Foto: Johnny Depp als Cry Baby in de gelijknamige jaren ’50 parodie
Uit een Engels onderzoek zou blijken dat kinderen die borstvoeding krijgen meer huilen, lastiger zijn en moeders meer werk geven. De publiekspers sprong gelijk middenin zulk sappig klinkend nieuws en deed een wedstrijd wie het in de meest gekruide taal kon brengen. Het Parool (NL) bleef beschaafd met 'Baby's die de borst krijgen huilen meer', Het Laatste Nieuws (BE) deed het steviger met "Papflesbaby's zijn flinker, maar ook overvoed". Ziekenhuis.nl spande de kroon met 'Borstvoeding zorgt voor chagrijnige baby'. De buitenlandse pers koos voor de 'gelukkige versus de ongelukkige baby' aanpak met koppen als ‘’Niet borstgevoede baby’s zijn gelukkiger’’ (The News Today) en ‘’Borstgevoede baby’s huilen meer en lachen minder’’ (Marie Claire). Het internet gonsde van kritiekloos gekopieerde berichten, maar ook van geïrriteerde (Dewar) tot woedende (Analytical Armadillo) commentaren. Naar deze laatste verwijs ik voor een overzicht van redenen (met onderbouwing) waarom dit onderzoek en de berichtgeving erover zo fout zijn. Wat mij het meest stoort in de manier waarop het onderzoek wordt gebracht en besproken in de pers (nog afgezien van de foute vooronderstellingen die uitgangspunt waren bij de onderzoeksopzet) was de intense negativiteit en het onbenul ten aanzien van normaal babygedrag. Een van de redenen voor het meer geïrriteerd zijn en meer huilen die worden gegeven is dat dat normaal biologisch verklaarbaar gedrag is, wat ook nog eens waarneembaar is bij veel andere zoogdieren. Geloven de onderzoekers en journalisten nu werkelijk dat het evolutionair gezien een goede overlevingsstrategie is om je ouders dood te ergeren met irritant gedrag? Mensen die er werkelijk verstand van hebben weten dat de jongen van zoogdieren er in hun hele uiterlijk en gedrag op uit zijn om de oudere exemplaren van hun soort, en met name die met de primaire verzorgingstaak, te charmeren, te vertederen. In een omgeving waar baby’s leven tussen volwassen individuen die hun meer vriendelijke pogingen tot communicatie niet herkennen en die volstrekt irrealistische verwachtingen hebben over babygedrag (zoals urenlang achtereen slapen en ver uit elkaar liggende maag-overlopende voedingen, zich alleen vermaken en zichzelf troosten) zullen baby’s inderdaad huilerig en irritant gedrag vertonen wanneer hun maag niet wordt beziggehouden met zwaar verteerbaar voedsel en hun mond met een stukje rubber of siliconen. Baby’s die borstvoeding krijgen zijn dus niet chagrijniger of minder gelukkig dan kinderen die kunstvoeding krijgen, kinderen die behandeld worden zoals ze op basis van hun genetische make-up verwachten te worden behandeld zijn door de bank genomen gelukkig, vriendelijk en sociaal. In dit onderzoek werd namelijk niet gemeten wat de werkelijke gemoedstoestand was van de baby’s, maar de interpretaties van het gedrag van baby’s die op een bepaalde manier worden verzorgd en behandeld door de moeders op basis van een gestandaardiseerde test met tegen de 200 vragen. Ik zou er geïrriteerd en chagrijnig van worden. Van die 200 vragen die ik moet beantwoorden, bedoel ik, terwijl ik eigenlijk aandacht zou moeten geven aan mijn vriendelijk keuvelende borstgevoedde kindje. Als ik nog zo’n kindje had, natuurlijk.
Analytical Armadillo - The Booby Whisperer. Infant Feeding & Early Parenting, Food For Thought...
