Foto: Dakota Fanning> als Lily Owens en Queen Latifah als August Boatwright bestuderen en leren van het instinctieve leven van bijen en van zichzelf in The Secret Life of Bees
Dag 7 van een blogweek ‘’Wereld Borstvoeding Week’’ waarin telkens een synoniem van het WBW thema de inspiratie vormt
Borstvoeding bruist, bubbelt, borrelt, gist, schuimt, ziedt, sprankelt; het is één groot luchtig feest. Een feest dat volgens sommigen in alle uitbundigheid en openbaarheid moet worden gevierd en volgens anderen in eenzaamheid in stiekeme hoekjes. Voor de één is het een groot familiefeest, voor de ander een besloten feest in een ietwat onsmakelijke club. De één kijkt met welgevallen naar de feestvierders, een ander is het om het even en voor sommigen is het afstotelijk en misselijkmakend. En, weet je, eigenlijk maakt het allemaal niet uit hoe de rest van de wereld erover denkt, want het is Kind zijn feestje en hij is de enige die bepaalt of hij, en op welk moment, in welke situatie en omgeving hij eten, koestering en bescherming nodig heeft. Want als je alle plussen en minnen tegen elkaar hebt weggestreept, blijft er dat over: een kind dat de borst van zijn moeder nodig heeft voor voedsel, koestering en bescherming.
Voor een zuigeling zit de wereld simpel in elkaar. Hij heeft weinig nodig –voedsel, beschutting tegen de elementen en bescherming tegen ziektemakers en andere aanvallers- en die drie vindt hij in de armen en aan de borst van zijn moeder. Het feit dat wij hem aankleden tegen regen en kou, dat wij ander voedsel kunnen maken en hulpmiddelen om die te geven, dat er geen sabeltandtijgers meer zijn en dat we goede medicijnen tegen de meeste ziekteverwekkers hebben doet niets af aan het feit, dat die basisbehoeften en de manieren om aan de behoeften te voldoen, diep in zijn wezen, in zijn blauwdruk, in zijn reflexen en instincten verankerd liggen. Van de duizenden bijen in een bijenkorf accepteren we dat ze volledig gebaseerd op instinct doen wat ze moeten doen wanneer ze dat moeten doen, van een kleine mensenbaby en haar moeder niet zo makkelijk.
In de grote boze grotemensenwereld ligt dat ingewikkelder en wordt het zijn moeder nu en dan erg lastig gemaakt om te zorgen dat de basisbehoeften van haar kind kunnen worden vervuld. Terwijl dat toch eigenlijk ook kinderlijk eenvoudig zou kunnen zijn, want alle benodigdheden zijn op de goede tijd en op de goede plaats, namelijk dicht bij elkaar op het moment dat ze elkaar nodig hebben. Er zijn mensen die denken dat het voldoen aan die behoeften van het kind moet worden beperkt tot de intimiteit van de eigen huis- of slaapkamer en bij gebrek daaraan tot een openbare toiletruimte. Iets met lichaamsvloeistoffen uitscheiding of zo? En die mensen drinken hun koffie daar ook? Laten hun lunch ook serveren terwijl ze op de wc zitten, naast een pruttelende en stinkende buurman?
Ik zal proberen het nog één keer duidelijk uit te leggen: borstvoeding geven en krijgen zijn geen intieme, erotische of lichaamsafval verwijderende activiteiten. Borstvoeding geven is een kind eten geven, koesteren en beschermen. Borstvoeding krijgen is eten, gekoesterd en beschermd worden. En hoewel de mond en de borst ook voor heel andere dingen gebruikt kunnen worden, die wel heel intiem kunnen zijn, is het eten en voeden ermee dat niet. De bijen en de bloemen mogen dan worden gebruikt als zinnebeeld voor seksualiteit, in feite is het wat de bijen betreft het verzamelen van voedsel en het zorgen voor koestering en bescherming van de jonge bijen en hun moeder. Het leven van bijen is niet geheim omdat ze daar stiekem over doen en het beschaamd verstoppen, maar omdat het in die korf veiliger is. En: hun leven is voor hun eigen soort niet geheim, maar uiterst openbaar en gemeenschappelijk.
Eurolac Flits! met label openbaar, openbaar voeden, bescherming, koesteren. Deze links leiden naar een lijst met blogs met dit label, klik op de plaatsjes in de linkerzijbalk voor meer verhaaltjes.
