Foto: Lenora Crichlow (R) als Annie, Russell Tovey als George en Aidan Turner (L) als Mitchell die als respectievelijk geest, weerwolf en vampier in Being Human (GB) door het imiteren van menselijk gedrag proberen menselijk te blijven.
In de psychiatrie en in penitentiaire inrichtingen wordt separatie toegepast als ordemaatregel. Patiënten die een gevaar voor zichzelf of de andere bewoners vormen en gedetineerden die zich misdragen hebben worden gesepareerd. De separeer in de psychiatrie, mogelijk gecapitonneerd om te voorkomen dat de patiënt zich verwondt, is een kale ruimte waarin de geïsoleerde persoon alleen gelaten wordt, gescheiden van elk menselijk contact. Alleen het brengen van voedsel en medicijnen, lichamelijke verzorging en het verwijderen van afval biedt enig menselijk contact. Gedetineerden die worden geïsoleerd zitten alleen in een cel en hebben ook alleen contact met een bewaker die hun voedsel brengt en de restanten opruimt en die hen begeleidt naar de binnenplaats voor het kwartiertje luchten als er geen andere gevangenen zijn. Separeren is dus een laatste maatregel voor agressieve patiënten en een extra straf voor gevangenen.
Totale afzondering van menselijk contact wordt dus bij volwassenen gebruikt als laatste redmiddel of als extra zware straf. Bij jonge kinderen, baby’s is het meer dan een straf. Een menselijke baby heeft menselijk contact, puur fysiek contact, net zo hard nodig als zuurstof. En net zo constant. Een gebrekkige toevoer van zuurstof geeft direct en duidelijk waarneembaar resultaat, gebrek aan fysieke nabijheid niet. Maar het effect is net zo snel en kan een leven lang aanwezig blijven. In extreme vormen kan gebrek aan lichamelijk contact leiden tot ernstige deformatie van de hersenen en zelfs tot de dood. De gruwelijke rapporten van de beruchte Roemeense kinderhuizen in een nog niet zo heel ver verleden waren daarvan het bewijs*. Minder extreme vormen geven minder extreme effecten, maar zijn nog altijd ernstig.
In zijn lezingen tijdens het SBO Congres Borstvoeding Bruist sprak dr. Nils Bergman zich er in zijn drie presentaties duidelijk over uit: ‘’Zero Separation’’. Hoe jonger het kind bij de geboorte, hoe strikter deze opdracht. Met name te vroeg en veel te vroeg geboren kinderen zouden nooit zonder direct lichamelijk contact mogen zijn. (‘’Er is geen enkele wetenschappelijke onderbouwing voor het gebruik van couveuses.’’) Het lichaam van de moeder (eventueel de vader) is de natuurlijke habitat (leefomgeving) van een pasgeboren mensenkind. Dat is waar hij veilig is en zijn overlevingsmodus uit kan laten staan en zich richten op de voedsel-opname-modus en de hersen-ontwikkeling-modus. Niets heeft voor de heel jonge zuigeling enige betekenis los van het lichaam van zijn moeder. Borstvoeding is een manier waarop dit samenzijn wordt geïntensiveerd en vergemakkelijkt. Tijdens borstvoeding en tijdens lichaamscontact worden hersenen gebouwd.
Natuurlijk heeft het ontwerp van deze noodzakelijkheid van de baby er ook in voorzien dat er iemand willig beschikbaar is om dat samenzijn mogelijk te maken. Intens lichamelijk contact zorgt voor golven van hormonale activiteit bij het kind, maar ook bij de moeder en zorgt ook bij beiden voor verhoogde activiteit in de hersenen. Het geven van borstvoeding, vooral op een dusdanige manier dat er een dicht contact is tussen moeder en kind, maakt dat de moeder graag borstvoeding wil geven en graag dicht bij haar kind wil zijn. Het is de essentie van mens-zijn.