Gwen Dewar: Study: Are breastfed babies more irritable? Momformationblog op babycenter.com
Uit een Engels onderzoek zou blijken dat kinderen die borstvoeding krijgen meer huilen, lastiger zijn en moeders meer werk geven. De publiekspers sprong gelijk middenin zulk sappig klinkend nieuws en deed een wedstrijd wie het in de meest gekruide taal kon brengen. Het Parool (NL) bleef beschaafd met 'Baby's die de borst krijgen huilen meer', Het Laatste Nieuws (BE) deed het steviger met "Papflesbaby's zijn flinker, maar ook overvoed". Ziekenhuis.nl spande de kroon met 'Borstvoeding zorgt voor chagrijnige baby'. De buitenlandse pers koos voor de 'gelukkige versus de ongelukkige baby' aanpak met koppen als ‘’Niet borstgevoede baby’s zijn gelukkiger’’ (The News Today) en ‘’Borstgevoede baby’s huilen meer en lachen minder’’ (Marie Claire). Het internet gonsde van kritiekloos gekopieerde berichten, maar ook van geïrriteerde (Dewar) tot woedende (Analytical Armadillo) commentaren. Naar deze laatste verwijs ik voor een overzicht van redenen (met onderbouwing) waarom dit onderzoek en de berichtgeving erover zo fout zijn. Wat mij het meest stoort in de manier waarop het onderzoek wordt gebracht en besproken in de pers (nog afgezien van de foute vooronderstellingen die uitgangspunt waren bij de onderzoeksopzet) was de intense negativiteit en het onbenul ten aanzien van normaal babygedrag. Een van de redenen voor het meer geïrriteerd zijn en meer huilen die worden gegeven is dat dat normaal biologisch verklaarbaar gedrag is, wat ook nog eens waarneembaar is bij veel andere zoogdieren. Geloven de onderzoekers en journalisten nu werkelijk dat het evolutionair gezien een goede overlevingsstrategie is om je ouders dood te ergeren met irritant gedrag? Mensen die er werkelijk verstand van hebben weten dat de jongen van zoogdieren er in hun hele uiterlijk en gedrag op uit zijn om de oudere exemplaren van hun soort, en met name die met de primaire verzorgingstaak, te charmeren, te vertederen. In een omgeving waar baby’s leven tussen volwassen individuen die hun meer vriendelijke pogingen tot communicatie niet herkennen en die volstrekt irrealistische verwachtingen hebben over babygedrag (zoals urenlang achtereen slapen en ver uit elkaar liggende maag-overlopende voedingen, zich alleen vermaken en zichzelf troosten) zullen baby’s inderdaad huilerig en irritant gedrag vertonen wanneer hun maag niet wordt beziggehouden met zwaar verteerbaar voedsel en hun mond met een stukje rubber of siliconen. Baby’s die borstvoeding krijgen zijn dus niet chagrijniger of minder gelukkig dan kinderen die kunstvoeding krijgen, kinderen die behandeld worden zoals ze op basis van hun genetische make-up verwachten te worden behandeld zijn door de bank genomen gelukkig, vriendelijk en sociaal. In dit onderzoek werd namelijk niet gemeten wat de werkelijke gemoedstoestand was van de baby’s, maar de interpretaties van het gedrag van baby’s die op een bepaalde manier worden verzorgd en behandeld door de moeders op basis van een gestandaardiseerde test met tegen de 200 vragen. Ik zou er geïrriteerd en chagrijnig van worden. Van die 200 vragen die ik moet beantwoorden, bedoel ik, terwijl ik eigenlijk aandacht zou moeten geven aan mijn vriendelijk keuvelende borstgevoedde kindje. Als ik nog zo’n kindje had, natuurlijk.
Analytical Armadillo - The Booby Whisperer. Infant Feeding & Early Parenting, Food For Thought...
Gwen Dewar: Study: Are breastfed babies more irritable? Momformationblog op babycenter.com
