Foto: De familie Shrek: ‘’Beter Buiten dan Binnen’’, aldus Shrek als hij darmgas loslaat of zijn kinderen boeren.
Dag 5 van een blogweek ‘’Wereld Borstvoeding Week’’ waarin telkens een synoniem van het WBW thema de inspiratie vormt
Borstvoeding bruist en bruisen kan ook een gevolg zijn van gisten. Het bruisende schuim van bier en sprankelende wijn is het gevolg van het vergisten van suikers, waarbij alcohol en koolzuur vrijkomt. Wanneer tijdens het gistingsproces zuurstof bij het gistende mengsel komt, komt er bij het vergisten van de suikers azijnzuur, melkzuur of methanol vrij. Maar ook dat bruist door het gisten. In melk zit suiker, in mensenmelk zit zelfs veel suiker. Dat kan dus ook vergisten. Hoewel ook een manier van verteren is vergisting eigenlijk een vergissing als het op het verwerken van moedermelk in de darm aankomt. Het is de bedoeling dat melk zonder bruisende, borrelende bubbels wordt verteerd; dat is namelijk veel aangenamer voor de jonge darmpjes en hun eigenaar.
De darm is gevuld met legers van bacteriën en gisten die werken aan de vertering van het voedsel. Ze breken grotere voedseldelen in kleinere en zetten onopneembare bestanddelen om in opneembare bestanddelen. Daarnaast worden er in de darm ook specifieke verterende eiwitten, enzymen, gemaakt die speciaal zijn afgestemd op de verschillende hoofdbestanddelen van melk. Veel voedingsmiddelen bevatten ook al van die enzymen. Het enzym lipase richt zich op het verteren van lipiden ofwel vetten en lactase is het enzym dat lactose ofwel melksuiker afbreekt. Lipase en lactase in de melk en in de darm zijn in evenwicht met elkaar en afgestemd op de gemiddelde hoeveelheden melkvet en melksuiker die met de voeding binnenkomen. De voedselmassa verteert dan netjes binnen de daarvoor geldende tijd, niet te snel en niet te langzaam, en de darmpassage verloopt vlot en soepel.
Wanneer de verhouding tussen vetten en suikers verschuift, vooral als dat in de richting van een overdaad aan suikers en minder tot geen vet is, dan is de voorziene aanvoer van lactase ontoereikend en blijft er vooralsnog te veel suiker in de darminhoud waar nog niets mee gebeurt. Die suikers zitten in een overvolle wachtkamer. De gisten in de darmflora liggen altijd op de loer naar beschikbaar voedsel. Suikers in de wachtkamer zijn uitstekend voedsel voor gisten. Voor gisten is het feest als de wachtkamer vol met suikers is. Een bruisend feest, mag je wel zeggen. Als de vertering van lactose door lactase vergeleken kan worden met een nauwkeurig en scherp snijdend koksmes, dan is vertering door gisten een milkshakemachine. Dat borrelend bruisende feest van de gisten is een regelrechte krampramp voor de baby. Behalve bubbels in de buik leidt dat vergisten ook vaak tot de gewelddadige lancering van overvloedige, stinkende, schuimende en vreemd gekleurde bagger in de luier, soms tot ver buiten de luier.
Borstvoeding bij mensen is bedoeld om in frequente kleine hoeveelheden genoten te worden. De verhouding tussen met name suikers en vetten is dan ideaal, omdat de borsten leger blijven en daardoor vettere melk bevatten. De hoeveelheid lactose is redelijk stabiel, want dat is noodzakelijk voor het onderhoud en de ontwikkeling van de hersenen. Wanneer voedingen aan de borst groter worden (door een over-enthousiaste melkaanmaak of doordat de voedingen verder uit elkaar liggen) bevat de melk minder vet en in verhouding (maar ook absoluut door het grotere volume) meer tot veel meer suiker. Sommige baby’s gaan door die grote hoeveelheden melk spugen. De maag houdt ook niet van overvulling en kiepert het teveel zonder pardon retour afzender. Maar kindjes met een dappere maag nemen het wel op en transporteren die suikerrijke melk naar de darm. Daar beginnen dan het gistfeest en de darmkrampramp.
