Borstvoeding sprankelt

Foto: Robin Williams als Daniel Hillard / Mrs. Euphegenia Doubtfire [''Mrs Doubtfire! Help us! He's choking!'' - ''Help is on the way, dear! ''] in Mrs. Doubtfire

Dag 1 van een blogweek ‘’Wereld Borstvoeding Week’’ waarin telkens een synoniem van het WBW thema de inspiratie vormt.

Borstvoeding bruist, maar niet op de manier van bruisende of mousserende wijn. Champagne, sekt, vonkelwijn en prosecco zijn allemaal feestelijk sprankelende mousserende wijnen. Wie iets te vieren heeft trekt een fles sprankelwijn open. Autocoureurs die de race gewonnen hebben gebruiken champagne om te sproeien in plaats van het glas ermee te heffen. Voor andere overwinningen, promoties en vieringen wordt met de sprankelende wijn geklonken en gedronken. Feest!
Wereld Borstvoeding Week is dit jaar ook feest en dus bruist het en sprankelt het. Wereldwijd is het dit jaar de tiende keer dat WBW wordt gevierd en daarom wordt dit jaar terug en vooruit gekeken: wat hebben gedaan en bereikt, wat heeft het de moeders en baby’s gebracht en wat willen we nog bereiken, wat gunnen we de moeders en baby’s nog meer. Kort gezegd? Borstvoeding is niet meer zo heel zeldzaam en bijzonder als champagne, maar we willen het zo genoeglijk en gewoon maken als een glaasje sekt in de namiddagzon. De kosten voor gezinnen en overheden van *geen borstvoeding* zijn zo hoog als een champagne uit een legendarisch jaar, maar borstvoeding zou zo eenvoudig te krijgen en genieten moeten zijn als een prosecco in een Italiaans restaurantje.
Wat we nu zien gebeuren is dat borstvoeding wordt aangeprezen als iets bijzonders, geweldigs, iets dat iedereen zou moeten hebben en krijgen. In de praktijk is het voor velen niet weggelegd, onbereikbaar, onbetaalbaar. De hoeveelheid energie die sommige moeders moeten inzetten om borstvoeding goed aan de gang te krijgen en te houden lijkt in geen verhouding te staan tot wat zij te bieden hebben. Dat is jammer en onnodig. Borstvoeding geven is een normale lichamelijke functie die voor de meeste vrouwenlijven geen enkel probleem zou moeten opleveren. Maar wij zijn veel van de oude kennis verloren, we zien als opgroeiende meisjes nauwelijks baby’s en al helemaal geen baby’s en peuters aan de borst. Wat nog erger is, de mensen waarvan je verwacht dat ze je erbij kunnen helpen om die truc te leren, hebben er door de bank genomen weinig kaas van gegeten. Want dat hele gedoe van borstvoeding geven mag dan een normale lichamelijk vermogen zijn, de vaardigheid moet worden geleerd. Het beste leer je dat door het vaak gezien te hebben en het na te doen, maar als dat niet kan, moet het anders.
Maar, wees maar niet bang, hulp is onderweg. Je moet alleen de goede hulpgever weten te vinden en naar je toe laten komen (of er zelf heen gaan). Lactatiekundigen, vrijwilligers van borstvoedingorganisaties zoals LLL, VBN, Borstvoeding vzw, forums waar deze mensen meelezen en –schrijven, sites waar deze mensen publiceren staan de moeder en haar kind ter beschikking. In deze Week van de borstvoeding staan al deze mensen voor moeders en kinderen klaar en schenken ze extra aandacht aan het onder de aandacht brengen van hun beschikbaarheid, kennis en vaardigheden. Veel borstvoedingscafe’s hebben extra activiteiten en er zijn beurzen en symposia. Ik ben zelf aanwezig op het borstvoedingcafe XXL in Eindhoven aanstaande woensdag en op het minisymposium van het platform borstvoeding Arnhem eo donderdagavond.
Borstvoeding.com – Kenniscentrum Borstvoeding: Agenda Borstvoedingsactiviteiten
Borstvoeding.com – Kenniscentrum Borstvoeding: Campagne Borstvoeding is de Norm
Wereldborstvoedingsweek activiteiten google search, ‘’lmgtfy’’

