Foto: Robert De Niro als Jack Byrnes in Meet the Fockers
De mens is een zoogdier. Zoogdieren zijn dieren waarvan de vrouwelijke exemplaren na het dragen en baren het nageslacht voeden met melk uit hun melkklieren. Afhankelijk van de gemiddelde worpgrootte hebben alle vrouwelijke zoogdieren 1 tot 6 paren melkklieren in evenwijdige lijnen aan de buikzijde van het lichaam tussen de voorste en achterste ledematen. De mannen, die zich in het geval van onze eigen soort graag het sterke geslacht noemen, dragen aan de voortplanting en zorg voor het nageslacht met veel plezier een dikke klodder sperma bij, de vrouwen ontvangen (meestal ook met plezier), dragen, baren en voeden. Toch hebben de mannelijk exemplaren van elke zoogdiersoort dezelfde melkklieren in aanleg meegekregen als hun vrouwelijke tegenhangers. Het verschil is de andere hormonale simulatie tijdens het geslachtsrijp worden. De mannelijke hormonen ondersteunen niet de groei en ontwikkeling van het melkklierweefsel zoals de vrouwelijke hormonen dat doen. Kennelijk was het evolutionair niet voordelig om beide ouders voor het voeden verantwoordelijk te maken. Er is 1 zoogdiersoort, een vleermuis, waarbij spontane mannelijke lactatie voorkomt. In vrijwel alle andere soorten komt het sporadisch en min of meer toevallig voor, mogelijk als gevolg van een verstoorde hormoonwerking. Er kan bijvoorbeeld een minuscule tumor in de hypofyse zitten (een prolactinoom) waardoor deze grote hoeveelheden prolactine gaat afgeven, met melkproductie als gevolg. Bij mensen komt het nogal eens voor dat medicijnen (sommige middelen voor de hartfunctie, sommige psychofarmaca, middelen tegen misselijkheid) verhoogde prolactineafgifte en dus melkproductie als bijwerking hebben. Storey et al (2000) stelden vast dat de hormoonhuishouding van de mannelijke, samenlevende partner van een zwangere vrouw verandert vanaf het einde van het eerste trimester tot enkele weken na de bevalling (met verschuivingen in de gehaltes aan prolactine, cortisol, estradiol en testosteron). Die hogere prolactinespiegels zouden best eens kunnen helpen bij vaders die ook willen borstvoeden. Want dat kan! Ook als je geen vleermuis bent. En zonder nepborsten met flessen en spenen erin verstopt. Gewoon: kind aan de borst. De stimulatie van tepel en tepelhof zorgt voor prikkeling van de hypofyse en afgifte van prolactine en oxytocine. Mannen die serieus overwegen om hun kind borstvoeding te geven zouden ook een relactatie of geïnduceerde lactatie protocol kunnen volgen.
Kunz TH, Hosken DJ: Male lactation: why, why not and is it care? Trends Ecol Evol. 2009 Feb;24(2):80-5. Epub 2008 Dec 25.
Swaminathan N: Strange but True: Males Can Lactate. Scientific American, September 6, 2007.
Breastfeeding men
Shanley L: Milkmen: Fathers Who Breastfeed
De mens is een zoogdier. Zoogdieren zijn dieren waarvan de vrouwelijke exemplaren na het dragen en baren het nageslacht voeden met melk uit hun melkklieren. Afhankelijk van de gemiddelde worpgrootte hebben alle vrouwelijke zoogdieren 1 tot 6 paren melkklieren in evenwijdige lijnen aan de buikzijde van het lichaam tussen de voorste en achterste ledematen. De mannen, die zich in het geval van onze eigen soort graag het sterke geslacht noemen, dragen aan de voortplanting en zorg voor het nageslacht met veel plezier een dikke klodder sperma bij, de vrouwen ontvangen (meestal ook met plezier), dragen, baren en voeden. Toch hebben de mannelijk exemplaren van elke zoogdiersoort dezelfde melkklieren in aanleg meegekregen als hun vrouwelijke tegenhangers. Het verschil is de andere hormonale simulatie tijdens het geslachtsrijp worden. De mannelijke hormonen ondersteunen niet de groei en ontwikkeling van het melkklierweefsel zoals de vrouwelijke hormonen dat doen. Kennelijk was het evolutionair niet voordelig om beide ouders voor het voeden verantwoordelijk te maken. Er is 1 zoogdiersoort, een vleermuis, waarbij spontane mannelijke lactatie voorkomt. In vrijwel alle andere soorten komt het sporadisch en min of meer toevallig voor, mogelijk als gevolg van een verstoorde hormoonwerking. Er kan bijvoorbeeld een minuscule tumor in de hypofyse zitten (een prolactinoom) waardoor deze grote hoeveelheden prolactine gaat afgeven, met melkproductie als gevolg. Bij mensen komt het nogal eens voor dat medicijnen (sommige middelen voor de hartfunctie, sommige psychofarmaca, middelen tegen misselijkheid) verhoogde prolactineafgifte en dus melkproductie als bijwerking hebben. Storey et al (2000) stelden vast dat de hormoonhuishouding van de mannelijke, samenlevende partner van een zwangere vrouw verandert vanaf het einde van het eerste trimester tot enkele weken na de bevalling (met verschuivingen in de gehaltes aan prolactine, cortisol, estradiol en testosteron). Die hogere prolactinespiegels zouden best eens kunnen helpen bij vaders die ook willen borstvoeden. Want dat kan! Ook als je geen vleermuis bent. En zonder nepborsten met flessen en spenen erin verstopt. Gewoon: kind aan de borst. De stimulatie van tepel en tepelhof zorgt voor prikkeling van de hypofyse en afgifte van prolactine en oxytocine. Mannen die serieus overwegen om hun kind borstvoeding te geven zouden ook een relactatie of geïnduceerde lactatie protocol kunnen volgen.
Kunz TH, Hosken DJ: Male lactation: why, why not and is it care? Trends Ecol Evol. 2009 Feb;24(2):80-5. Epub 2008 Dec 25.
Swaminathan N: Strange but True: Males Can Lactate. Scientific American, September 6, 2007.
Breastfeeding men
Shanley L: Milkmen: Fathers Who Breastfeed
