Afbeelding: De schone Europa wordt verleid en ontvoerd door de Griekse god Zeus in de gedaante van een witte stier
‘’Betere cognitieve ontwikkeling door bioactieve zuivellipiden in flesvoeding” kopte VTM.nl. Zoiets prikkelt gelijk mijn nieuwsgierigheid en, ik geeft het toe, mijn aangeboren neiging tot contramine. Beter? Hoezo beter? Beter dan wat? daar begint het al mee.. Even verder lezen …. o, beter dan andere flesvoeding. En, ja, helemaal onderaan de toevoeging dat ze zich natuurlijk niet met borstvoeding willen meten want dat ‘’is nog steeds het allerbeste voor baby’s’’. Afgezien van het feit dat dit een misvatting is (borstvoeding is niet het beste, zelfs niet het aller-beste, maar gewoon, wat het moet zijn) is het wel interessant dat de berichtgever daarmee toegeeft dat kinderen die geen borstvoeding krijgen er, wat betreft de cognitieve ontwikkeling, minder goed afkomen. Het beste wat de fabrikanten van kunstvoeding kunnen hopen is hopen dat zij een beter product kunnen maken dan dat van de concurrerende kunstvoedingfabrikanten. Vervolgens worden mijn ogen en beelddenkersbrein getrokken naar de woordgroep ‘’bioactieve zuivellipiden’’. Wat een prachtige woorden. Bio-actieve zuivel-lipiden, gewoon poëtisch, met een prachtig metrum waarbij je heerlijk kunt wegdromen, gewiegd als in een bootje op een meer op zwoele zomernamiddag. Ik bedoel, als je zuivellipiden hebt neem je toch geen koemelkvetten? Te meer, omdat melkvet al jarenlang door voedingsdeskundigen en hartspecialisten in het verdomhoekje is gezet als behorend tot De Slechte Vetten. En toch betekent zuivellipiden niets meer dan dat: het vet van de melk, de room, de boter. Ja, ja, hoor ik u denken, dat kan wel zijn, maar ze zijn wel bioactief, he. Bio-actíéf, met een achtste rust na bio en actief op een contrapunt met een scherpe uithaal als bevestiging. Niks geen gewone melkvetten of slagroom, maar bi-o-ac-tíé-ve melkvetten. Dat is zo’n mooi woord, dat moet iets bijzonders betekenen. Helaas, mijn beste lezer, bioactief noemt men een stof die iets doet met een andere, levende, stof. Meestal wordt het gebruikt voor medicijnen en vergiften. Het is een term die vooral wordt gebezigd door apothekers en producenten en leveranciers van superfoods (je weet wel, van die bessen die zo gezond zijn dat ze praktisch functioneren als het elixer voor het eeuwige leven). Weinig mysterieus aan en in moedermelk zit het in grote variaties en hoeveelheden. Moedermelk is eigenlijk de materialisatie van bioactiviteit, vol met levende cellen die andere levende cellen beïnvloeden; de positieve voedend, de negatieve vernietigend. Koemelk trouwens ook, in zijn natuurlijke staat. In het lichaam van een koeienkalf. Wat de uitvinders van de kunstvoeding toevoeging bedoelen is dat zij een manier hebben gevonden om die bioactiviteit te behouden wanneer ze van de koeienmelk kunstvoeding maken. Om van koemelk kunstvoeding te maken namelijk moet er van alles mee gebeuren wat er en passant voor zorgt dat er van enige levendigheid en bioactiviteit geen sprake meer is. Daarnaast heeft men elkaar en zichzelf de afgelopen decennia wijsgemaakt dat melkvet ongezond is. Daarom werd de koeienmelk eerst ontvet, vervolgens gedroogd, ontleed, aangevuld met geïsoleerde nutriënten uit andere bronnen en plantaardige vetten. En hoewel dit een verder nogal dode substantie is geworden is ze nog steeds in een bepaalde mate bioactief: inden ingenomen als voedsel en door de darmen verteerd en opgenomen in het systeem heeft het invloed op levende stoffen: de cellen groeien en delen, het lichaam groeit en ontwikkelt zich. Enkele componenten bezitten nog enge levendigheid die actiever kan werken, bijvoorbeeld de in veel soorten kunstvoeding toegevoegde pre- en probiotica en nu dus de melkvetten die plotseling toch niet zo ongezond blijken te zijn. Er is dus nu een kunstvoeding beschikbaar die de tekorten voor een kind dat geen borstvoeding krijgt iets compenseren.
Kunstvoeding voor baby’s met bioactieve zuivellipiden leggen de basis voor een levenlang consumerisme van superfoods waarvan je alsmaar gezonder heet te worden, maar die vooral de gezondheid van de beurs van de producenten spekt. Voor de rest is het gewoon mest. Een boel mest. Stierenmest voor de gezonde groei en het welzijn van de fabrikanten en hun aandeelhouders.
