Foto: Sneeuwklokjes in de sneeuw
Vandaag is het de eerste dag van de lente. Volgens meteorologen is het al de eenentwintigste dag van de lente. De lente lijkt er geen boodschap aan te hebben. De grond is stevig bevroren met hard-opgevroren half-gesmolten natte-sneeuwresten-slush erop. Maar de zon doet zijn stinkende best het er toch nog een beetje op te laten lijken. Zolang de onderlinge verhoudingen van de zon, de maan en de aarde en hun bewegingen min of meer gelijk blijven zal de lente op de winter volgen, wachtend op de zomer. Maar garanties over de exacte datum en weersomstandigheden zijn er niet. Behaalde resultaten uit het verleden zijn geen garantie voor de toekomst. Het loutere feit dat de lente hoe dan ook elk jaar weer komt wil net zeggen dat wij er recht op hebben. Het komt zoals het komt en daar hebben we het mee te doen. Zoals met vele dingen in het leven. That’s life. Take it or leave it. Deal with it.
De geboorte van een kind is voor dat kind per definitie het begin van de lente van zijn leven. Gemiddeld kan men zeggen dat die lente 38 weken na de bevruchting begint. Twee weken vroeger of later wordt ook nog als normaal gezien, maar er is geen garantie dat de werkelijke geboorte ook in dat raam van vier weken zal plaatsvinden. Ook de manier waarop de geboorte zich aankondigt en hoe die zal verlopen hebben brede spectra van mogelijkheden. De ene keer gaat het van pats-boem-hoppakee, de ander keer gaan er dagen of weken van gerommel en oefeningen aan vooraf, duurt de eigenlijke ontsluiting een dag en een nacht en de uitdrijving ook nog een stevig uurtje. Elk moederlijf is anders, elk groeiend mens is anders en dus is elke uitvoering anders. Maar de lente komt, hoe dan ook.
De lente is in de natuur een tijd van hard werken, hoop en vooruitzien. Al het leven dat in de winter slapend of schijndood overleefde moet worden gewekt; wortelstokken schieten weer uit, zaad ontkiemt en overgebleven planten laten hun sappen weer stromen en maken nieuw blad en bloesem. Jonge dieren worden geboren en moeten worden verzorgd en gevoed. Jonge mensjes aan het begin van hun levenslente moeten worden gekoesterd, verzorgd en gevoed. Da’s ook hard werken, voor het kind en voor zijn ouders. Maar dat harde werk is wel een investering voor de late lente en de zomer. Dan zal het nu nog jonge leven gaan bloesemen en vrucht dragen, en een rijke, lange zomer hebben. Maar eerst die lente, in welke vorm, op welk tijdstip ook.
Omdat wij mensen het vermogen tot denken hebben, stellen wij ons altijd van alles voor, voor het werkelijkheid wordt. Wij maken ons voorstellingen, waardoor we verwachtingen hebben over dat waarnaar we uitzien. Wanneer het vooruitzicht dan werkelijkheid wordt, komt die werkelijkheid niet altijd overeen met onze voorstelling ervan. En net zo min als de lente buiten op exact 21 maart losbarst in een festival van groen met geel, kwinkelerende vogeltjes en een zacht stalend zonnetje over een achertuinterrasje met een cappuccino te midden van de krokussen en narcissen, net zo min heeft dat nieuwe kindje en het leven als verse ouders erg veel overeenkomsten met de voorstelling die ervan werd gemaakt. Hoewel jouw baby natuurlijk, uiteraard, de mooiste en liefste baby ter wereld is, du-uh, lekt hij wel aan alle kanten, maakt vreemde en alarmerende geluiden en geeft nu en dan hoogst aparte geuren af. Hij wil nooit slapen, maar altijd eten en klemt zich met fysieke en mentale zuignappen aan je vast. Maar in zijn ogen, en hij in die van jou, zie je de lente.
Wij vinden dat vaak een beetje moeilijk, die onzekerheid en die onmogelijkheid om dat kind en wat hij nodig heeft in een dagrooster en op een kalender in te voegen. Wij zijn eigenlijk epidemische controlefreaks die alles volgens protocol en voorschrift op tijd en dag en uur willen zien gebeuren en doen. Maar de natuur laat zich niet dwingen, die is metro-variabel binnen enkele vaste wetmatigheden. Die laat zich buigen en voegen naar de vele invloeden, stimuli en drempels; gaat voor, na, over of onder, links of rechts langs, maar altijd de weg, die klaar ligt, volgend. Daar valt weinig aan te doen of te regelen. Wij kunnen proberen het te regelen of zelfs te verbeteren, maar uiteindelijk doet de natuur wat de natuur moet doen. Die lente komt, net als die zomer erna. Tenzij wij ons er al te veel tegenaan bemoeien en proberen te verbeteren en regelen.
De dag wordt niet langer als wij de klok vooruit zetten, een kind ontwikkelt zich niet sneller als wij hem dwingen recht te staan of te eten wat hij nog niet kan verwerken. De lente komt niet sneller als wij de grond rond de krokusbollen wegvegen of aan de blaadjes trekken, en een kind wordt niet sneller zelfstandig als wij hem dwingen zelfstandig te zijn voor hij eraan toe is. Leef bij de dag, geniet het leven en neem het zoals het komt. Want het komt toch wel en doet zijn eigen ding. Je kan er maar beter het beste van maken.
Eurolac Flits! met label verwachtingen, realiteit. Deze links leiden naar een lijst met blogs met dit label, klik op de plaatjes in de linkerzijbalk voor meer verhaaltjes.
