Foto: Hans Klok, illusionist
Het eten en slapen van kinderen is een thema dat nooit uitgeput lijkt te raken: wanneer, hoe veel, hoe vaak, hoe lang en vooral: door wie bepaald. En hoewel de tegenwoordige tendens is dat kinderen niet vroeg genoeg zelfstandig kunnen zijn, wordt in de reguliere adviezen voor eten en slapen helemaal niets aan baby’s overgelaten. terwijl ze dat heel goed zouden kunnen: als je moe bent slaap je, als je honger hebt eet je en voor troost, warmte, veiligheid, gezelschap en sociale interactie ben je bij je moeder. Helder, open, eenvoudig. Geen illusies. Maar volwassenen, vooral degenen die zich deskundig achten, hebben de illusie dat zij beter weten wat en wanneer en hoe veel en hoe vaak kindjes eten en slaap nodig hebben. Zij prepareren een show die vooraf tot op de minuut is georkestreerd en gechoreografeerd. Het publiek tuint er, net als bij echte illusionisten, massaal in. En het beeld is neergezet: kinderen eten en slapen in vaste volgorde tussen andere bezigheden in vaste volgorde op min of meer vastgestelde tijden. De voorgestelde schema’s hebben helaas enkele tekortkomingen, waardoor de illusies worden te niet gedaan en de dame in de kist per ongeluk toch wordt doorgezaagd. "Hij doolt zeer licht, die licht gelooft." zei Joost van den Vondel al. De eerste en belangrijkste tekortkoming is dat de baby’s zelf die scripts niet kunnen lezen en dus geen idee hebben wat er in de hele voorstelling van hen wordt verwacht. Ze volgen liever hun eigen blauwdruk. En daar botsen ze op de tweede grote tekortkoming: de schema’s zijn niet gebaseerd op de blauwdruk van een mensenbaby, maar op ideeën uit de maatschappij over wat goed is voor baby’s of wat we met hen willen bereiken en hoe we dat in ons eigen drukke leven kunnen inpassen. Wie goed kijkt naar de biologie van de baby (wat voor soort zijn wij, welke soort melk is voor onze kleintjes voorzien, welke dingen moeten zich vooral in de eerste levensfase ontwikkelen binnen de overlevingsstrategieën van onze soort?) zal nooit op het idee komen om dergelijke illusionistische schema’s te creëren. De ontwikkelingsbehoefte, de soort melk en de spijsvertering van de mensenbaby vragen om frequente kleine voedingen, veel lichaamscontact en hazeslaapjes. Lastig? Ja, misschien wel, zeker in onze cultuur. Maar niemand heeft beloofd dat ouderschap makkelijk zou zijn. Het leven is een schouwtoneel, maar ouders doen er wellicht beter aan er geen illusionsten show van te maken, want anders konden zij en hun kind wel eens bedrogen uitkomen. Overigens: ook kinderen die geen borstvoeding krijgen zouden verder zoveel mogelijk volgens hun eigen blauwdruk moeten worden gevoed, verzorgd en gekoesterd.
Voorbeelden van schema’s: http://www.ggd.net/pool/gezondheidspublicaties/babyvoeding.pdf en http://www.babyvandaag.nl/baby/voeding/voedingsschema-baby-0-4-maanden
een andere kijk:
Veldhuizen-Staas CGA van: Borstvoeding Basis
Veldhuizen-Staas CGA van: Baby, een gebruiksaanwijzing
Het eten en slapen van kinderen is een thema dat nooit uitgeput lijkt te raken: wanneer, hoe veel, hoe vaak, hoe lang en vooral: door wie bepaald. En hoewel de tegenwoordige tendens is dat kinderen niet vroeg genoeg zelfstandig kunnen zijn, wordt in de reguliere adviezen voor eten en slapen helemaal niets aan baby’s overgelaten. terwijl ze dat heel goed zouden kunnen: als je moe bent slaap je, als je honger hebt eet je en voor troost, warmte, veiligheid, gezelschap en sociale interactie ben je bij je moeder. Helder, open, eenvoudig. Geen illusies. Maar volwassenen, vooral degenen die zich deskundig achten, hebben de illusie dat zij beter weten wat en wanneer en hoe veel en hoe vaak kindjes eten en slaap nodig hebben. Zij prepareren een show die vooraf tot op de minuut is georkestreerd en gechoreografeerd. Het publiek tuint er, net als bij echte illusionisten, massaal in. En het beeld is neergezet: kinderen eten en slapen in vaste volgorde tussen andere bezigheden in vaste volgorde op min of meer vastgestelde tijden. De voorgestelde schema’s hebben helaas enkele tekortkomingen, waardoor de illusies worden te niet gedaan en de dame in de kist per ongeluk toch wordt doorgezaagd. "Hij doolt zeer licht, die licht gelooft." zei Joost van den Vondel al. De eerste en belangrijkste tekortkoming is dat de baby’s zelf die scripts niet kunnen lezen en dus geen idee hebben wat er in de hele voorstelling van hen wordt verwacht. Ze volgen liever hun eigen blauwdruk. En daar botsen ze op de tweede grote tekortkoming: de schema’s zijn niet gebaseerd op de blauwdruk van een mensenbaby, maar op ideeën uit de maatschappij over wat goed is voor baby’s of wat we met hen willen bereiken en hoe we dat in ons eigen drukke leven kunnen inpassen. Wie goed kijkt naar de biologie van de baby (wat voor soort zijn wij, welke soort melk is voor onze kleintjes voorzien, welke dingen moeten zich vooral in de eerste levensfase ontwikkelen binnen de overlevingsstrategieën van onze soort?) zal nooit op het idee komen om dergelijke illusionistische schema’s te creëren. De ontwikkelingsbehoefte, de soort melk en de spijsvertering van de mensenbaby vragen om frequente kleine voedingen, veel lichaamscontact en hazeslaapjes. Lastig? Ja, misschien wel, zeker in onze cultuur. Maar niemand heeft beloofd dat ouderschap makkelijk zou zijn. Het leven is een schouwtoneel, maar ouders doen er wellicht beter aan er geen illusionsten show van te maken, want anders konden zij en hun kind wel eens bedrogen uitkomen. Overigens: ook kinderen die geen borstvoeding krijgen zouden verder zoveel mogelijk volgens hun eigen blauwdruk moeten worden gevoed, verzorgd en gekoesterd.
Voorbeelden van schema’s: http://www.ggd.net/pool/gezondheidspublicaties/babyvoeding.pdf en http://www.babyvandaag.nl/baby/voeding/voedingsschema-baby-0-4-maanden
een andere kijk:
Veldhuizen-Staas CGA van: Borstvoeding Basis
Veldhuizen-Staas CGA van: Baby, een gebruiksaanwijzing
