Hoe grappig het kijken naar dat tennis publiek ook mag zijn, je kijkt daarmee niet naar wat er eigenlijk gebeurt. Kijkend naar het publiek zie je iets gebeuren dat enkel een reactie is op iets anders. Om te precies te zijn een reactie op een reactie op de echte actie. Het publiek kijkt naar een heen en weer vliegende shuttle. Maar die shuttle doet dat vliegen niet zelf. Het is puur aan het reageren op de klappen die het krijgt van dan het ene, dan het andere racket. En je kan niet eens de rackets aanwijzen als eerste actie, want zij bewegen alleen in reactie op de hand, arm, mens die hen vasthoudt.
Als een moeder met een probleem bij mij komt, moet ik ook verder kijken dan alleen het meest opvallende. Laten we als voorbeeld nemen de moeder die hulp komt zoeken om te stoppen met borstvoeding. Ik kan ervan uitgaan dat dat haar echte vraag is en aan de gang gaan met een schema om te stoppen met borstvoeding of zelfs aanraden dat ze naar de huisarts gaat om een pilletje om de melk op te drogen. Maar ik kan ook die vraag over stoppen beschouwen als de heen en weer zwaaiende hoofden van de toeschouwers en op zoek naar de tennisbal die die hoofden volgen. Dan probeer ik te achterhalen waarom moeder wil stoppen.
Grote kans dat ze op mijn vraag naar het waarom antwoord dat ze niet genoeg melk heeft of onvoldoende voeding in haar melk. Dan kan ik daar gelijk een antwoord op hebben om de melk rijker te maken of te vertellen dat dat onzin is. Of om haar een paar opties te geven om meer melk te maken. Maar ik kan ook haar antwoord over onvoldoende of inferieure melk zien als het racket dat de bal heen en weer slaat en vragen waarom ze denkt dat haar melk niet volstaat.
Vaak zal het antwoord op vragen in die richting zijn dat haar baby de hele dag wil drinken of in de nacht ook om de haverklap huilt of omdat de baby huilt als ze hem na de voeding in zijn bedje wil leggen. Kijk, en dan komen we in de richting van de hand die het racket stuurt om de bal een klap te geven zodat de hoofden van de toeschouwers heen en weer kunnen wiebelen. Moeder ziet bepaald babygedrag en vergelijkt dat met haar, meestal sterk cultureel bepaalde, beeld van normaal babygedrag. In dat beeld eten baby’s een bepaald aantal keren per etmaal, voornamelijk overdag, een bepaalde hoeveelheid en vervolgens slapen ze braaf en zonder protest in hun bedje tot het tijd is voor de volgende voeding. En omdat ze vrouw is en moeder legt ze de schuld voor het afwijkende gedrag van haar baby bij zichzelf en haar vermogen om haar baby adequaat van voedsel te voorzien.
Het zal er dan op neer komen dat ik de baby onderzoek, vraag naar zijn ontwikkeling en gewichtsevolutie, naar het dag- en nacht eet-, speel-, knuffel- en slaappatroon van moeder en kind en kijk hoe baby aan de borst gaat en drinkt. En vervolgens een uitleg over wat biologisch normaal babygedrag is en hoe geweldig moeder en kind het eigenlijk gewoon doen. Ik heb de eerste vraag van de moeder niet genegeerd, ook al heb ik er niet direct op geantwoord op een manier die zij verwachtte, maar ik heb wel de vraag van de baby achterhaald en daarop gereageerd en tegelijk ook voor de moeder een bevredigende reactie gegeven.
Ik vraag me toch af hoe de examencommissie, die het examen opstelde dat ik gisteren deed, samen met 4000 anderen over de hele wereld, denken dat zij, door mij 175 multiple choice vragen te laten beantwoorden met maar een enkele reactie op elke gegeven situatie, kunnen bepalen of ik geschikt ben om me lactatiekundige te noemen. En misschien moet ik, als ik nog eens naar een tennis, badminton of tafeltennis wedstrijd kijk, meer letten op de spelers dan op het publiek.
Olympiade
Afbeelding: iconisch: borstvoeding als olympische prestatieZwanger zijn en vervolgens een kind baren wordt wel vergeleken met een Olympische duursport. Die Olympische prestatie wordt als het aan het lichaam van de moeder en aan de baby ligt afgerond met een lange en intensieve cooling down: borstvoeding. Ter ere van de Olympische Spelen en van de Olympische prestatie die elke vrouw levert als zij moeder wordt zolang de Spelen duren elke dag een stukje met een olympische sport als thema en afbeelding. Deze serie begon met een Proloog op 26 juli.