*) In: Het begrijpen van effecten van mishandeling op de vroege ontwikkeling van hersenen. Oorspronkelijk artikel: In Focus © Administration for Children and Families. Oktober 2001 US Department of Health and Human Services. vertaling: Emma van Weringh - augustus 2003
In de psychiatrie en in penitentiaire inrichtingen wordt separatie toegepast als ordemaatregel. Patiënten die een gevaar voor zichzelf of de andere bewoners vormen en gedetineerden die zich misdragen hebben worden gesepareerd. De separeer in de psychiatrie, mogelijk gecapitonneerd om te voorkomen dat de patiënt zich verwondt, is een kale ruimte waarin de geïsoleerde persoon alleen gelaten wordt, gescheiden van elk menselijk contact. Alleen het brengen van voedsel en medicijnen, lichamelijke verzorging en het verwijderen van afval biedt enig menselijk contact. Gedetineerden die worden geïsoleerd zitten alleen in een cel en hebben ook alleen contact met een bewaker die hun voedsel brengt en de restanten opruimt en die hen begeleidt naar de binnenplaats voor het kwartiertje luchten als er geen andere gevangenen zijn. Separeren is dus een laatste maatregel voor agressieve patiënten en een extra straf voor gevangenen.
Totale afzondering van menselijk contact wordt dus bij volwassenen gebruikt als laatste redmiddel of als extra zware straf. Bij jonge kinderen, baby’s is het meer dan een straf. Een menselijke baby heeft menselijk contact, puur fysiek contact, net zo hard nodig als zuurstof. En net zo constant. Een gebrekkige toevoer van zuurstof geeft direct en duidelijk waarneembaar resultaat, gebrek aan fysieke nabijheid niet. Maar het effect is net zo snel en kan een leven lang aanwezig blijven. In extreme vormen kan gebrek aan lichamelijk contact leiden tot ernstige deformatie van de hersenen en zelfs tot de dood. De gruwelijke rapporten van de beruchte Roemeense kinderhuizen in een nog niet zo heel ver verleden waren daarvan het bewijs*. Minder extreme vormen geven minder extreme effecten, maar zijn nog altijd ernstig.
In zijn lezingen tijdens het SBO Congres Borstvoeding Bruist sprak dr. Nils Bergman zich er in zijn drie presentaties duidelijk over uit: ‘’Zero Separation’’. Hoe jonger het kind bij de geboorte, hoe strikter deze opdracht. Met name te vroeg en veel te vroeg geboren kinderen zouden nooit zonder direct lichamelijk contact mogen zijn. (‘’Er is geen enkele wetenschappelijke onderbouwing voor het gebruik van couveuses.’’) Het lichaam van de moeder (eventueel de vader) is de natuurlijke habitat (leefomgeving) van een pasgeboren mensenkind. Dat is waar hij veilig is en zijn overlevingsmodus uit kan laten staan en zich richten op de voedsel-opname-modus en de hersen-ontwikkeling-modus. Niets heeft voor de heel jonge zuigeling enige betekenis los van het lichaam van zijn moeder. Borstvoeding is een manier waarop dit samenzijn wordt geïntensiveerd en vergemakkelijkt. Tijdens borstvoeding en tijdens lichaamscontact worden hersenen gebouwd.
Natuurlijk heeft het ontwerp van deze noodzakelijkheid van de baby er ook in voorzien dat er iemand willig beschikbaar is om dat samenzijn mogelijk te maken. Intens lichamelijk contact zorgt voor golven van hormonale activiteit bij het kind, maar ook bij de moeder en zorgt ook bij beiden voor verhoogde activiteit in de hersenen. Het geven van borstvoeding, vooral op een dusdanige manier dat er een dicht contact is tussen moeder en kind, maakt dat de moeder graag borstvoeding wil geven en graag dicht bij haar kind wil zijn. Het is de essentie van mens-zijn.
*) In: Het begrijpen van effecten van mishandeling op de vroege ontwikkeling van hersenen. Oorspronkelijk artikel: In Focus © Administration for Children and Families. Oktober 2001 US Department of Health and Human Services. vertaling: Emma van Weringh - augustus 2003
Kangaroe Moeder Zorg: Kangaroo Mother Care