Borstvoeding Bruist

Foto: Jake Gyllenhaal als Jimmy Livingston in Bubble Boy over een jongen die opgroeit in een steriele bubbel omdat hij zonder immuunsysteem werd geboren
Opmaat naar een blogweek ‘’Wereld Borstvoeding Week’’ waarin telkens een synoniem van het WBW thema de inspiratie vormt
Maandag 1 oktober begint in Nederland, Vlaanderen en een flink aantal andere landen de Wereld Borstvoeding Week (WBW). De officiële internationale WBW is altijd in de eerste week van augustus, maar dat werkt hier niet zo. Vakantie- en komkommertijd en zo. Het wereldwijde thema was dit jaar “Understanding the Past- Planning the Future" als viering van 10 jaar ‘’WHO/UNICEF's Global Strategy for Infant and Young Child Feeding”. Waar zijn we, waar waren we en waar gaan we heen. In Nederland hadden we dit jaar ook wat te vieren, namelijk het vijfde tweejaarlijkse borstvoedingcongres van de SBO. Het thema van dit congres was, passend in de sequentie ‘’Borstvoeding leeft’’ (2004), ‘’-werkt’’ (2006), ‘’-loont’’ (2008) en ‘’-blijft’’ (2010), ‘’Borstvoeding bruist!’’.
Borstvoeding bruist natuurlijk niet echt, dat zou wat zijn. Moedermelk ook niet, dat is er alleen in de variant ‘’plat’’. Toch zijn er wel mensen die denken dat een baby darmkrampen kan krijgen als zijn moeder bruisend bronwater drinkt. Het koolzuur uit die bubbels zou dan in de babydarmpjes ook gas veroorzaken. Als dat al eens bij iemand zou gebeuren, dan zouden we direct alle medische journals bellen voor een extra editie. Want bruisende baby darmen door bruisende melk betekent dat moeder bruisend bloed heeft gehad. En dat, mijn vrienden, lijkt me redelijk uniek.
Alles wat er in moedermelk zit is daar in gekomen via het bloed van de moeder. Alle voedingsstoffen die een moeder gebruikt voor haar eigen onderhoud komen uit haar darm in haar bloed. Maar de verbinding tussen darm en bloedvat is redelijk dicht. Meer een filterpapiertje dan een vergiet. Het voedsel wordt in heel kleine deeltjes afgebroken voor het door de darmwand heen in het bloed kan komen. Soms, als moeder allergisch is en daardoor een darmwand die is beschadigd, komen er grotere deeltjes door. Maar nooit luchtbelletjes. Of kiwipitjes.
Kleur-, geur- en smaakstoffen, zowel de natuurlijke als de kunstmatige, komen redelijk eenvoudig in de melk. Moedermelk kan daarom allerlei kleuren, geuren en smaken hebben. De smaakverschillen bereiden het kind voor op het gezinsmenu later. Medicijnen, drugs en alcohol gaan  ook meer of minder makkelijk over in moedermelk. Alcohol zit in exact dezelfde hoeveelheden in de melk als in het bloed van de moeder. Sommige medicijnen hebben heel grote moleculen, die passen niet door het filter tussen de bloedbaan en de melkcellen. Van sommige medicijnen kunnen de cellen wel van bloed naar melk, maar niet meer terug. Dan kan het medicijn gaan stapelen in de melk en kan het kind er te veel van binnen krijgen.
De meeste voedingsstoffen in de melk komen niet rechtstreeks via het bloed uit de darm van de moeder, maar worden door het bloed opgehaald uit haar eigen lichaamsreserves. De beschermende stoffen komen wel kant en klaar uit moeders bloed, maar sommige worden ook in de borst gemaakt.

