Foto: Bill Nighy als Minister Rufus Scrimgeour informeert (op de bank van links naar rechts) Emma Watsonals Hermione Granger, Rupert Grint als Ron Weasley en Daniel Radcliffe als Harry Potter over de nalatenschap van wijlen schoolhoofd professor Dumbledore in Harry Potter and the Deathly Hallows: Part 1
Taal is zo iets moois. Het is een spel, een kunst. Het mooie van taal is dat het leeft en dus verandert, vloeit, groeit en zich aanpast. Taal kan eerlijk zijn of verbloemend. Taal kan exact zijn of decoratief. Taal kan rechttoe-rechtaan zijn of opgebouwd uit lagen en coulissen. Taal kan een- en veelduidig zijn. Die meerduidigheid dat wordt mijn thema vandaag en wel rond het woord nalaten. Nalaten kan een nalatigheid zijn of een nalatenschap. Achterwege laten of achterlaten. Veronachtzamen of verzorgen. We kunnen iets nalaten om iets na te laten te hebben. We kunnen iets nalaten om niet nalatig te zijn. Het schoolhoofd laat wat spulletjes na om niet nalatig te zijn en zijn protegés zonder hulp achter te laten. De minister laat na te vertellen wat hij precies nalaat te vertellen om zijn eigen doelen te dienen.
Voor een zorgverlener kan een handeling nalaten een nalatigheid zijn of het kan de cliënt beschermen tegen kwaad. Het is de eerste taak en opdracht van elke zorgverlener om geen kwaad te doen. Niet om te genezen of te redden, maar om, om te beginnen, geen kwaad te doen. Dit kan een ethisch dilemma zijn, want soms kan tot het uiterste gaan om een cliënt te genezen of te redden juist wel kwaad doen. Bij een dergelijk dilemma kan het nooit kwaad om bij de cliënt zelf te rade te gaan: wat wil de cliënt zelf? Dat houdt in dat de zorgverlener uit zijn ivoren toren moet afdalen en de wensen van de cliënt voor die van zichzelf stellen. Of zich in elk geval die wensen van zijn cliënt kunnen voorstellen. Dat vergt een en ander van de empathische vermogens van de zorgverlener. Maar wat nu als de door de zorgverlener op basis van zijn professionele kennis geprefereerde handeling niet strookt met de wens van de cliënt? Dat is een ethisch dilemma van de hoogste orde. Het dilemma wordt nog groter als de cliënt de moeder is van het kind waarvoor de zorgverlener de handeling wenst. Moet de zorgverlener nu die handeling nalaten of moet hij nalaten naar de wens van de cliënt te luisteren? Wie heeft de zorg het meest nodig? Aan wie mag geen kwaad worden gedaan? Wie moet de handeling in de praktijk brengen?
In de zorg rond borstvoeding heb je ook veel te maken met nalaten. Vooral goede zorg rond in de eerste dagen wordt vaak nagelaten. En dat scheept vrijgevestigde lactatiekundigen op met een nalatenschap aan opgestapelde ellende. Er zijn namelijk nogal wat zorghandelingen die beter konden worden nagelaten vanwege de risico’s op middellange en langere termijn. Ook worden er andere dingen nagelaten, die juist beter wel gedaan zouden worden. Zo lijkt bijvoorbeeld op de korte termijn het op schema voeden (het nalaten van fysiologisch voeden en verzorgen) van een baby vaak best goed te werken. Later blijkt dan dat het melkmakende vermogen van de borsten onvoldoende is gestimuleerd en de moeder een doorlopend gevecht moet leveren om blijvend voldoende melk voor haar kindje te maken. Problemen met aanhappen en drinken lijken door het inzetten van een tepelhoedje (het nalaten van het aanleren van goede technieken, niet nalaten een onnodig hulpmiddel te gebruiken) goed te worden opgelost, maar later kan blijken dat die interventie niet heeft gezorgd voor een goede drinktechniek en de daaruit voortkomende problemen van kapotte tepels of onvoldoende groei.
