Wiegendood en slaapomgeving

Blair definieert in zijn editorial wiegendood als een uitsluitingsdiagnose: een kind is overleden en na het onderzoeken van alle factoren hebben we geen adequate doodsoorzaak kunnen vinden. Deze definitie is al in 1969 door Beckwith zo neergelegd en na de 40 jaren van intensief onderzoek die daarop volgden ziet het er niet naar uit dat we een enkele doodsoorzaak voor wiegendood kunnen aanwijzen. Er zijn wel statistische factoren aan te wijzen die het risico van wiegendood vergroten. Blair onderzocht in verschillende onderzoeksgroepen de relaties tussen SIDS en slaap arrangementen en tussen samen slapen en borstvoeding. Zij vonden onder andere dat kinderen die overleden aan wiegendood terwijl zij de slaapplaats deelden met anderen, er altijd andere factoren waren die een grote rol speelden, zoals te vroeg geboren kinderen, kinderen die voorafgaand aan de nacht al niet lekker waren, rokende ouders, ouders die onder invloed waren van alcohol of medicijnen, het gebruik van hoofdbedekking, kussens en sofa’s. Samen slapen in de eerste 15 maanden (of langer) was positief gecorreleerd aan borstvoeding uitkomsten. Advisering over samen slapen of niet moet deze gunstige uitkomst van samen slapen voor borstvoeding altijd mee-overwegen. Goede voorlichting over veilige manieren van samen slapen lijken het meest effectief te zijn om zowel het geven van borstvoeding veilig te stellen als wiegendood zoveel mogelijk te voorkomen.
Blair PS, Fleming PJ: Recurrence risk of sudden infant death syndrome. Arch Dis Child 2008;93:269-270
Blair PS,  Sidebotham P, Evason-Coombe C, Edmonds M, Heckstall-Smith EMA, Fleming P: Hazardous cosleeping environments and risk factors amenable to change: case-control study of SIDS in south west England. BMJ 2009; 339:b3666
Blair PS, Heron J, Fleming PJ: Relationship Between Bed Sharing and Breastfeeding: Longitudinal, Population-Based Analysis. Pediatrics 2010 126: e1119-e1126