Ik ben even een paar daagjes weg. Deur op slot, gordijnen toe, winkel dicht, telefoon op voicemail en een automatisch ‘’ik-ben-er-even-niet’’ antwoord in de emailprogammering. Even uitwaaien op het strand en me laten bedienen in een hotelrestaurant. Af en toe is dat even nodig. Zoals het een echte workaholic betaamt zit er wel nog 1 werkdag tussen: een beurs. Dat komt omdat ik daar mijn vakantie er omheen gepland heb. (Voor wie er in de buurt is: het is de Gaaf Groen beurs in Alkmaar op 8 september.) Wie bang is dat ik hiermee inbrekers uitnodig: er is oppas voor huis, hof en hond.
Even een stapje terug doen, letterlijk of figuurlijk afstand nemen is in allerlei omstandigheden regelmatig een goed idee. Ook voor moeders met kleine kinderen. Voor een moeder kan het moederschap, vooral in de eerste periode met een kleine baby, een worsteling lijken. De totale focus is gericht op dat kindje, op zijn eten, zijn slapen, zijn groei en wat de dokter van hem zal vinden. Doe ik het wel goed? Ben ik wel een goede moeder? Hoor ik het eigenlijk niet anders te doen? Door er zo heel erg dicht op te gaan zitten en elk detail uit te vergroten valt het hele plaatje weg. Het overzicht verdwijnt en met het overzicht het inzicht.
Niemand verwacht perfectie van een moeder, behalve zij zelf. Voor haar kind is zij, wat zij ook doet of laat, de zon, de maan en de sterren. Het kind legt zijn hele ziel en zaligheid in het volste vertrouwen in haar handen. Ik ben er persoonlijk ook van overtuigd dat kinderen speciale antennes hebben om de intentie van de moeder op te vangen. En zelfs als moeder onhandig is, twijfelachtige keuzes maakt en imperfectie tot perfectie heeft verheven, als haar intentie is om haar kind te koesteren en haar liefde voor hem waar te maken dan zal haar kind dat weten. Niemand en niets op de hele wereld is loyaler dan een kind naar zijn moeder.
Die wetenschap op zich is voldoende voor sommige moeders om nog verder in de stress te schieten. Wat een verantwoordelijkheid wordt daarmee in je handen gelegd. En daarmee komt het afstand nemen om de hoek kijken. Neem eens een klein beetje afstand van je kind. Niet letterlijk, maar in je hoofd. Kijk eens verder dan alleen naar je allerkleinste cirkeltje. En dan zul je zien dat er meer is dan alleen het brandpunt van je focus. Dan kan er een frisse wind waaien en kun je nadenken over wat je doet, wat je wil doen, wat je wilt voor je kind en hoe je dat kunt bereiken. Lees eens wat anderen daarover schreven, praat met andere moeders, kijk eens naar andere culturen, proef een beetje van de wetenschap over ontwikkelingspsychologie en opvoeding.
Zoem afwisselend in en uit op de diverse onderwerpen om je heen. Kijk, vergelijk en zie wat bij jou en jouw kind en gezin past. Laat een frisse wind de muizenissen uit je hoofd waaien en snuif nieuwe geuren op. Neem eventjes vakantie van je focus. En als je weer terug bent kun je verfrist aan de gang, met een nieuwe blik en nieuwe voornemens. Ik ga het in elk geval eens uitproberen.