Dag 5 van een blogweek ‘’Wereld Borstvoeding Week’’ waarin telkens een synoniem van het WBW thema de inspiratie vormt
Borstvoeding bruist en bruisen kan ook een gevolg zijn van gisten. Het bruisende schuim van bier en sprankelende wijn is het gevolg van het vergisten van suikers, waarbij alcohol en koolzuur vrijkomt. Wanneer tijdens het gistingsproces zuurstof bij het gistende mengsel komt, komt er bij het vergisten van de suikers azijnzuur, melkzuur of methanol vrij. Maar ook dat bruist door het gisten. In melk zit suiker, in mensenmelk zit zelfs veel suiker. Dat kan dus ook vergisten. Hoewel ook een manier van verteren is vergisting eigenlijk een vergissing als het op het verwerken van moedermelk in de darm aankomt. Het is de bedoeling dat melk zonder bruisende, borrelende bubbels wordt verteerd; dat is namelijk veel aangenamer voor de jonge darmpjes en hun eigenaar.
De darm is gevuld met legers van bacteriën en gisten die werken aan de vertering van het voedsel. Ze breken grotere voedseldelen in kleinere en zetten onopneembare bestanddelen om in opneembare bestanddelen. Daarnaast worden er in de darm ook specifieke verterende eiwitten, enzymen, gemaakt die speciaal zijn afgestemd op de verschillende hoofdbestanddelen van melk. Veel voedingsmiddelen bevatten ook al van die enzymen. Het enzym lipase richt zich op het verteren van lipiden ofwel vetten en lactase is het enzym dat lactose ofwel melksuiker afbreekt. Lipase en lactase in de melk en in de darm zijn in evenwicht met elkaar en afgestemd op de gemiddelde hoeveelheden melkvet en melksuiker die met de voeding binnenkomen. De voedselmassa verteert dan netjes binnen de daarvoor geldende tijd, niet te snel en niet te langzaam, en de darmpassage verloopt vlot en soepel.
Wanneer de verhouding tussen vetten en suikers verschuift, vooral als dat in de richting van een overdaad aan suikers en minder tot geen vet is, dan is de voorziene aanvoer van lactase ontoereikend en blijft er vooralsnog te veel suiker in de darminhoud waar nog niets mee gebeurt. Die suikers zitten in een overvolle wachtkamer. De gisten in de darmflora liggen altijd op de loer naar beschikbaar voedsel. Suikers in de wachtkamer zijn uitstekend voedsel voor gisten. Voor gisten is het feest als de wachtkamer vol met suikers is. Een bruisend feest, mag je wel zeggen. Als de vertering van lactose door lactase vergeleken kan worden met een nauwkeurig en scherp snijdend koksmes, dan is vertering door gisten een milkshakemachine. Dat borrelend bruisende feest van de gisten is een regelrechte krampramp voor de baby. Behalve bubbels in de buik leidt dat vergisten ook vaak tot de gewelddadige lancering van overvloedige, stinkende, schuimende en vreemd gekleurde bagger in de luier, soms tot ver buiten de luier.
Borstvoeding bij mensen is bedoeld om in frequente kleine hoeveelheden genoten te worden. De verhouding tussen met name suikers en vetten is dan ideaal, omdat de borsten leger blijven en daardoor vettere melk bevatten. De hoeveelheid lactose is redelijk stabiel, want dat is noodzakelijk voor het onderhoud en de ontwikkeling van de hersenen. Wanneer voedingen aan de borst groter worden (door een over-enthousiaste melkaanmaak of doordat de voedingen verder uit elkaar liggen) bevat de melk minder vet en in verhouding (maar ook absoluut door het grotere volume) meer tot veel meer suiker. Sommige baby’s gaan door die grote hoeveelheden melk spugen. De maag houdt ook niet van overvulling en kiepert het teveel zonder pardon retour afzender. Maar kindjes met een dappere maag nemen het wel op en transporteren die suikerrijke melk naar de darm. Daar beginnen dan het gistfeest en de darmkrampramp.
