Foto: De band Focus van Thijs van Leer in een vroege jaren ’70 samenstelling. Ondanks de naam was de band erg ongefocust, zowel wat betreft de samenstelling als de muzikale achtergrond. Hun ongefocuste muziek op de achtergrond tijdens het schrijven van dit stukje maakt het mij moeilijk me te focussen.
Vorige week was ik op een dag helemaal van slag door een vervelend telefoontje. Mijn bloeddruk had vrolijk meegedaan met de hype was samen met de adrenaline en cortisol aan het feesten gegaan. Waar het met een dwarrelende geest als de mijne toch al moeilijk kan zijn om me op een opgegeven of opgelegde taak te focussen, werkt dat met feestende stresshormonen al helemaal niet. Die stresshormonen zijn er namelijk op gericht om mijn focus naar het gevaar te verleggen en daar iets mee te doen. Ertegen te vechten of ervoor te vluchten. Dat zou goed reactiegedrag geweest zijn als het gevaar gewoon een degelijke sabeltandtijger was geweest of een knorrige beer die net uit zijn winterslaap kwam. De evolutie van ons vlucht- of vechtsysteem heeft nog geen adequate reactie op zoetgevooisde en scherpgebekte telemarketeers gevonden en al helemaal niet tegen telemarketeers die terugkomen en doen alsof het je eigen schuld is dat je ze de vorige keer hebt binnengelaten.
Daar zat ik dan: focus weg, inspiratie weg, deadlines die valsgrijnzend de stresshormonendans aanschouwden. Mijn redding was het luchten van mijn hart via Twitter en Facebook, waarna focus en inspiratie terugkwamen, de stresshormonen de restanten van het feestje opruimden en ik alsnog een heel redelijk leesbaar verhaaltje afleverde en inspiratie overhield voor nog een paar, waaronder het onderhavige. Stress heeft een uitweg nodig, anders zal het zich uiteindelijk tegen je keren en jezelf verslaan in plaats van het gevaar waarvoor het om te beginnen werd opgetrommeld.
Een moeder en haar pasgeboren baby hebben ook focus nodig om de hun toebedeelde taak goed te kunnen uitvoeren. Al hun systemen zijn op elkaar gericht. Invloeden van buitenaf kunnen die focus verstoren. Een vrouw, die net moeder is geworden en die borstvoeding geeft, heeft een sterke focus op gevaar en reageert agressiever dan andere vrouwen. Zij is gefocust op verdediging van haar kind. Dat is een goed ding natuurlijk, want in een omgeving met sabeltandtijgers en knorrige beren ben je als moeder je kind zomaar kwijt als je niet oplet. In een omgeving zonder direct fysiek gevaar kan het lastiger zijn en de focus weghalen van het kennismaken met haar kind en het leren borstvoeden
De grootste bedreiging van het goed op gang komen van de hechting tussen moeder en kind en van de borstvoeding is misschien wel afleiding. Het begint al met een bevalling die bijna van minuut tot minuut te volgen is via de sociale media. De telefoon ligt al in de hand terwijl de nageboorte nog moet komen en het eerste bezoek kan nauwelijks wachten tot moedergerepareerd presentabel gemaakt is. Regulatie van aantallen bezoekers en duur van het bezoek is zóóó twintigste-eeuws en de minutieuze verslaglegging per sociale media gaat tijdens de baring en erna onverminderd voort. Natuurlijk ben ik nu wel een beetje gechargeerd bezig, maar helemaal onrealistisch is dit beeld niet. Van werkelijk innerlijke focus, menselijke aandacht voor elkaar en voor het verse kind is vaak niet echt sprake.
Het verlies van focus is een belangrijke factor bij het onnodig moeilijk zijn van moederschap en borstvoeding. Ik wil moeders soms wel toeroepen: ‘’Kijk nou eens echt naar je kind in plaats van over hem te twitteren!’’. Want hoe leuk ik het ook vind om te lezen over kindjes, kinderen hebben aandacht nodig, ze bestaan niet voor mijn vermaak. Moeder zelf heeft haar aandacht nodig. Borstvoeding geven heeft aandacht nodig. Een nieuwe relatie aangaan heeft aandacht nodig. Gefocuste aandacht. Het karakter van een kind, zijn geestelijke gezondheid en zijn toekomstige gedrag worden voor een heel belangrijk deel, volgens sommige deskundigen het allerbelangrijkste deel, gevormd in de maanden voor zijn geboorte en de eerste paar jaar na zijn geboorte. De manier waarop in die tijd met hem wordt omgegaan, de aandacht en het soort aandacht die hij dan krijgt en de respons die hij krijgt op wie hij is en wat hij doet vormen zijn hersenen, leggen de verbindingen in zijn hersenen die zijn gedrag zullen bepalen. In het kader van de meest recente uitingen van ongewenst gedrag is het toch goed eens de gefocuste aandacht op dit soort zaken te richten.