Triathlon

Bij het merendeel van alle sporten die bij de Olympische Spelen worden beoefend, specialiseren de sporters zich op één sportonderdeel, en vaak specialiseren ze zich nog verder binnen die ene sport. Bij enkele onderdelen worden sporten juist gecombineerd. Bij een meerkamp worden op één dag bijvoorbeeld 5, 7 of 10 atletiek onderdelen afgewerkt, telkens met pauzes ertussen. Bij een triathlon worden drie zeer belastende duursporten zonder pauze na elkaar gedaan: lange afstandszwemmen, een flinke afstand wielrennen en een marathon lopen. De triathleten moeten een perfecte conditie hebben, een grote longinhoud, goed getrainde spieren en een grote wilskracht en doorzettingsvermogen.
Moeder worden en borstvoeding geven is eigenlijk ook een triathlon die bestaat uit de zwangerschap, de baring en de borstvoedingperiode.  Niet binnen een dag, maar over de duur van maanden eerst de zwangerschap, dan een relatief korte krachtsexplosie bij de baring, gevolgd door een maanden– of jarenlange duursport tijdens de borstvoedingperiode. Bij elk van die drie stadia komen heel verschillende voorbereidingen en trainingen kijken, worden heel andere aanspraken gemaakt op andere lichaamsdelen, organen, maar ook vaardigheden. Het is maar goed dat het lichaam van een vrouw hier helemaal op gemaakt is.
Borstvoeding zelf zou je ook een triathlon kunnen noemen, maar dan met onderdelen die niet na elkaar, maar naast elkaar, tegelijkertijd worden uitgevoerd. Borstvoeding geven is voeden, koesteren en beschermen in één. Niemand staat ernaast te juichen als een moeder gewoon doet waarvoor haar lijf is gemaakt. Geen hysterische mensenmassa’s die haar aanmoedigen en na afloop met tranen in de ogen met haar naar het volkslied luisteren. Geen sponsors die met bakken geld klaarstaan om de training te betalen in ruil voor een logo op de uitrusting. Geen televisie interview met domme vragen terwijl ze nog nahijgend haar overwinning probeert te bevatten.
Maar tijdens 1 week per jaar (eigenlijk twee, want in het grootste deel van de wereld is dat de eerste week van augustus en in andere delen, waaronder Nederland, week 40) wordt borstvoeding gevierd, toegejuicht en in het zonnetje gezet. Wereldborstvoedingsweek (WBW)* wordt ook aangegrepen door de media om borstvoeding te veroordelen. Heel opvallend is dat jaarlijks, net vóór WBW, allerlei negatieve berichten verschijnen en de debatten en moddergevechten worden aangezwengeld. Het lijkt een beetje op het verschijnsel dat naast het bejubelen en toejuichen van sporters ook met gretigheid wordt gekeken naar en gelezen over misstappen van sporters.
Maar, hoe goed de negativisten ook hun best doen om borstvoeding neer te halen en minderwaardig te maken, rechtstreeks of via aanvallen op de supporters, de feiten blijven overeind. Borstvoeding is een ongeëvenaarde manier om kinderen te voorzien van voeding die speciaal voor hen op maat is gemaakt, hen te beschermen met specifieke en a-specifieke antistoffen en beschermende processen en de handigste en meest effectieve manier om die kinderen te koesteren. Kinderen voeden, verzorgen en beschermen zonder borstvoeding kan wel, maar het vergt veel meer nadenkwerk, de voeding mist essentiële elementen, de bescherming vertoont flinke hiaten en kinderen die het zonder borstvoeding moeten doen vergen gemiddeld genomen een boel meer reparatie- en oplapwerk wanneer ze opgroeien en als ze volwassen zijn.
*) Wereld Borstvoeding Week 2012

Olympiade

Afbeelding: iconisch: borstvoeding als olympische prestatie
Zwanger zijn en vervolgens een kind baren wordt wel vergeleken met een Olympische duursport. Die Olympische prestatie wordt als het aan het lichaam van de moeder en aan de baby ligt afgerond met een lange en intensieve cooling down: borstvoeding. Ter ere van de Olympische Spelen en van de Olympische prestatie die elke vrouw levert als zij moeder wordt zolang de Spelen duren elke dag een stukje met een olympische sport als thema en afbeelding. Deze serie begon met een Proloog op 26 juli.

