding krijgen en in HP De Tijd vond Geurtsen het nodig om nog eens te benadrukken wat een ellende kolvende vrouwelijke werknemers eigenlijk zijn. In de Vlaamse krant Het Laatste Nieuws kon de redactie er niet over uit wat een ongehoord vreemd advies sommige beroemdheden over voeden en opvoeden geven. Drieënhalf jaar borstvoeding geven, samen slapen, natuurlijke geboorte, .. nou ja, daarvoor moet je natuurlijk wel zo een excentrieke Amerikaanse celebrity zijn om dat te kunnen adviseren. Ook uit de eerder genoemde artikelen (AD en HPDeTijd) klinkt duidelijk door dat je eigenlijk min of meer geschift moet zijn om zulke extreme dingen voor te staan als exclusief borstvoeding geven en kolven voor je kind als je moet werken. Van Erp was er niet over te spreken dat de medewerkers van het ziekenhuis, waar zij met haar kwetsbare te vroeg geboren kindje was, alles wilden inzetten voor de gezondheid van dat kind. Waarom niet gewoon een fles kunstvoeding erin? Nou, mevrouw, omdat de gezondheid van je kind ook jou vóór alles zou moeten gaan. Misschien was de uitleg niet voldoende of misschien was de manier waarop het werd gebracht niet optimaal en misschien had de begeleiding inderdaad beter gekund, vooral bij het pijnlijke en niets opbrengende kolven. Maar de intentie was niet om moeder te pesten of haar keuzevrijheid weg te nemen, maar om vol in te zetten voor de gezondheid van haar kind. En het is niet zozeer dat die fles taboe is, niet zoals varkensvlees taboe is voor Joden en Moslims, maar meer dat die fles nergens toe dient wat niet ook op een andere, betere manier bereikt kan worden. Met name voor een iets te vroeg geboren kind*, waarbij de instincten en reflexen nog niet voldoende aanwezig zijn om makkelijk drinken te faciliteren is het funest om met een fles te beginnen. En kunstvoeding is voor een kind met een nog zeer onrijpe lever- en longfunctie, heel erg ongezond. In plaats van te mekkeren over haar eigen ongemak en het veronderstelde wegnemen van haar eigen keus deed van Erp er beter aan zich druk te maken over haar kind, zijn ongemak, zijn eigen keus en bovenal zijn gezondheid. Een kind op de wereld zetten komt met verantwoordelijkheden. De vervulling van het eigen Ik komt dan soms op de tweede plaats.
Dan het taboe van de kolvende werkneemsters. Waarom is dat zo’n taboe? Een zo groot taboe dat veel moeders liever borstvoeding opgeven dan dát te moeten doen. Wettelijk is het in Nederland best goed geregeld: gedurende de eerste negen levensmaanden van haar kind mag zij een kwart van haar betaalde uren besteden aan het voeden van haar kind of het afkolven van moedermelk. En de werkgever moet, als de vrouw ervoor kiest om op het werk te voeden of kolven, zorgen voor een geschikte ruimte om dat te doen. De vrouw kan er ook voor kiezen om naar haar kind toe te gaan om te voeden, of later te beginnen en vroeger te stoppen of een mega middagpauze te nemen om te gaan voeden. Of ze kan er een paar keer per dag een halfuurtje tussenuit gaan om te kolven, of haar kind naar zich toe te laten brengen. Maar vrouwen worden er op aan gekeken dat zij hun werk onderbreken of korter werken (met behoud van loon!) om te kolven of te voeden. Of de vrouw heeft het gevoel er op te worden aangekeken. Het gevoel dat van haar wordt gedacht dat ze de kantjes ervan afloopt of haar collega’s voor het werk laat opdraaien. Deel van het taboe is, dat er niet over wordt gepraat en dat je er dus ook niet achter komt wat nu eigenlijk precies het probleem is. En dan zijn er nog de ranzige grappen die er naar het schijnt onvermijdelijk over moeten worden gemaakt. Ranzige grappen van viezige ventjes over pompen in afgesloten kamertjes. Zodra bepaalde taboe woorden worden uitgesproken volgt er een vrijwel automatische reactie in de hersenen van deze puberaal denkende ventjes, alsof er een toverspreuk over is uitgesproken. Ik denk dat de betreffende hersenen zorgen voor heel wat meer arbeidsonderbreking dan de 25% waar moeders recht op hebben.
Van Erp B: ‘’Hulpfles taboe op kraamafdeling’’, AD, 10-04-2012
WHO/Unicef: 10 vuistregels voor het welslagen van de borstvoeding
Geurtsen K: Kijkt u die vrouwelijke collega erop aan als zij een kwart van de werktijd in een hokje gaat zitten kolven? ‘’ Ze zijn zeldzaam in Nederland: échte taboes. Maar volgens mij hebben we er nog eentje gevonden.’’
HLN.be: Bekende mama's en hun vreemd opvoedingsadvies
* Eurolac Flits! met label laat-prematuur
