Foto: printscreen: chaos op mijn virtuele bureaublad. Te veel dingen tegelijk doen is ook een vorm van uitstellen wat eigenlijk gedaan moet worden. Geinspireerd door My messy life: chaos en flexibiliteit in het blog van De Groene Vrouw
Stel niet uit tot morgen wat je vandaag kan doen. Mooie spreuk. En heel waar ook. Van uitstel komt afstel. Die hoort er ook bij. Ook mooi en vaak ook waar. Ik ondervind het op dit moment aan den lijve. Druk bezig aan het afwerken van mijn boek heb ik de na te kijken toetsen, die via de mail binnendruppelen, even aan de kant geschoven. Want dat boek moet af en mee naar de Wereld Borstvoeding Week ontmoetingsdag. Zoals het er nu uitziet gaat het niet lukken, die deadline. Je moet ook niet een heel project dat al er af was opnieuw gaan doen omdat je er toch niet helemaal tevreden mee was en dan verwachten dat je het in dezelfde tijd op kan leveren. Uh-huh, zo werkt dat niet. Nu zit ik dus met die dreigende deadline en een stapel toetsen die me bijna boven het hoofd groeit en dit stukje om te schrijven. Ik houd het daarom kort vandaag.
Uitstellen kan ook goed zijn. Zo kan het uitstellen van het doorknippen van de navelstreng bij een net geboren kindje ervoor zorgen dat hij al het bloed krijgt waar hij recht op heeft, inclusief alle zuurstof daarin en alle ijzer en vitamine K om er maar een paar te noemen. Uitstellen van het ingrijpen bij een baring kan moeder en kind net dat beetje extra tijd en rust geven om het zelf te doen. Baren zonder medicatie is over het algemeen veiliger en voorkomt een domino-effect van andere vormen van ingrijpen. Soms is uitstellen dan toch ook weer een slecht idee, zoals bij het eerste contact na de geboorte, de eerste voeding of het aan de borst nemen in het algemeen.
Vuistregel zou kunnen zijn dat je dingen die moeder en kind uit elkaar halen moet uitstellen en dat je dingen die moeder en kid bij elkaar brengen of houden nooit mag uitstellen. Kleintjes moeten gekoesterd worden* en dat gaat het beste in direct huidcontact met hun moeder of hun vader. Vaak wordt dat bij kwetsbare te vroeg of te klein geboren kindjes uitgesteld tot ze stabiel zijn. Feit is dat deze kindjes juist in een couveuse moeilijk stabiel te krijgen zijn, maar huid op huid met een mens vrijwel direct stabiel worden.
Borstvoeding zou eigenlijk nooit uitgesteld mogen worden. Zeker niet de eerste voeding. In de buik-uit de buik-op de buik is eigenlijk een ononderbroken sequentie. Het deel van op de buik zou bijna net zo lang en ononderbroken mogen zijn als het in de buik deel. Mensenkindjes en hun primaire voeding zijn daarop afgestemd. Vrijwel alle systemen in een kind werken beter als hij na de geboorte zonder uitstel bij zijn moeder op de buik en aan de borst komt. Door de instelling van zijn spijsvertering en het functioneren van zijn hersenen en door de samenstelling van zijn melk is het noodzakelijk dat hij zonder uitstel voeding krijgt op het moment dat hij aangeeft dat nodig te hebben. Het komt goed uit dat hij zo dicht bij zijn moeders borst is, dan hoeft hij geen moment te wachten.
Zo. Ik heb gezegd. Op nu naar de stapel toetsen. Zonder uitstel.
*) Bergman J (vert. Marianne Vanderveen-Kolkena): Koester je kleintje. Te koop via www.eurolacwinkel.nl, tabblad boekenplank.
