foto: Bella (Kristin Stewart), Edward (Robert Pattinson) en Jacob (Taylor Lautner) ‘’I’m Switserland’’ in de film ‘’Eclipse’’, deel 3 van de Twilight Saga, naar de gelijknamige boeken van Stephenie Meyer.
In de strijd om de gunsten van een vrouw zetten mannen in de dierenwereld alle middelen in die de natuur voorhanden heeft: kracht, schoonheid, pracht en praal en bluf. Vooral bluf. Want die pracht en praal is enkel buitenkant en uiterlijk vertoon. De strijd tussen twee mannen om een vrouw kan in de dierenwereld leiden tot de dood van één of beide contestanten. Ook bij de mens is dit gedrag niet ongewoon. Boeken en films vinden er voor een flink deel hun inspiratie in. Shakespeare was met zijn Romeo en Julia niet de eerste en al helemaal niet de laatste die het gevecht om een vrouw dramatisch laat eindigen (‘’They fight’’… ‘’Paris falls’’, (William Shakespeare: Romeo and Juliet, Act V, Scene 3). In een modernere versie vinden we Bella Swan tussen Edward en Jacob (zie foto), wanneer beide mannen al hun special effects inzetten om de liefde van Bella te winnen. Met de woorden ‘’Ik ben Zwitserland’’ eist ze dat de schermutselingen worden gestaakt, omdat zij zichzelf ziet als neutraal tussen de strijdende partijen. Zwitserland is een symbool voor onpartijdigheid, betrouwbaarheid en veelzijdigheid. In de strijd om de gunst van de consument vinden we veel haantjes gedrag terug: er wordt geschermd met kracht (nu nog beter!), schoonheid (flitsende vormgeving), pracht en praal (goudglanzende schilden en gloeiende aura’s) en bluf. Heel veel bluf. Onbeschrijflijk brutale bluf. Want heeft niet de grootste bek automatisch gelijk? Wie de grootste kraag kan opzetten of het meest vertakte gewei heeft of de staart zo groot dat hij er topzwaar van wordt heeft de meeste kansen. Maar zou die consument eigenlijk niet liever Zwitserland willen zien of zijn? Onpartijdige informatie, betrouwbare informatie, veelzijdige informatie in plaats van pluimgewuif en baltsdansen? En dan op basis daarvan de keuze maken tussen de verschillende kandidaten?
In de strijd om de gunsten van een vrouw zetten mannen in de dierenwereld alle middelen in die de natuur voorhanden heeft: kracht, schoonheid, pracht en praal en bluf. Vooral bluf. Want die pracht en praal is enkel buitenkant en uiterlijk vertoon. De strijd tussen twee mannen om een vrouw kan in de dierenwereld leiden tot de dood van één of beide contestanten. Ook bij de mens is dit gedrag niet ongewoon. Boeken en films vinden er voor een flink deel hun inspiratie in. Shakespeare was met zijn Romeo en Julia niet de eerste en al helemaal niet de laatste die het gevecht om een vrouw dramatisch laat eindigen (‘’They fight’’… ‘’Paris falls’’, (William Shakespeare: Romeo and Juliet, Act V, Scene 3). In een modernere versie vinden we Bella Swan tussen Edward en Jacob (zie foto), wanneer beide mannen al hun special effects inzetten om de liefde van Bella te winnen. Met de woorden ‘’Ik ben Zwitserland’’ eist ze dat de schermutselingen worden gestaakt, omdat zij zichzelf ziet als neutraal tussen de strijdende partijen. Zwitserland is een symbool voor onpartijdigheid, betrouwbaarheid en veelzijdigheid. In de strijd om de gunst van de consument vinden we veel haantjes gedrag terug: er wordt geschermd met kracht (nu nog beter!), schoonheid (flitsende vormgeving), pracht en praal (goudglanzende schilden en gloeiende aura’s) en bluf. Heel veel bluf. Onbeschrijflijk brutale bluf. Want heeft niet de grootste bek automatisch gelijk? Wie de grootste kraag kan opzetten of het meest vertakte gewei heeft of de staart zo groot dat hij er topzwaar van wordt heeft de meeste kansen. Maar zou die consument eigenlijk niet liever Zwitserland willen zien of zijn? Onpartijdige informatie, betrouwbare informatie, veelzijdige informatie in plaats van pluimgewuif en baltsdansen? En dan op basis daarvan de keuze maken tussen de verschillende kandidaten?
