Foto: Sharon Small als Barbara Havers, de vaak wat slonzig ogende, maar scherp en onafhankelijk denkende en onderzoekende assistent van de adelijke, ietwat hautaine detective Lynley in The Inspector Lynley Mysteries.
Behalve advocaat van het kind en coach voor de voedende moeder ben ik vooral onderzoeker. Geen wetenschappelijk onderzoeker, hoewel ik dat ook wel ambieer, maar onderzoeker voor het vinden van oorzaken en gevolgen. Degelijk onderzoek- en opzoekwerk, zoals detectives dat doen. Hoewel veel van de in films en TV series vertoonde detectives mannen zijn en naar ik me voorstel de detective-afdelingen van echte politiebureaus door meer mannen dan vrouwen worden bevolkt (het is opvallend lastig dit soort cijfers over de politie in de openbare cyber-ruimte te vinden), denk ik toch dat dit een heel vrouwelijk beroep is. Dit soort onderzoekwerk vergt het kunnen denken aan verschillende opties tegelijkertijd, het leggen van verbanden, het analyseren van intermenselijke relaties en nog zo wat van die dingen die samenwerking vragen van de linker en de rechter hersenhelften. Ik kijk dan ook graag TV series met een vrouwelijke hoofdrol voor de detective: Kate Beckett (gespeeld door Stana Katic) in Castle, Jane Rizzzoli (gespeeld door Angie Harmon) in Rizzoli & Isles, Brenda Leigh Johnson (gespeeld door Kyra Sedgwick) in The Closer en Olivia Benson (gespeeld door Mariska Hargitay) in Law & Order: Special Victims Unit. Er zijn er meer, maar vaak spelen die tweede viool onder een mannelijke leider (terwijl ze ondertussen wel vaak degene zijn die de zaak oplossen).
Voor een lactatiekundige kan de weg vanaf het eerste telefoontje naar het oplossen van een probleem bij een moeder en kind met borstvoeding sterk lijken op dit gedegen politie-detectivewerk. We beginnen met een PD: plaats delict. Hier is het slachtoffer (de ongestoorde borstvoeding) te midden van allerlei opvallende, onopvallende en verstopte aanwijzingen. Als lactatiekundig detective ga ik eerst eens kijken hoe het slachtoffer erbij ligt, wat kan ik daaruit opmaken over een vermoedelijke oorzaak, methode en middelen. Ik hoor ook getuigen die op of rond de PD waren en mogelijk iets hebben opgemerkt. De eerste getuige is de moeder. Zij vertelt mij haar verhaal vanaf de geboorte van haar kind (soms al van voor die tijd) tot dit moment. Door gerichte vragen probeer ik haar herinnering aan te scherpen om zoveel mogelijk gegevens en aanwijzingen boven water te krijgen. Het kind is ook een getuige, maar een die moeilijk te ondervragen is, hij kan immers nog niet verbaal communiceren. Maar zijn gedrag, lichaamstaal, mimiek en functioneren vertellen mij toch veel. Misschien is er nog een huisgenoot in de buurt of een zorgverlener die een deel van het verhaal kunnen vertellen en daarmee een andere invalshoek of gezichtspunt kunnen aanvoeren.
Elke misdaad heeft een motief, zo ook een borstvoeding probleem. Dan heet het niet motief, maar oorzaak of reden. Een belangrijke vraag om naar de oplossing van mijn probleem te komen is weten waarom het zo is, wat heeft het veroorzaakt, wat was de aanleiding. Bij een lactatiekundig probleem is het horen van de getuigenverklaringen van de moeder en eventuele andere getuigen een belangrijk middel om tot een opheldering van het waarom te komen. Onderzoek van het kind of de borsten kan verdere aanwijzingen geven.
Gelegenheid en aanwezigheid zijn belangrijke factoren. Een verdachte kan wel een prima motief hebben gehad om de daad te begaan, maar als hij de middelen niet had, niet in de gelegenheid was of niet in de buurt, kan hij het toch niet gedaan hebben. Bij het bekijken van de plaats delict en het horen van de getuigen kan een lactatiekundige al snel denken in een bepaalde richting. Bepaalde symptomen lijken soms onontkomenlijk bij bepaalde oorzaken en problemen te horen. Maar toch: als de verdachte niet in de buurt was, niet in de gelegenheid was om iets te doen, is het onwaarschijnlijk dat hij het gedaan heeft. Als het kwaakt als een eend en waggelt als een eend, maar geen eenden DNA heeft, is het nog steeds geen eend. Vooral allergie en spruw willen nog al eens als voor de hand liggende verdachte worden opgepakt. Bekende veelplegers in een bepaald soort misdaad, bekend bij de politie, maar nog steeds niet noodzakelijkerwijs ook de veroorzaker van het voorliggende probleem.
Sommige problemen bij borstvoeding zijn relatief eenvoudig te duiden en de oorzaak kan dan makkelijk worden achterhaald en een oplossing ligt voor de hand. Vaak zal dieper onderzoek nodig zijn en heeft de detective de steun nodig van forensisch onderzoekers. Daarover morgen meer.
