Foto: David Walliams als Harvey Pincher en Geraldine James als zijn moeder in Little Britain - Bitty 2
‘’Ik heb nog een leuk onderwerp voor een blog voor je,‘’ zei de collega tijdens een telefoongesprek over heel andere zaken. Omdat zij beroepsmatig sterk geïnteresseerd is in donormelk, houdt ze alle nieuwsberichten dienaangaande nauwlettend in het oog. In de afgelopen paar dagen was haar aandacht getrokken door een geheel nieuw fenomeen op haar specifieke vakgebied, donormoedermelk. Het gaat om jonge, meest armlastige, Chinese vrouwen die zichzelf verhuren als min of donormelkleverancier. Daar is toch niets vreemds aan, dacht ik nog, ik heb dat zelf ook al eens geopperd in het heetst van de oproer omtrent de kunstvoeding in en naar China. Maar het was duidelijk dat ik mijn aandacht de afgelopen dagen bij andere dingen had, want dat was niet precies waar het over ging. Wel min, of melkleverancier, maar niet voor baby’s. Welnee, zeg, stel je voor, die baby’s krijgen dure kunstvoeding uit Nederland. Nee, die melk, gekolfd of direct uit de bron, is voor volwassen mensen.
De werkelijke bron van het verhaal is niet zo 1-2-3 te achterhalen en daar ben ik na een half uurtje lezen en doorklikken maar mee gestopt. Want dat lezen was als een avontuur op zich. De meeste commentaren vinden het raar, gek of vies. Sommigen vinden het net zo verwerpelijk als prostitutie, anderen zien er een bewijs van uitbuiting van arme jonge vrouwen in of een uit de hand gelopen minderwaardigheidscomplex en regressie syndroom van overwerkte Chinese zakenlui. Nu zie ik niet zo direct wat er mis is met prostitutie (vooropgesteld dat het een vrijwillig gekozen en uitgeoefend beroep is) dus dat argument is niet ter zake doend. Uitbuiting van arme jonge vrouwen, dat weet ik nog niet zo net. Ze krijgen heel decent betaald voor zeer licht werk, ik zie daar de uitbuiting niet zo van. Dat argument van die mannen, tja, ik ben geen psycholoog, dus daar waag ik me niet aan. Een zekere decadentie zie ik er wel in, dat wel. En mogelijk ook een poging tot compensatie voor alles wat in de baby- en kindertijd werd gemist.
Waar ik gelijk over ga nadenken is de discrepantie in waardering van borstvoeding en moedermelk die er uit spreekt. Ongeveer een kwart van de Chinese baby’s krijgt borstvoeding. Driekwart van de ouders gaat er kennelijk van uit dat kunstvoeding op en of andere manier beter is, of dat borstvoeding onvoldoende waarde heeft om alles op alles te zetten het toch te geven ook al zijn de omstandigheden moeilijk (en dat zijn ze voor de doorsnee werkende vrouw in China). Ook de overheid ziet kennelijk niet dat investeren in borstvoeding voor dat ene kind dat een vrouw mag hebben ook waardevol is voor de maatschappij als geheel. Aan de andere kant zijn er dan die rijke mensen die denken dat moedermelk en aan de borst drinken zo waardevol zijn dat zij een vrouw een zeer genereus maandsalaris betalen om bij hen in huis te komen wonen en hun melk te kolven of hen aan de borst te laten drinken.
Zulke dingen lijken mijn hoofd in tweeën te scheuren. Wel, in drieën , eigenlijk, want ondertussen blijf ik denken aan de eigen baby van de voedster of melkgeefster. Die baby is waarschijnlijk bij zijn grootouders die veel van hem houden en heel goed voor hem zorgen en hem flesjes kunstvoeding geven. Moeder ondertussen verdient de kost door het vruchtgebruik van de rechtmatige erfenis van haar kind aan de hoogste bieder te verhuren. Dat geld verdienen is essentieel voor de toekomst van het kind, en tegelijkertijd berooft het hem van zijn geboorterecht.
De vraag blijft natuurlijk of die baby wel borstvoeding of op zijn minst de melk van zijn eigen moeder zou krijgen als zijn moeder een andere broodwinning had. Afgaand op wat ik links en rechts hoor over de Chinese werkomstandigheden bij laagopgeleiden vrees ik dat dan de inkomsten van zijn moeder lager zouden zijn en de kunstvoeding die hij kreeg van mindere kwaliteit, maar dat het niet waarschijnlijk is dat hij de borst zou krijgen. Wat dus het meest afkeurenswaardig is, is wellicht nog niet eens dat die zakenlui dit kopen of dat de jonge moeders het verkopen, maar de redenen waarom het voor veel moeders de beste keuze lijkt, of überhaupt een keuze kan zijn.
Wat het in elk geval niet is, is dat het op een of andere manier vies zou zijn. Vies is eigenlijk het drinken van melk uit de uier van een heel andere diersoort. Door kinderen en door volwassenen. Voor de volwassenen die de menselijke melk drinken is het in elk geval niet ongezond. Experimenteel wordt menselijke donormelk ook ingezet als therapeutisch middel bij mensen met bijvoorbeeld ziekten die het spijsverteringssysteem en/of het afweersysteem aantasten of onwerkzaam maken, infecties en huidaandoeningen (Lieberman, 2012). Dat is toch wel leuk aan dat hele verhaal.
*) Ik moest even googlen om het te vinden: ‘’Breastmilk Chinese businessmen’’ Let me Google That For You
Lieberman T: Science News: Breastmilk is good for adults–yes, really!, 2012, Best for Babes