Dag 7 van een blogweek ‘’Wereld Borstvoeding Week’’ waarin telkens een synoniem van het WBW thema de inspiratie vormt
Borstvoeding bruist, bubbelt, borrelt, gist, schuimt, ziedt, sprankelt; het is één groot luchtig feest. Een feest dat volgens sommigen in alle uitbundigheid en openbaarheid moet worden gevierd en volgens anderen in eenzaamheid in stiekeme hoekjes. Voor de één is het een groot familiefeest, voor de ander een besloten feest in een ietwat onsmakelijke club. De één kijkt met welgevallen naar de feestvierders, een ander is het om het even en voor sommigen is het afstotelijk en misselijkmakend. En, weet je, eigenlijk maakt het allemaal niet uit hoe de rest van de wereld erover denkt, want het is Kind zijn feestje en hij is de enige die bepaalt of hij, en op welk moment, in welke situatie en omgeving hij eten, koestering en bescherming nodig heeft. Want als je alle plussen en minnen tegen elkaar hebt weggestreept, blijft er dat over: een kind dat de borst van zijn moeder nodig heeft voor voedsel, koestering en bescherming.
Voor een zuigeling zit de wereld simpel in elkaar. Hij heeft weinig nodig –voedsel, beschutting tegen de elementen en bescherming tegen ziektemakers en andere aanvallers- en die drie vindt hij in de armen en aan de borst van zijn moeder. Het feit dat wij hem aankleden tegen regen en kou, dat wij ander voedsel kunnen maken en hulpmiddelen om die te geven, dat er geen sabeltandtijgers meer zijn en dat we goede medicijnen tegen de meeste ziekteverwekkers hebben doet niets af aan het feit, dat die basisbehoeften en de manieren om aan de behoeften te voldoen, diep in zijn wezen, in zijn blauwdruk, in zijn reflexen en instincten verankerd liggen. Van de duizenden bijen in een bijenkorf accepteren we dat ze volledig gebaseerd op instinct doen wat ze moeten doen wanneer ze dat moeten doen, van een kleine mensenbaby en haar moeder niet zo makkelijk.
In de grote boze grotemensenwereld ligt dat ingewikkelder en wordt het zijn moeder nu en dan erg lastig gemaakt om te zorgen dat de basisbehoeften van haar kind kunnen worden vervuld. Terwijl dat toch eigenlijk ook kinderlijk eenvoudig zou kunnen zijn, want alle benodigdheden zijn op de goede tijd en op de goede plaats, namelijk dicht bij elkaar op het moment dat ze elkaar nodig hebben. Er zijn mensen die denken dat het voldoen aan die behoeften van het kind moet worden beperkt tot de intimiteit van de eigen huis- of slaapkamer en bij gebrek daaraan tot een openbare toiletruimte. Iets met lichaamsvloeistoffen uitscheiding of zo? En die mensen drinken hun koffie daar ook? Laten hun lunch ook serveren terwijl ze op de wc zitten, naast een pruttelende en stinkende buurman?
Ik zal proberen het nog één keer duidelijk uit te leggen: borstvoeding geven en krijgen zijn geen intieme, erotische of lichaamsafval verwijderende activiteiten. Borstvoeding geven is een kind eten geven, koesteren en beschermen. Borstvoeding krijgen is eten, gekoesterd en beschermd worden. En hoewel de mond en de borst ook voor heel andere dingen gebruikt kunnen worden, die wel heel intiem kunnen zijn, is het eten en voeden ermee dat niet. De bijen en de bloemen mogen dan worden gebruikt als zinnebeeld voor seksualiteit, in feite is het wat de bijen betreft het verzamelen van voedsel en het zorgen voor koestering en bescherming van de jonge bijen en hun moeder. Het leven van bijen is niet geheim omdat ze daar stiekem over doen en het beschaamd verstoppen, maar omdat het in die korf veiliger is. En: hun leven is voor hun eigen soort niet geheim, maar uiterst openbaar en gemeenschappelijk.
Eurolac Flits! met label openbaar, openbaar voeden, bescherming, koesteren. Deze links leiden naar een lijst met blogs met dit label, klik op de plaatsjes in de linkerzijbalk voor meer verhaaltjes.
