Foto: Daar, in die kasten in mijn praktijkkamer, is de winkel van Eurolac gevestigd, gehuisvest in lades, kratten, bakken en emmers. De kassa zit in de computer
Werkend met moeders, baby’s en borstvoeding komt het herhaaldelijk voor dat je denkt, nu zou er dit of dat moeten bestaan. Om die moeder te hepen, om die baby te helpen, om de borstvoeding te ondersteunen. Niet dat er niets is voor moeders en baby’s en borstvoeding, nee er is volop. Maar het is vaak net niet wat ik dan bedoelde of voor ogen had. Of de uitvoering zinde me niet. Of het was onnodig kostbaar. Of moeilijk te krijgen. Of het zijn van die onzinnige dingen die niemand helpen of het moest zijn van de wal in de sloot. Het enige dat er op zit is dan om zelf te zorgen voor precies dat wat nodig is, in de uitvoering die nodig is. Inkopen of zelf maken. Het begon met Gentiaan Violet en nu is het een winkel met een heel redelijk assortiment. Wat, per definitie haast, niet in de Eurolac winkel te vinden is, is dat wat je ook makkelijk elders kan vinden. Dus geen kolven, geen beha’s en geen hebbedingetjes om te weten welke borst aan de beurt is.
Het begon dus met Gentiaan Violet. Spruw begon vaker voor te komen, of het werd vaker herkend en de behandeling met reguliere geneesmiddelen was meer en meer niet tot tevredenheid werkend. En steeds vaker leken schimmelstammen resistentie op te bouwen tegen deze reguliere middelen. Dat is ten dele verklaarbaar door het soort middel en ten dele door de manier van toepassen. De reguliere middelen bij spruw, nystatine en miconazol, zijn schimmelwerende (fungistatische) middelen. Dat wil zeggen dat ze de schimmel wegjagen, zorgen voor een schimmelonvriendelijke omgeving en de schimmel inactief maken. Volgens de bijsluiter moet het middel ongeveer vier keer per etmaal worden aangebracht. De vermenigvuldiging snelheid van schimmels is echter korter dan de tijd die tussen twee toepassingen in zit. Een gevolg hiervan is dat de schimmel alleen een flinke schop onder zijn kont krijgt en daarmee leert dat hij de volgende keer uit de buurt van de schopper moet blijven. Wat je nodig hebt is een middel met een schimmeldodende (fungicide) werking. Tegen een killer kun je niet resistent worden, net zo min als bacteriën tegen alcohol resistent kunnen worden. Als je dan ook nog een fungicide hebt dat een beetje in de huid trekt, zodat je het er niet om de haverklap opnieuw op aan hoeft te brengen, verhoogt dat het gebruikersgemak en de kans op succes.
Gentiaan Violet is zo’n middel dus ik begon dat aan moeders aan te raden. Maar de moeders kwamen bij me terug: de dokter wil het niet voorschrijven en de apotheker zegt dat hij het niet heeft en niet kan maken. Te zot voor woorden natuurlijk, dus ik ging me erin verdiepen en het middel bestuderen. Uit de weinige beschikbare onderzoeken bleek niet dat het gevaarlijk zou zijn, alleen rommelig en ouderwets. Het bleek ook uitermate simpel te zijn om het te maken in een sterkte en met een toebereidingswijze waarin het goed geschikt is om te gebruiken bij spruw bij moeders en kinderen. En zo moeilijk als het in Nederland te krijgen bleek, zo simpel was dat in Duitsland. En aangezien ik, wonden in Zuid Limburg, toch al gewend was in Duitsland boodschappen te doen, nam ik het daar bij een apotheek mee. Geen vraag naar een doktersrecept, geen opgetrokken wenkbrauwen. En zo begon het, flesje voor flesje. Met die eerste tien gram Gentiaan Violet poeder heb ik een eeuwigheid gedaan. Dat werd al snel meer en ik ging er ook andere producten mee maken. Andere verpakkingen en andere bereidingen. Nu is het te koop als de gewone standaard GV1% in water (10ml in een bruin glazen flesje met garantiedop), in een flesje met een traag druppelende druppeldop met veiligheidssluiting (voor wanneer er als peuters vermomde uitvinders in huis zijn), in een flesje met een penseeltje (als een nagellak, voor bijvoorbeeld kalknagels) en met een spraydop, en als zalf, gemengd met lanoline en kokosolie.
Na de GV kwamen de zalfjes als eerste. Zuivere lanoline, maar dat smeert zo slecht. Na enig experimenteren kwam er een goed smeerbare vette zalf van 75% lanoline en 25% kokosolie en een paar druppeltjes calendulatinctuur. Goed smeerbaar, lekker vet, maar ook vrij snel intrekkend. Moeders gebruiken het niet alleen voor kapotte tepels, maar ook kapotte billetjes en schrale plekjes, schaafwondjes. Eerst waren het tubes, maar zonder speciale apparatuur is dat lastig te vullen en sluiten, dus nu in potjes. De zalf is onder de naam Balsem ook als stift verkrijgbaar. Handig voor onderweg. Er komt op korte termijn ook een gezinsverpakking.
Borstvoeding thee is overal en in allerlei varianten verkrijgbaar, waarom zou ik me daar dan ook nog mee bezig houden? Omdat de meeste thees voor de melkproductie veel te veel venkel bevatten en te weinig of geen van de kruiden die wel bewezen effectief zijn, zoals fenegriek, gezegende distel en galega. Losse thee, met de mogelijkheid om er lege één-kopszakjes bij te kopen, zodat je niet al die theeprut meedrinkt. En voor wie de dosering wat sterker wil en geen kruidentheeliefhebber is, zijn de kruiden fenegriek, galega en gezegende distel nu ook als capsules te koop.
Morgen deel twee met hulpmiddelen, de nieuwste uitbreidingen en verwachtingen.