Herinneren en vooruitzien

Afbeelding: WBW2012 logo

Het thema van Wereldborstvoedingweek 2012 past uitstekend in een laatste-week-van-het-jaarstemming: Understanding the Past - Planning the Future. Doel is te reflecteren op wat in 20 jaar WBW’s is bereikt wat nog te doen is en waar de knelpunten zitten. Heeft zo niet direct met borstvoeding te maken, maar meer met borstvoeding activisme. Maar ook wanneer je over borstvoeding en kindervoeding- en verzorging denkt zijn terugzien en vooruitblikken goede maatregelen. Terugzien naar waar die pasgeboren baby vandaan komt en waarnaar hij (voor)uitziet. Kijken naar waar ‘’de mens’’ vandaan kwam en wat hem te wachten kan staan. Terugkijkend naar waar die pasgeboren baby vandaan kwam zien we een kind dat in de negen maanden voorafgaand aan zijn geboorte in een steeds nauwer wordende baarmoeder heeft gezeten, knus, warm en beschut en van een constante stroom voeding voorzien. Zijn verwachtingen zijn simpel: een voortzetting van wat hij al kent: knus en warm en beschut leven met een voortdurende stroom voedsel. De staat waarin een mensenkind geboren wordt maakt die vooruitblik legitiem: naakt, onderontwikkeld, hulpeloos en weerloos en met een snel groeiend en zich ontwikkelend brein dat voortdurend voedsel nodig heeft. Alles wat je ziet aan een pasgeboren mensenkind zijn etiketten die roepen om de armen van zijn moeder en voedsel en bescherming aan en uit haar borst.
Kijkend naar waar ‘’de mens’’ vandaan kwam, zien we een diersoort die zich op een aantal punten heel anders ontwikkelde dan de soorten waarmee hij het begin van zijn ontwikkeling als soort heeft gedeeld. De mens is rechtop gaan lopen (echt rechtop, niet op de achterpoten proberen in evenwicht te blijven) en is zijn eten gaan koken, waardoor er meer energie en voedingsstoffen werden opgenomen en de hersengroei een grote vlucht kon nemen. Door die grotere hersengroei werd baren lastig, ook door de combinatie met rechtop gaan, waardoor het bekken kleiner werd. Dat zorgde ervoor dat menskindjes min of meer prematuur geboren worden (ze zouden eigenlijk nog een zes tot negen maanden mogen blijven zitten). De jongen van een zo specialistisch ontwikkelde soort verwachten een zeer specialitische zorg in de kwetsbare periode na de geboorte (met name in de tijd dat ze eigenlijk nog in de baarmoeder hadden moeten zitten). Ze zien vooruit naar een soort buitenbaarmoederlijk vervolg van de zwangerschap: dicht tegen het lichaam waarin ze het baarmoederlijke deel van de zwangerschap doorbrachten. De herinnering aan het ontstaan van de mens zorgt er ook voor dat het lichaam van de moeder vooruitziet naar zo’n buitenbaarmoederlijk zwangerschapsperiode, door te zogen voor organen om het kind te voeden en ondersteunende neurologische en hormonale systmen om dit goed en makkelijk te kunnen uitvoeren. Herinneren en vooruitzien leidt als vanzelf naar goede voornemens en nieuwjaarswensen. Ik wens dat bij alle in het komende jaar geboren kindjes en hun moeders de ingeboren verwachtingen mogen uitkomen en ik neem me voor zoveel als mogleijk die kindjes en hun moeders daarbij te helpen

Code

Foto: Jake Gyllenhaal als Colter Stevens in Source Code
Een code is een manier om gegevens te noteren en tegelijk geheim te houden (bijvoorbeeld geheimschrift), een middel ter identificatie (bijvoorbeeld een wachtwoord), het is een manier om een computer te vertellen wat hij doen moet (bijvoorbeeld de broncode van een internetpagina) en het is een wet (dan is het officieel een codex ofwel wetboek). Een gedragscode hoort bij die laatste groep: het is een verzameling uitspraken die aangegeven hoe personen, organisaties of groepen zich in bepaalde situaties dienen te gedragen. De WO Code (‘’Internationale gedragscode voor het op de markt brengen van vervangingsmiddelen voor moedermelk’’) is zo’n gedragscode. Het doel van de WHO Code is niet het treiteren van kunstvoeding- of kolvenfabrikanten of het moeders moeilijk maken om werk en moederschap te combineren, maar het zorg dragen voor de veiligheid en gezondheid van kinderen. Niet meer en niet minder. Dit doel moet volgens de Code worden bereikt door het beschermen en bevorderen van borstvoeding, want wereldwijd worden jaarlijks miljoenen, kinderen ziek, ernstig ziek en overlijden zelfs omdat ze geen borstvoeding kregen. Over de hele wereld, niet alleen in arme landen met slechte hygiëne, weinig water en brandstof. Ook in rijke landen met goed opgeleide mensen die zich allemaal kunnen veroorloven andere voeding te kopen en in staat zijn dat veilig klaar te maken. Ook Nederland en België kennen jaarlijks duizenden gevallen van vermijdbare ziekte bij jonge kinderen en tientallen gevallen van vermijdbaar overlijden door het niet krijgen van borstvoeding. De Code verbiedt niet het gebruiken of door artsen en andere zorgverleners adviseren van het gebruik van vervangingsmiddelen voor borstvoeding, want de opstellers van de Code realiseerden zich maar al te goed, dat soms andere voeding en verzorging dan borstvoeding noodzakelijk is. Wat door de Code wel aan banden moet worden gelegd is het maken van reclame voor vervangingsmiddelen voor moedermelk (kunstvoeding) en het voeden aan de borst (flessen, spenen en fopspenen) en het idealiseren van het gebruik van die vervangingsmiddelen. Eigenlijk is de Code heel erg simpel: gebruiken en adviseren te gebruiken door zorgverleners en te koop aanbieden door fabrikanten en verkopers is prima,  (indien op goede gronden); reclame maken en idealiseren door fabrikanten, verkopers en zorgverleners  is een grote ‘’Nee!’’. Het grootste probleem is dat deelname aan de Code door fabrikanten op vrijwillige basis is voor zover niet in wetgeving opgenomen en dat de meeste landen in de wetgeving maar een klein deel van de Code hebben opgenomen. Reclamemakers weten goed wat ze doen en ook politici zijn er gevoelig voor, ook al komt het bij hen binnen in de vorm van lobbyen in de wandelgangen van Den Haag en Brussel.
De Code, oorspronkelijke tekst
De Code toegelicht, Kenniscentrum Borstvoeding
Eerdere Eurolac Blogs over De Code: eurolac.blogspot.com/search/label/Code

