Foto: Graham Norton maakt vrienden voor één avond van vaak onwaarschijnlijke combinaties van bekende mensen, bijvoorbeeld Dustin Hoffman (geen verdere aankondiging nodig, maar bijvoorbeeld Giuseppe Baldini in Perfume), Billy Connolly (bijvoorbeeld Wilf Bond in Quartet) en Jennifer Saunders (Eddie in Absolutely Fabulous) in The Graham Norton Show: S12, E9 (29 Dec. 2012)
My brest friend heet het ding. Nee, dat is geen typo, maar expres zo geschreven als samentrekking van breast en best. Mijn beste borstvriend dus, of zo, iets dergelijks dan toch. De betere boezemvriend. De toffe tietensteun. De tedere taplap. De moedige mamahanger. Het tableau flappant. O, mijn lieve vrienden, mijn associatieve brein draaf een beetje met me door, vrees ik. Wat niet wegneemt dat de naam echt is en hoort bij een kussen, een borstvoedingskussen. Ik ben toch al niet zo’n fan van borstvoedingskussens en ik blijk daarin onder collega’s en moeders niet alleen te staan. Een snelle rondvraag via Facebook liet zien dat speciale kussens vooral gewaardeerd worden in speciale omstandigheden, zoals spierziektes of in ruimtes waar geen goede stoelen zijn om lekker te zitten. Of om na de voeding even lekker gesteund te kunnen blijven liggen of hangen. Of tijdens de zwangerschap om in bed de buik te steunen of de spanning van het bekken of de rug af te halen.
Bij verder vragen naar dit specifieke kussen, kwamen de spraakwaters pas echt op gang. Over het geheel genomen vond het ding nog de meeste aanmoediging als laptoptafel voor personen met mobiliteitsproblemen. Op het punt van voeden met dit kussen kreeg het het voordeel van de twijfel, omdat het in elk geval een stevig oppervlak heeft, waar het kind niet in weg of vanaf zakt. De vormgeving met het hele ding om het hele lijf heen gebonden leverde echter hilarische reacties op, evenals de suggestie in het reclamefilmpje dat prehistorische moeders grote stenen zouden gebruiken om hun kind aan de borst te positioneren.
Bij verder vragen naar dit specifieke kussen, kwamen de spraakwaters pas echt op gang. Over het geheel genomen vond het ding nog de meeste aanmoediging als laptoptafel voor personen met mobiliteitsproblemen. Op het punt van voeden met dit kussen kreeg het het voordeel van de twijfel, omdat het in elk geval een stevig oppervlak heeft, waar het kind niet in weg of vanaf zakt. De vormgeving met het hele ding om het hele lijf heen gebonden leverde echter hilarische reacties op, evenals de suggestie in het reclamefilmpje dat prehistorische moeders grote stenen zouden gebruiken om hun kind aan de borst te positioneren.
De consensus onder de collega’s was dat het streven is naar voeden zonder of met minimale aanwezigheid van hulpmiddelen. Natuurlijk, een moeder of een baby met een handicap, dat kunnen redenen zijn om wel met hulpmiddelen te werken. Maar in het overgrote deel van alle situaties, omstandigheden en soorten borstvoedingskoppels is voor het geven en nemen van borstvoeding een moeder nodig met tenminste één functionerende borst en een willige baby. Er zijn allerlei houdingen waarbij de baby helemaal niet hoeft te worden vastgehouden. In houdingen waar de baby wel steun nodig heeft, is het de moeder die die steun geeft en kan zij mogelijk een steuntje gebruiken om haar arm te dragen, haar rug te ontlasten of haar benen omhoog te brengen.
Ik denk dat het idee dat een speciaal kussen nodig is, terug te voeren is op het gebruik om moeders rechtop te zetten als ze gaan voeden. Rechtop zitten gedurende meer dan een paar minuten is een uiterst onvriendelijke houding. De rug neigt naar inzakken en de moeder heeft de neiging om bij het aanleggen nog verder naar voren te buigen over haar kind heen. Daardoor loopt bij moeder en kind de zuurstoftoevoer gevaar en het kind heeft nergens houvast. Hij zal zich eerder aan de borst vastklemmen, als het moet met zijn kaken rond de tepel geklemd, om deze maar niet te verliezen. Moeder wil dus wel degelijk ervoor zorgen dat haar kind gesteund is, maar zo een kind vasthoudend leidt tot een gevoelsgewicht dat zich per minuut verveelvoudigt.
Als moeder daarentegen haar gemak ervan neemt en haar rug tegen de rugleuning laat steunen, haar voeten op de salontafel legt (of op de rest van de bank of op een voetenbakje), eigenlijk net alsof ze zich installeert voor een genoeglijk avondje bankhangen, dan verandert ineens het hele beeld. Baby komt nu buik aan buik op zijn moeder te liggen en hoe meer de zwaartekracht aan hem trekt, hoe steviger hij komt te liggen. In deze houdingen functioneren zijn reflexen optimaal, waardoor hij zichzelf kan aanleggen. Zijn moeder moet alleen zichzelf comfortabel houden en mogelijk ervoor zorgen dat kindlief niet van haar afrolt langs de zijkant. En daar kan een klein kussentje onder haar elleboog nu net handig voor zijn.
Als het aanleggen voor moeder toch handiger gaat als ze rechtop zit, hoeft ze na het aanleggen niet zo te blijven zitten. Zorg voor het beginnen met voeden voor een plaats en eventueel hulpmiddelen om comfortabel te gaan zitten, zoals een bankkussentje, een voetenbankje en dergelijke. Ga recht op zitten. Maar wel met de onderrug al tegen de rugleuning aan, of met een steuntje in de onderrug. Leg de baby aan op de gewenste manier. Als de baby goed aanligt en drinkt, verplaats dan de armen zo, dat de baby comfortabel blijft liggen met de neus vrij en leun dan, met de baby stevig buik aan buik, achterover en breng gelijk de voeten omhoog en zet ze op een voetenbankje, een bierkrat, de poef of de salontafel. En weg is de noodzaak voor een kussen onder de baby.
Kussens kunnen heel makkelijk zijn bij het voeden, maar altijd om de moeder te steunen. De uitgangsregel is: moeder steunt haar kind, kussens en andere hulpmiddelen kunnen de moeder steunen. Tenzij er natuurlijk omstandigheden zijn waarin de moeder niet kan steunen of de baby extra hulp nodig heeft. Moeders echte beste vriend is geen kussen met een hippe naam, maar haar eigen gezonde verstand en het gevoel van haar kind i haar eigen armen.
