Gelijkenis

Op Facebook circuleren allerlei plaatjes die moeten aangeven hoe weinig kunstvoeding op borstvoeding lijkt. Eén van mijn favorieten is die van een autocarrosserie. Er zitten duidelijk een aantal componenten van een functionerende auto in en als je erin zit blijf je waarschijnlijk wel droog. Maar hij brengt je nergens, want behalve een paar wielen mist hij vooral een motor. Een motor is een redelijk essentieel onderdeel van een auto. Zelfs al zou dit ding worden opgeschilderd en van portieren, een motorkap, alle stoelen en wielen worden voorzien, dan nog zou het geen functionerende auto zijn, hoewel hij er al wel meer op zou lijken. Aan de buitenkant. Je zou er droog en comfortabel in kunnen zitten en mensen zouden je in een fraai omhulsel zien. Maar je zou er nog steeds nergens mee komen. Kunstvoeding is eigenlijk net zoiets. Het ziet er heel fraai uit en is mooi verpakt, maar het mist de motor. De motor in borstvoeding bestaat uit een complex van levende cellen, antistoffen, beschermende factoren en hormonen, die  op ingenieuze wijze met elkaar en met de voedende bestanddelen van de melk en het proces van het voeden en gevoed worden samenwerken. Sommige van die beschermende stoffen kunnen de fabrikanten in de kunstvoeding stoppen, maar lang niet allemaal en altijd geïsoleerd van alle andere dingen. Alsof de eigenaar van het wrak hierboven probeert of het met bougies, een accu en een koelvloeistoftankje onder de kap wel gaat lukken.
Kunstvoeding is deficiënt aan van alles en nog wat (hoewel de zuivere voedingswaarde wel min of meer klopt). De lijst van korte en lange termijn ziektes en aandoeningen die meer voorkomen bij kunstgevoede dan bij borstgevoede kinderen is lang en groeiend. Voor kinderen die te vroeg of ziek geboren worden geldt dit nog meer. De vaak dodelijk aflopende darminfectie necrotiserende enterocolitis (NEC) komt vrijwel niet voor bij kinderen die enkel menselijke melk als voeding krijgen, maar vrij vaak bij kinderen die (volledig of gedeeltelijk) voeding op basis van niet-menselijke melk krijgen. Onbegrijpelijk is het dat in veel ziekenhuizen erg moeilijk wordt gedaan over het gebruik van gedoneerde menselijke melk voor kinderen waarvan de moeder (nog) niet voldoende eigen melk heeft. Men ziet beren en wolven op de weg in de vorm van mogelijke besmettingen, terwijl de risico’s van een niet-menselijke voeding over het hoofd worden gezien of gebagatelliseerd. Te meer onbegrijpelijk omdat artsen zich er graag op laten voorstaan dat zij evidence based (wetenschappelijk onderbouwd) werken. Of zou het verschijnsel artsenbezoeker hier iets mee te maken kunnen hebben ? Die producten die door die vriendelijke, cadeautjes uitdelende vertegenwoordigers worden gepromoot moeten toch wel goed en veilig zijn? Misschien moeten moedermelk leveranciers ook maar artsenbezoekers met cadeautjes op pad sturen. Maar wie gaat dat betalen?
Borstvoeding.com: de samenstelling van kunstvoeding en moedermelk vergeleken
Nu.nl: artsen nog steeds gevoelig voor marketing