Taal is zo iets moois. Het is een spel, een kunst. Het mooie van taal is dat het leeft en dus verandert, vloeit, groeit en zich aanpast. Taal kan eerlijk zijn of verbloemend. Taal kan exact zijn of decoratief. Taal kan rechttoe-rechtaan zijn of opgebouwd uit lagen en coulissen. Taal kan een- en veelduidig zijn. Die meerduidigheid dat wordt mijn thema vandaag en wel rond het woord nalaten. Nalaten kan een nalatigheid zijn of een nalatenschap. Achterwege laten of achterlaten. Veronachtzamen of verzorgen. We kunnen iets nalaten om iets na te laten te hebben. We kunnen iets nalaten om niet nalatig te zijn. Het schoolhoofd laat wat spulletjes na om niet nalatig te zijn en zijn protegés zonder hulp achter te laten. De minister laat na te vertellen wat hij precies nalaat te vertellen om zijn eigen doelen te dienen.
Voor een zorgverlener kan een handeling nalaten een nalatigheid zijn of het kan de cliënt beschermen tegen kwaad. Het is de eerste taak en opdracht van elke zorgverlener om geen kwaad te doen. Niet om te genezen of te redden, maar om, om te beginnen, geen kwaad te doen. Dit kan een ethisch dilemma zijn, want soms kan tot het uiterste gaan om een cliënt te genezen of te redden juist wel kwaad doen. Bij een dergelijk dilemma kan het nooit kwaad om bij de cliënt zelf te rade te gaan: wat wil de cliënt zelf? Dat houdt in dat de zorgverlener uit zijn ivoren toren moet afdalen en de wensen van de cliënt voor die van zichzelf stellen. Of zich in elk geval die wensen van zijn cliënt kunnen voorstellen. Dat vergt een en ander van de empathische vermogens van de zorgverlener. Maar wat nu als de door de zorgverlener op basis van zijn professionele kennis geprefereerde handeling niet strookt met de wens van de cliënt? Dat is een ethisch dilemma van de hoogste orde. Het dilemma wordt nog groter als de cliënt de moeder is van het kind waarvoor de zorgverlener de handeling wenst. Moet de zorgverlener nu die handeling nalaten of moet hij nalaten naar de wens van de cliënt te luisteren? Wie heeft de zorg het meest nodig? Aan wie mag geen kwaad worden gedaan? Wie moet de handeling in de praktijk brengen?
In de zorg rond borstvoeding heb je ook veel te maken met nalaten. Vooral goede zorg rond in de eerste dagen wordt vaak nagelaten. En dat scheept vrijgevestigde lactatiekundigen op met een nalatenschap aan opgestapelde ellende. Er zijn namelijk nogal wat zorghandelingen die beter konden worden nagelaten vanwege de risico’s op middellange en langere termijn. Ook worden er andere dingen nagelaten, die juist beter wel gedaan zouden worden. Zo lijkt bijvoorbeeld op de korte termijn het op schema voeden (het nalaten van fysiologisch voeden en verzorgen) van een baby vaak best goed te werken. Later blijkt dan dat het melkmakende vermogen van de borsten onvoldoende is gestimuleerd en de moeder een doorlopend gevecht moet leveren om blijvend voldoende melk voor haar kindje te maken. Problemen met aanhappen en drinken lijken door het inzetten van een tepelhoedje (het nalaten van het aanleren van goede technieken, niet nalaten een onnodig hulpmiddel te gebruiken) goed te worden opgelost, maar later kan blijken dat die interventie niet heeft gezorgd voor een goede drinktechniek en de daaruit voortkomende problemen van kapotte tepels of onvoldoende groei.
De nalatigheid van de zorg (door het niet op de hoogte zijn van of het niet uitvoeren van de juiste technieken en management) zorgt voor een vervelende nalatenschap voor moeder en kind in de weken en maanden erna.
Eurolac Flits! met label ethiek, zorgverlener, kennis, vaardigheden, Hippocrates. Deze links leiden naar een lijst met blogs met dit label, klik op de plaatjes in de linkerzijbalk voor meer verhaaltjes.
Eurolac Flits! met label ethiek, zorgverlener, kennis, vaardigheden, Hippocrates. Deze links leiden naar een lijst met blogs met dit label, klik op de plaatjes in de linkerzijbalk voor meer verhaaltjes.
