Foto: David Krumholtz als Charlie Eppes in Numb3rs, waarin hij met cijfers alles oplost
Een statisticus (ik weet niet meer wie het was, helaas) zei eens: cijfers zijn prachtig, je kunt ze alles laten zeggen. Sommige mensen kunnen cijfers zelfs het omgekeerde laten zeggen van wat een ander er in ziet. Neem bijvoorbeeld het lijstje over de plaats waar kinderen werden gevonden die waren overleden als gevolg van wiegendood uit een Engels onderzoek. Van de 29 kinderen overleden er 3 thuis in de box, 1 in een draagdoek, 2 alleen in een groot bed en 3 samen met ouders in een groot bed, 9 in bedje op kinderdagverblijf of bij gastouders en 11 thuis in wieg, spijlenbedje of campingbedje. Van de 29 kinderen overleden er dus 11+9=20(!) in een wieg, spijlenbedje of campingbedje thuis of elders. Als leek zou je dus al snel denken dat alleen slapen in een bedje of iets dergelijks een gevaarlijke aangelegenheid is, aangezien een derde van alle kindjes die overleden aan wiegendood op een dergelijke plaats werden aangetroffen. Als leek zou je dus verwachten dat alle wiegendoodpreventiecampagnes het alleen slapen van kinderen als grootste risicofactor zouden portretteren. Niets is minder waar. Juist het slapen in hetzelfde bed als de ouders wordt als risicofactor naar voren geschoven. Ouders die hun kind bij zich in bed nemen worden welhaast als potentiele kindermoordenaars afgeschilderd. In hetzelfde onderzoek was over 27 van de 29 kinderen bekend in welke houding ze sliepen toen ze overleden: 14 van de 27 op de buik. Ook een risicofactor dus. Maar die andere 13/27 dan? lagen die op de rug? even gevaarlijk dus.
Cijfers. Prachtig. Maar wat zeggen ze nu eigenlijk?
http://www.inbakeren.nl/blog/samen-slapen-met-je-baby-veilig-slapen-over-bed-sharing-co-sleeping-en-rooming-in/
Een statisticus (ik weet niet meer wie het was, helaas) zei eens: cijfers zijn prachtig, je kunt ze alles laten zeggen. Sommige mensen kunnen cijfers zelfs het omgekeerde laten zeggen van wat een ander er in ziet. Neem bijvoorbeeld het lijstje over de plaats waar kinderen werden gevonden die waren overleden als gevolg van wiegendood uit een Engels onderzoek. Van de 29 kinderen overleden er 3 thuis in de box, 1 in een draagdoek, 2 alleen in een groot bed en 3 samen met ouders in een groot bed, 9 in bedje op kinderdagverblijf of bij gastouders en 11 thuis in wieg, spijlenbedje of campingbedje. Van de 29 kinderen overleden er dus 11+9=20(!) in een wieg, spijlenbedje of campingbedje thuis of elders. Als leek zou je dus al snel denken dat alleen slapen in een bedje of iets dergelijks een gevaarlijke aangelegenheid is, aangezien een derde van alle kindjes die overleden aan wiegendood op een dergelijke plaats werden aangetroffen. Als leek zou je dus verwachten dat alle wiegendoodpreventiecampagnes het alleen slapen van kinderen als grootste risicofactor zouden portretteren. Niets is minder waar. Juist het slapen in hetzelfde bed als de ouders wordt als risicofactor naar voren geschoven. Ouders die hun kind bij zich in bed nemen worden welhaast als potentiele kindermoordenaars afgeschilderd. In hetzelfde onderzoek was over 27 van de 29 kinderen bekend in welke houding ze sliepen toen ze overleden: 14 van de 27 op de buik. Ook een risicofactor dus. Maar die andere 13/27 dan? lagen die op de rug? even gevaarlijk dus.
Cijfers. Prachtig. Maar wat zeggen ze nu eigenlijk?
http://www.inbakeren.nl/blog/samen-slapen-met-je-baby-veilig-slapen-over-bed-sharing-co-sleeping-en-rooming-in/