‘’Betere cognitieve ontwikkeling door bioactieve zuivellipiden in flesvoeding” kopte VTM.nl. Zoiets prikkelt gelijk mijn nieuwsgierigheid en, ik geeft het toe, mijn aangeboren neiging tot contramine. Beter? Hoezo beter? Beter dan wat? daar begint het al mee.. Even verder lezen …. o, beter dan andere flesvoeding. En, ja, helemaal onderaan de toevoeging dat ze zich natuurlijk niet met borstvoeding willen meten want dat ‘’is nog steeds het allerbeste voor baby’s’’. Afgezien van het feit dat dit een misvatting is (borstvoeding is niet het beste, zelfs niet het aller-beste, maar gewoon, wat het moet zijn) is het wel interessant dat de berichtgever daarmee toegeeft dat kinderen die geen borstvoeding krijgen er, wat betreft de cognitieve ontwikkeling, minder goed afkomen. Het beste wat de fabrikanten van kunstvoeding kunnen hopen is hopen dat zij een beter product kunnen maken dan dat van de concurrerende kunstvoedingfabrikanten. Vervolgens worden mijn ogen en beelddenkersbrein getrokken naar de woordgroep ‘’bioactieve zuivellipiden’’. Wat een prachtige woorden. Bio-actieve zuivel-lipiden, gewoon poëtisch, met een prachtig metrum waarbij je heerlijk kunt wegdromen, gewiegd als in een bootje op een meer op zwoele zomernamiddag. Ik bedoel, als je zuivellipiden hebt neem je toch geen koemelkvetten? Te meer, omdat melkvet al jarenlang door voedingsdeskundigen en hartspecialisten in het verdomhoekje is gezet als behorend tot De Slechte Vetten. En toch betekent zuivellipiden niets meer dan dat: het vet van de melk, de room, de boter. Ja, ja, hoor ik u denken, dat kan wel zijn, maar ze zijn wel bioactief, he. Bio-actíéf, met een achtste rust na bio en actief op een contrapunt met een scherpe uithaal als bevestiging. Niks geen gewone melkvetten of slagroom, maar bi-o-ac-tíé-ve melkvetten. Dat is zo’n mooi woord, dat moet iets bijzonders betekenen. Helaas, mijn beste lezer, bioactief noemt men een stof die iets doet met een andere, levende, stof. Meestal wordt het gebruikt voor medicijnen en vergiften. Het is een term die vooral wordt gebezigd door apothekers en producenten en leveranciers van superfoods (je weet wel, van die bessen die zo gezond zijn dat ze praktisch functioneren als het elixer voor het eeuwige leven). Weinig mysterieus aan en in moedermelk zit het in grote variaties en hoeveelheden. Moedermelk is eigenlijk de materialisatie van bioactiviteit, vol met levende cellen die andere levende cellen beïnvloeden; de positieve voedend, de negatieve vernietigend. Koemelk trouwens ook, in zijn natuurlijke staat. In het lichaam van een koeienkalf. Wat de uitvinders van de kunstvoeding toevoeging bedoelen is dat zij een manier hebben gevonden om die bioactiviteit te behouden wanneer ze van de koeienmelk kunstvoeding maken. Om van koemelk kunstvoeding te maken namelijk moet er van alles mee gebeuren wat er en passant voor zorgt dat er van enige levendigheid en bioactiviteit geen sprake meer is. Daarnaast heeft men elkaar en zichzelf de afgelopen decennia wijsgemaakt dat melkvet ongezond is. Daarom werd de koeienmelk eerst ontvet, vervolgens gedroogd, ontleed, aangevuld met geïsoleerde nutriënten uit andere bronnen en plantaardige vetten. En hoewel dit een verder nogal dode substantie is geworden is ze nog steeds in een bepaalde mate bioactief: inden ingenomen als voedsel en door de darmen verteerd en opgenomen in het systeem heeft het invloed op levende stoffen: de cellen groeien en delen, het lichaam groeit en ontwikkelt zich. Enkele componenten bezitten nog enge levendigheid die actiever kan werken, bijvoorbeeld de in veel soorten kunstvoeding toegevoegde pre- en probiotica en nu dus de melkvetten die plotseling toch niet zo ongezond blijken te zijn. Er is dus nu een kunstvoeding beschikbaar die de tekorten voor een kind dat geen borstvoeding krijgt iets compenseren.
Kunstvoeding voor baby’s met bioactieve zuivellipiden leggen de basis voor een levenlang consumerisme van superfoods waarvan je alsmaar gezonder heet te worden, maar die vooral de gezondheid van de beurs van de producenten spekt. Voor de rest is het gewoon mest. Een boel mest. Stierenmest voor de gezonde groei en het welzijn van de fabrikanten en hun aandeelhouders.
Hillen J: Betere cognitieve ontwikkeling door bioactieve zuivellipiden in flesvoeding 27 februari 2012