Eurolac Flits! met label verdediging, afleiding, aandacht, responsief ouderschap. Deze links leiden naar lijsten met bijdragen met deze labels. Klik op de plaatjes in de linkerzijbalk voor meer verhaaltjes.
Vanderveen M: Zero Separation! PanthaReiBlog 5-12-2012 Online
Vanderveen M: Vrede op aarde. PanthaReiBlog 12-12-2012 Online
Vorige week was ik op een dag helemaal van slag door een vervelend telefoontje. Mijn bloeddruk had vrolijk meegedaan met de hype was samen met de adrenaline en cortisol aan het feesten gegaan. Waar het met een dwarrelende geest als de mijne toch al moeilijk kan zijn om me op een opgegeven of opgelegde taak te focussen, werkt dat met feestende stresshormonen al helemaal niet. Die stresshormonen zijn er namelijk op gericht om mijn focus naar het gevaar te verleggen en daar iets mee te doen. Ertegen te vechten of ervoor te vluchten. Dat zou goed reactiegedrag geweest zijn als het gevaar gewoon een degelijke sabeltandtijger was geweest of een knorrige beer die net uit zijn winterslaap kwam. De evolutie van ons vlucht- of vechtsysteem heeft nog geen adequate reactie op zoetgevooisde en scherpgebekte telemarketeers gevonden en al helemaal niet tegen telemarketeers die terugkomen en doen alsof het je eigen schuld is dat je ze de vorige keer hebt binnengelaten.
Daar zat ik dan: focus weg, inspiratie weg, deadlines die valsgrijnzend de stresshormonendans aanschouwden. Mijn redding was het luchten van mijn hart via Twitter en Facebook, waarna focus en inspiratie terugkwamen, de stresshormonen de restanten van het feestje opruimden en ik alsnog een heel redelijk leesbaar verhaaltje afleverde en inspiratie overhield voor nog een paar, waaronder het onderhavige. Stress heeft een uitweg nodig, anders zal het zich uiteindelijk tegen je keren en jezelf verslaan in plaats van het gevaar waarvoor het om te beginnen werd opgetrommeld.
Een moeder en haar pasgeboren baby hebben ook focus nodig om de hun toebedeelde taak goed te kunnen uitvoeren. Al hun systemen zijn op elkaar gericht. Invloeden van buitenaf kunnen die focus verstoren. Een vrouw, die net moeder is geworden en die borstvoeding geeft, heeft een sterke focus op gevaar en reageert agressiever dan andere vrouwen. Zij is gefocust op verdediging van haar kind. Dat is een goed ding natuurlijk, want in een omgeving met sabeltandtijgers en knorrige beren ben je als moeder je kind zomaar kwijt als je niet oplet. In een omgeving zonder direct fysiek gevaar kan het lastiger zijn en de focus weghalen van het kennismaken met haar kind en het leren borstvoeden
De grootste bedreiging van het goed op gang komen van de hechting tussen moeder en kind en van de borstvoeding is misschien wel afleiding. Het begint al met een bevalling die bijna van minuut tot minuut te volgen is via de sociale media. De telefoon ligt al in de hand terwijl de nageboorte nog moet komen en het eerste bezoek kan nauwelijks wachten tot moeder
Het verlies van focus is een belangrijke factor bij het onnodig moeilijk zijn van moederschap en borstvoeding. Ik wil moeders soms wel toeroepen: ‘’Kijk nou eens echt naar je kind in plaats van over hem te twitteren!’’. Want hoe leuk ik het ook vind om te lezen over kindjes, kinderen hebben aandacht nodig, ze bestaan niet voor mijn vermaak. Moeder zelf heeft haar aandacht nodig. Borstvoeding geven heeft aandacht nodig. Een nieuwe relatie aangaan heeft aandacht nodig. Gefocuste aandacht. Het karakter van een kind, zijn geestelijke gezondheid en zijn toekomstige gedrag worden voor een heel belangrijk deel, volgens sommige deskundigen het allerbelangrijkste deel, gevormd in de maanden voor zijn geboorte en de eerste paar jaar na zijn geboorte. De manier waarop in die tijd met hem wordt omgegaan, de aandacht en het soort aandacht die hij dan krijgt en de respons die hij krijgt op wie hij is en wat hij doet vormen zijn hersenen, leggen de verbindingen in zijn hersenen die zijn gedrag zullen bepalen. In het kader van de meest recente uitingen van ongewenst gedrag is het toch goed eens de gefocuste aandacht op dit soort zaken te richten.
Eurolac Flits! met label verdediging, afleiding, aandacht, responsief ouderschap. Deze links leiden naar lijsten met bijdragen met deze labels. Klik op de plaatjes in de linkerzijbalk voor meer verhaaltjes.
Vanderveen M: Zero Separation! PanthaReiBlog 5-12-2012 Online
Vanderveen M: Vrede op aarde. PanthaReiBlog 12-12-2012 Online
