Foto: Will Smith als Hancock in de gelijknamige film, een superheld die manieren moet leren.
Tussen Keulen en Parijs, Ligt de weg naar Rome Al wie met ons mee wil gaan, Die moet onze manieren verstaan. Zo zijn onze manieren, Zo zijn onze manieren, Zo zijn onze manieren, manieren, Zo zijn onze manieren! Dit kinderliedje leert kinderen op een speelse manier dat als je bij een groep wil horen, je je moet gedragen zoals in die groep gebruikelijk is. Ook de uitdrukking ‘’ ’s Lands wijs, ’s lands eer’’ of het Engelse equivalent ‘’When in Rome, do as the Romans do’’ verwijzen daarnaar. Net als alle andere sociale soorten houden mensen over het algemeen niet van gedrag dat opvalt of de groepsnorm tegenspreekt. Wat voor geweldige dingen je verder doet (mensen redden, boeven vangen, gestrande walvissen terug in zee gooien, zoals Hancock) wanneer dat gepaard gaat met heel opvallend afwijkend gedrag, dan ben je niet welgemanierd, val je negatief op en wordt je uitgespuugd. Het probleem is vaak dat wat in de ene groep geaccepteerd en aangemoedigd gedrag is in een andere groep af te keuren gedrag is. Wel of geen hoofdbedekking voor mannen en/of vrouwen is zo’n wisselend thema, bijvoorbeeld, of wel of geen lange broeken voor vrouwen; wel of geen bedekte benen, en tot hoe ver dan wel of niet, een andere. Welke activiteiten je al dan niet mag uitvoeren, en zo ja, op welke plaats of in welk gezelschap kan ook problemen opleveren. In vrijwel alle samenlevingen wordt borstvoeding geven aangemoedigd. Daarover is vrijwel iedere groep op aarde het eens. Maar daar stopt de overeenstemming. Want tot welke leeftijd of in welk gezelschap of op welke plaats vrouwen hun kind borstvoeding moeten of mogen borstvoeden is zeer verschillend. Zo kan het dus voorkomen dat in een samenleving waar vrouwen van top tot teen bedekt zijn in publieke plaatsen, niemand ook maar met de ogen knippert wanneer zo’n volledige bedekte vrouw haar kind en plein public de borst geeft. Terwijl in een omgeving waar vrouwen bij wijze van spreken half naakt over straat kunnen gaan, publiekelijk borstvoeding geven tot grote controverses leidt. Zo zijn onze manieren, zou je kunnen zeggen, en je er vervolgens bij neer leggen. Maar je kunt ook proberen onze manieren te veranderen. Want welbeschouwd zijn die manieren van ons ook maar een onderlinge afspraak van meeste stemmen gelden. Wanneer de meeste stemmen voor de andere optie gaan, kunnen manieren veranderen. ’t Is met manieren maar net wat je gewend bent. en wanneer meer vrouwen meer kinderen in het openbaar de borst geven, zal dat steeds normaler worden. Zo kunnen we onze eigen samenleving letterlijk mores leren.
Tussen Keulen en Parijs, Ligt de weg naar Rome Al wie met ons mee wil gaan, Die moet onze manieren verstaan. Zo zijn onze manieren, Zo zijn onze manieren, Zo zijn onze manieren, manieren, Zo zijn onze manieren! Dit kinderliedje leert kinderen op een speelse manier dat als je bij een groep wil horen, je je moet gedragen zoals in die groep gebruikelijk is. Ook de uitdrukking ‘’ ’s Lands wijs, ’s lands eer’’ of het Engelse equivalent ‘’When in Rome, do as the Romans do’’ verwijzen daarnaar. Net als alle andere sociale soorten houden mensen over het algemeen niet van gedrag dat opvalt of de groepsnorm tegenspreekt. Wat voor geweldige dingen je verder doet (mensen redden, boeven vangen, gestrande walvissen terug in zee gooien, zoals Hancock) wanneer dat gepaard gaat met heel opvallend afwijkend gedrag, dan ben je niet welgemanierd, val je negatief op en wordt je uitgespuugd. Het probleem is vaak dat wat in de ene groep geaccepteerd en aangemoedigd gedrag is in een andere groep af te keuren gedrag is. Wel of geen hoofdbedekking voor mannen en/of vrouwen is zo’n wisselend thema, bijvoorbeeld, of wel of geen lange broeken voor vrouwen; wel of geen bedekte benen, en tot hoe ver dan wel of niet, een andere. Welke activiteiten je al dan niet mag uitvoeren, en zo ja, op welke plaats of in welk gezelschap kan ook problemen opleveren. In vrijwel alle samenlevingen wordt borstvoeding geven aangemoedigd. Daarover is vrijwel iedere groep op aarde het eens. Maar daar stopt de overeenstemming. Want tot welke leeftijd of in welk gezelschap of op welke plaats vrouwen hun kind borstvoeding moeten of mogen borstvoeden is zeer verschillend. Zo kan het dus voorkomen dat in een samenleving waar vrouwen van top tot teen bedekt zijn in publieke plaatsen, niemand ook maar met de ogen knippert wanneer zo’n volledige bedekte vrouw haar kind en plein public de borst geeft. Terwijl in een omgeving waar vrouwen bij wijze van spreken half naakt over straat kunnen gaan, publiekelijk borstvoeding geven tot grote controverses leidt. Zo zijn onze manieren, zou je kunnen zeggen, en je er vervolgens bij neer leggen. Maar je kunt ook proberen onze manieren te veranderen. Want welbeschouwd zijn die manieren van ons ook maar een onderlinge afspraak van meeste stemmen gelden. Wanneer de meeste stemmen voor de andere optie gaan, kunnen manieren veranderen. ’t Is met manieren maar net wat je gewend bent. en wanneer meer vrouwen meer kinderen in het openbaar de borst geven, zal dat steeds normaler worden. Zo kunnen we onze eigen samenleving letterlijk mores leren.