Behalve advocaat van het kind en coach voor de voedende moeder ben ik vooral onderzoeker. Geen wetenschappelijk onderzoeker, hoewel ik dat ook wel ambieer, maar onderzoeker voor het vinden van oorzaken en gevolgen. Degelijk onderzoek- en opzoekwerk, zoals detectives dat doen. Hoewel veel van de in films en TV series vertoonde detectives mannen zijn en naar ik me voorstel de detective-afdelingen van echte politiebureaus door meer mannen dan vrouwen worden bevolkt (het is opvallend lastig dit soort cijfers over de politie in de openbare cyber-ruimte te vinden), denk ik toch dat dit een heel vrouwelijk beroep is. Dit soort onderzoekwerk vergt het kunnen denken aan verschillende opties tegelijkertijd, het leggen van verbanden, het analyseren van intermenselijke relaties en nog zo wat van die dingen die samenwerking vragen van de linker en de rechter hersenhelften. Ik kijk dan ook graag TV series met een vrouwelijke hoofdrol voor de detective: Kate Beckett (gespeeld door Stana Katic) in Castle, Jane Rizzzoli (gespeeld door Angie Harmon) in Rizzoli & Isles, Brenda Leigh Johnson (gespeeld door Kyra Sedgwick) in The Closer en Olivia Benson (gespeeld door Mariska Hargitay) in Law & Order: Special Victims Unit. Er zijn er meer, maar vaak spelen die tweede viool onder een mannelijke leider (terwijl ze ondertussen wel vaak degene zijn die de zaak oplossen).
Voor een lactatiekundige kan de weg vanaf het eerste telefoontje naar het oplossen van een probleem bij een moeder en kind met borstvoeding sterk lijken op dit gedegen politie-detectivewerk. We beginnen met een PD: plaats delict. Hier is het slachtoffer (de ongestoorde borstvoeding) te midden van allerlei opvallende, onopvallende en verstopte aanwijzingen. Als lactatiekundig detective ga ik eerst eens kijken hoe het slachtoffer erbij ligt, wat kan ik daaruit opmaken over een vermoedelijke oorzaak, methode en middelen. Ik hoor ook getuigen die op of rond de PD waren en mogelijk iets hebben opgemerkt. De eerste getuige is de moeder. Zij vertelt mij haar verhaal vanaf de geboorte van haar kind (soms al van voor die tijd) tot dit moment. Door gerichte vragen probeer ik haar herinnering aan te scherpen om zoveel mogelijk gegevens en aanwijzingen boven water te krijgen. Het kind is ook een getuige, maar een die moeilijk te ondervragen is, hij kan immers nog niet verbaal communiceren. Maar zijn gedrag, lichaamstaal, mimiek en functioneren vertellen mij toch veel. Misschien is er nog een huisgenoot in de buurt of een zorgverlener die een deel van het verhaal kunnen vertellen en daarmee een andere invalshoek of gezichtspunt kunnen aanvoeren.
Elke misdaad heeft een motief, zo ook een borstvoeding probleem. Dan heet het niet motief, maar oorzaak of reden. Een belangrijke vraag om naar de oplossing van mijn probleem te komen is weten waarom het zo is, wat heeft het veroorzaakt, wat was de aanleiding. Bij een lactatiekundig probleem is het horen van de getuigenverklaringen van de moeder en eventuele andere getuigen een belangrijk middel om tot een opheldering van het waarom te komen. Onderzoek van het kind of de borsten kan verdere aanwijzingen geven.
Gelegenheid en aanwezigheid zijn belangrijke factoren. Een verdachte kan wel een prima motief hebben gehad om de daad te begaan, maar als hij de middelen niet had, niet in de gelegenheid was of niet in de buurt, kan hij het toch niet gedaan hebben. Bij het bekijken van de plaats delict en het horen van de getuigen kan een lactatiekundige al snel denken in een bepaalde richting. Bepaalde symptomen lijken soms onontkomenlijk bij bepaalde oorzaken en problemen te horen. Maar toch: als de verdachte niet in de buurt was, niet in de gelegenheid was om iets te doen, is het onwaarschijnlijk dat hij het gedaan heeft. Als het kwaakt als een eend en waggelt als een eend, maar geen eenden DNA heeft, is het nog steeds geen eend. Vooral allergie en spruw willen nog al eens als voor de hand liggende verdachte worden opgepakt. Bekende veelplegers in een bepaald soort misdaad, bekend bij de politie, maar nog steeds niet noodzakelijkerwijs ook de veroorzaker van het voorliggende probleem.
Sommige problemen bij borstvoeding zijn relatief eenvoudig te duiden en de oorzaak kan dan makkelijk worden achterhaald en een oplossing ligt voor de hand. Vaak zal dieper onderzoek nodig zijn en heeft de detective de steun nodig van forensisch onderzoekers. Daarover morgen meer.