Wereld Borstvoeding Week: communicatie en keuzes maken

De Wereld Borstvoeding Week wordt in grote delen van de wereld deze week gevierd: de eerste week van Augustus. In andere delen zoals Nederland heeft men gekozen voor week 40. De WHO besteedt deze week aandacht aan borstvoeding door het publiceren vaan lijstje van 10 feiten over borstvoeding. In de komende 10 dagen zal ik deze feiten een voor een als thema voor een stukje nemen. Ik begin met het thema van deze Wereld Borstvoeding Week in combinatie met punt 1: De aanbeveling om exclusief borstvoeding te geven tot 6 maanden en daarna borstvoeding tot de tweede verjaardag of langer; vanaf het geboorte-uur, op verzoek, zonder restricties in aantal, duur of tijdstip en zo mogelijk zonder substituten.
Het thema van dit jaar gaat over communicatie, delen en ervaren.

Communicatie over borstvoeding is een hot item. De zaterdagse Trouw kwam met een artikel met de strekking dat die communicatie fout is: te veel pushen en te weinig belichten van de negatieve kanten.  Er is geen compassie met moeders die geen borstvoeding willen of kunnen geven (en al helemaal niet volgens de aanbevelingen van de WHO), is de strekking van het betoog van de filosofe die dit keer van stal is gehaald om haar mening te ventileren. Punt met filosofen is dat ze goed kunnen filosoferen, maar opmerkelijk weinig verstand kunnen hebben van de zaken waarover ze filosoferen. Dan krijg je dus dit soort mooie redeneringen die in feite nergens op slaan. Borstvoeding gaat namelijk niet over moeders en wat zij leuk vinden of willen of (denken te) kunnen, maar over kinderen en hun rechten, gezondheid en welzijn. Volgens de Universele Rechten van het Kind heeft elk kind recht op goede voeding, verzorging en gezondheid. Borstvoeding zorgt daarvoor. Ouders worden gepusht en strikt geadviseerd om de meest uiteenlopende dingen wel of juist niet te doen (om te voldoen aan die kinderrechten), vaak nog veel dwingender gesteld dan de borstvoeding adviezen, maar daartegen wordt nooit het schuldgevoel argument ingezet.  Maar als het over borstvoeding gaat is het plotseling een persoonlijke keuze die niet mag worden opgedrongen. Het al dan niet toepassen van al die adviezen en richtlijnen en voorschriften aangaande hun kinderen waarmee ouders worden gebombardeerd is evengoed hun eigen keuze (zolang het niet wettelijk bepaald is dat het moet, zoals je onthouden van lichamelijk geweld). Een belangrijk aspect bij de schuldgevoel discussie is waarschijnlijk dat als mensen keuzes gemaakt hebben of het gevoel hebben die te hebben moeten maken, waarbij ze zich om enige reden niet plezierig voelen, ze iemand anders de schuld willen geven (in dit geval de borstvoeding promotoren). Het is hetzelfde soort ''inconvenient truth'' als de voorlichting over roken en drinken in de zwangerschap. Wie voor haar ongeboren kind gezondheidsrisico's laag wil houden onthoudt zich van roken, alcohol en drugs. Daar heeft schuldgevoel, voor degenen die dat moeilijk vinden, niets mee te maken. Borstvoeding promotie praat vrouwen geen schuldgevoel aan (dat doen ze zelf met hulp van lui zoals de schrijfster in Trouw en de leveranciers van de substituten). Wie een weloverwogen keuze maakt en daar achter staat voelt zich niet schuldig (ook als die keuze niet in lijn is met de adviezen).  Een schuldgevoel kun je alleen hebben als je een keuze hebt gemaakt waarvan je weet dat die niet goed is. Heidi Akkers verwoordt het non-argument van niet kunnen of willen scherp in haar column: "Wil of kan je niet koken? Stop dan maar: met afhaal word je kindje ook wel groot." (Akkers, 2011) En voor de vrouwen voor wie het echt niet lukt, die het echt niet kunnen? Daar zijn oplossingen voor te zoeken zonder schuldgevoel, net als bij alle andere normale lichamelijke functies die het bij sommige mensen nu eenmaal niet doen: steunzolen, krukken, braille, lenzen, hoorapparaat, kolf, donormelk.

