Foto: Een peek-preview van het boek-in-wording
Nog snel even mijn Facebook checkend voor ik aan de slag ging, kwam ik langs een fotoreportage ‘’Een dag uit het leven van een lactatiekundige’’. Foto’s van een Amerikaanse collega op huisbezoek bij een moeder. Samen op de bank, praten, baby onderzoeken, helpen met voeden met een hulpmiddel en verslag schrijven. Heel herkenbaar, zoals een andere collega als commentaar erbij schreef.
Wat voor mij niet herkenbaar was, waren de twee dikke boeken die de collega bij zich had en die ze ook gebruikte. Ik herkende de boeken wel, maar niet het gebruik van een boek tijdens een consult. Ik vind het persoonlijk een beetje vreemd om op huisbezoek te gaan gewapend met een paar dikke studieboeken. Toegegeven, ik weet ook wel eens iets niet, maar dan zoek ik dat later op. Meestal is dat opzoeken dan ook niet in een studieboek voor lactatiekundigen in opleiding, maar in primaire onderzoeken of megastudies of specialistische tekstboeken. Die laatste zijn geen studieboeken, maar boeken waarin de auteurs (meestal meerdere per boek) onderzoeken bespreken en duiden, daarbij uitgaand van een zekere basiskennis over de anatomie en fysiologie van het besproken onderwerp bij de lezer. Het gebruik van een studieboek tijdens een consult associeer ik eerder met een leerling op stage. Maar ik sta open voor andere meningen. Wat vindt U ervan, mijn beste lezer?
Eerder op Facebook deed ik mee aan een status update spelletje. Meestal doe ik daar niet aan mee omdat ze onzinnig zijn, niet het beoogde doel bereiken. Dit spelletje was anders, echt alleen bedoeld als spel en voor de lol. Ik deed er al eerder eens aan mee. Om mee te doen pak je het boek dat het dichts bij je ligt, zoekt een bepaalde bladzijde op en dan kopieer de vijfde zin in je status. De opdracht zet je er ook bij, maar niet de titel van je boek. De bedoeling is dat mensen van elkaar gaan raden uit welk boek het komt. Echt een spelletje voor boekennerds. Overigens speelde ik deze keer een beetje vals. Ik had geen fysiek boek dicht bij me, dus ging ik naar bladzijde 52, vijfde zin, van het boek dat open stond op mijn beeldscherm. ‘’Hierbij wordt ook druk uitgeoefend op de tepelhof, maar dan van de tepel af opzij op twee plaatsen tegenover elkaar naast de tepel. ‘’
Dit boek is het boek dat ik aan het maken ben. Een boek voor ouders. Veel plaatjes, weinig tekst. (op een aantal bladzijdes kom ik niet eens aan een vijfde zin!). De titel wordt: ‘Borstvoeding – een handleiding’. Geen heel boek met een volledige beschrijving van het hele traject van borstvoeding inclusief het voorkomen en behandelen van problemen. Zulke boeken zijn er al volop en een paar erg goede ook. Die boeken zijn uitstekend om helemaal te lezen, maar dat kan voor een pas bevallen moeder wel eens een te grote kluif zijn. Voor moeders voor wie een heel boek te veel is op dit moment, zijn er natuurlijk de folders en brochures van de borstvoeding organisaties. Niks mis mee, goede informatie. Een aantal ervan heb ik zelf geschreven (of toch en eerdere versie ervan). Maar een stapeltje folders raakt verloren en verfrommeld, en verdwijnt in dezelfde bodemloze put waarin ook kammen, scharen en wasknijpers spoorloos verdwijnen.
Dit boek wil een tussenvorm van die twee zijn. Een stapel folders of brochures in boekvorm. Het basisprincipe van de werking van de borst en de baby, met tips voor de eerste week, de eerste weken, de eerste maanden en een beetje voor daarna. Wat extra aandacht voor bevestiging dat je als moeder niet gek bent als je iets anders doet dan anderen je vertellen dat je zou moeten. Het tweede deel gaat over borstvoeding waarbij wat hulp nodig is. Masseren, kolven, anders voeden en een paar hulpmiddelen. En een beetje over pijn bij het voeden. Een soort EHBO kitje bij borstvoeding. Voor die dingen die je eerst even zelf probeert voor je ermee naar een specialist gaat. Zoiets als eerst zelf een leertje vervangen voor je de loodgieter bij een lekkende kraan roept.
Ik ga snel verder werken. Het idee was dat het boek tijdens de WBW in week 40 kon worden gepresenteerd. I weet niet of ik dat ook ga halen. Ik ben namelijk een beetje een boekennerd, het is me niet gauw goed genoeg en ik begon dus al twee keer opnieuw. Ach, het is net als met zwangerschap en geboorte: beter een stevig en robuust kind een beetje na de 40 weken, dan een met noodgrepen gedwongen op tijd geboren kindje met de daarbij komende risico’s.
