Foto: Emily Browning als Babydoll, een jonge vrouw met een lieflijk poppengezichtje dat onverwachts agressief uit de hoek komt in Sucker Punch (2011) (Sucker punch is een onverwachte aanval die het slachtoffer letterlijk ademloos maakt door een harde, opwaarts gerichte stomp in de zachte buik, figuurlijk gebruikt om aan te geven dat iemand onverwacht te grazen wordt genomen)
Zuigen sucks. Echt waar. Nou, ja, letterlijk natuurlijk ook, maar figuurlijk zeker als het om borstvoeding gaat. Echt waar, ik meen het. Een baby die zuigt aan de borst veroorzaakt hoogstwaarschijnlijk zijn moeder pijn. Zuigen doe je aan een rietje, of een lolly, desnoods vanaf een lepel. Niet aan een borst om er melk uit te krijgen. Aan de borst drinkt een kind, als het goed is. Drinken aan de borst is een complex geheel van positieve en negatieve druk, waarbij het kind zijn tong, kaken, wangen en lippen op verschillende manieren gebruikt om de melk vanuit de borst in zijn mond te laten stromen. Het belangrijkste effect van al die acties is dat het bij de moeder in de borst een toeschietreflex opwekt, die de melk de borst uit laat spuiten, in plaats van dat de baby de melk eruit zuigt, zoals vaak wordt gedacht.
Bij het drinken aan de borst neemt de baby de borst diep in de mond, waarbij de tepel bijna op de overgang van hard naar zacht gehemelte terecht komt. Hij sluit de mondholte om de borst heen luchtdicht af met de ietwat naar buiten gekrulde lippen, de tong ligt over de onderkaakrand heen onder de borst. In deze positie van de mond, de lippen en de tong is zuigen onmogelijk, probeer het maar eens om een ballon heen. De borst wordt verder o zijn plaats gehouden door het wat geribbelde gehemelte, de bobbelige binnenkant van de lippen en de vetkussentjes in de wangen. De actie van het drinken begint met druk van de tong tegen de borst, de tepelhof en de tepel, die begint met de punt van de tong en die zich als een ‘’wave’’ naar de achterkant van de tong verplaatst. Dit is een melkende beweging die de melk die mogelijk al in het melkkanalenstelsel aanwezig is naar voren masseert, maar tegelijkertijd ook de zenuwen in de tepel en tepelhof stimuleert om een seintje naar de hersenen te geven dat de hormonen prolactine en oxytocine in actie moeten komen. Prolactine zet aan tot melkproductie, oxytocine tot het laten stromen van de melk (de toeschietreflex).
Wanneer de wave de achterkant van de tong heeft bereikt ontspant de tong en de onderkaak als geheel zakt iets naar onder. Hierdoor wordt de mondholte groter, maar omdat deze luchtdicht is afgesloten, wordt de druk lager. Er ontstaat negatieve druk, ook wel onderdruk genoemd of zuiging. Deze negatieve druk versterkt de werking van de toeschietreflex en leidt de uit de borst geperste melk de goede kant op. Deze ontspanning wordt even aangehouden (dit is de ‘’pauze’’ in de instructiefilmpjes van dr. Jack Newman*), de uitstromende melk wordt bij het bereiken van een bepaald volume doorgeslikt en direct begint de cyclus weer van voren af aan: de kaak wordt weer omhoog gehaald en aangespannen en de wave begint weer bij de punt van de tong.
So, suck it up, betweters: de baby zuigt niet de melk uit de borst. De baby melkt de borst, hij drinkt uit de borst, hij masseert de borst en hij verleidt de borst om melk te geven. Fabrikanten van kolven willen natuurlijk graag dat het wel het zuigen is dat de melk uit de borst haalt en ze besteden dan ook veel aandacht aan de zuigkracht, de zuigsnelheid en dergelijke. Maar je kan zuigen tot je een ons weegt of je kan er een puntje aan zuigen, melk uit een borst zuigen gaat niet werken. Compressie kan wel werken, want dat imiteert van buitenaf de toeschietreflex. Maar het enige dat echt melk uit de borst laat komen is de toeschietreflex zelf. Zonder toeschietreflex geen (of maar heel weinig) melk. Zo simpel is het.
*Newman J: ‘’Pause in the chin’’ video