Waba kondigt het thema voor Wereld Borstvoeding Week 2011 aan

Overgenomen van de WABAsite: http://www.worldbreastfeedingweek.org/:


Het is WABA een eer het thema voor de Wereld Borstvoeding Week 2011 bekend te maken. Het thema richt zich op en betrekken bij en activeren van jonge mensen om door alle generaties heen te werken onder de pakkende slogan ‘’Praat met me! Borstvoeding – een 3d beleving’’. Het thema gaat over communicatie op verschillende niveaus en tussen verschillende sectoren.
Waarom 3D?
Als we kijken naar borstvoeding ondersteuning zien we voornamelijk twee dimensies: tijd (van voor de zwangerschap tot en met het spenen) en plaats (thuis, gemeenschap, zorgstelsel, etc.). Maar geen van beide hebben die veel invloed zonder een derde dimensie - communicatie!
Communicatie is een essentieel deel van het beschermen, bevorderen en ondersteunen van borstvoeding. We leven in een wereld waarin individuen en wereldwijde gemeenschappen in een oogwenk communiceren over grote en kleine afstanden. Elke dag worden nieuwe communicatielijnen gemaakt en wij kunnen deze informatiekanalen gebruiken om onze horizon te verbreden en borstvoeding informatie te verspreiden voorbij onze directe tijd en plaats om daarmee belangrijke dialogen te starten. Deze derde dimensie gaat dwars door generaties, sektoren, geslachten en culturen heen en stimuleert het delen van kennis en ervaring zodat deze zo wijd mogelijk worden verspreid.    

Samen borstvoeden, goed idee

Gisteren, zaterdag 2 oktober 2010, werd in Amersfoort een nieuw Nederlands record simultaan borstvoeden gevestigd: notaris Hulleman telde 158 kinderen die tegelijk de borst kregen in de aula van Basisschool Scala tijdens de feestelijke inleiding van Wereld Borstvoeding Week 2010. Dat is bijna dubbel zoveel als het vorige record (2008, 82 kinderen) en bijna net zo veel als het eerder jaar in Plankendael, België, gevestigde Benelux record. Ook elders in de wereld voeden vrouwen tegelijkertijd in grote groepen hun kinderen om daarmee ludieke en positieve aandacht te vragen voor ''borstvoeding in het openbaar'', een verschijnsel dat vreemd genoeg door velen als aanstootgevend wordt gezien. In Nieuw Zeeland vestigden 654 moeders hun eigen record in 2005. Het wereldrecord werd gevestigd in de Filipijnen met 3738 vrouwen in 2007, waarmee het record uit 2002 (Berkely, Californië, USA: ruim 1300) werd gebroken.
Behalve voor een positiever imago voor openbaar borstvoeden is gezamenlijk borstvoeding geven en onderlinge steun en hulp van vrouwen ook goed voor henzelf. Onderzoek toont aan dat borstvoeding ondersteuning door vrouwen in dezelfde omstandigheden een duidelijke positieve bijdrage levert aan het beginnen en doorgaan met borstvoeding geven.
http://www.ad.nl/ad/nl/1012/Binnenland/article/detail/516680/2010/10/02/Nederlands-record-borstvoeden-gehaald.dhtml
http://www.atv.be/item/benelux-record-borstvoeding
http://www.womens-health.org.nz/index.php?page=well-done-new-zealand
Wade D, Haining S, Day A: Breastfeeding peer support: are there additional benefits? Community Practitioner, 2009(12)30-33(4)