(foto: de Bierkade in Amsterdam)
De mens is een vechtlustige soort. De geschiedenis staat bol van de verslagen van meningsverschillen die op de vuist, te vuur en te zwaard en op het scherp van de snede werden beslecht. De hardste vuist en de scherpste snede is vaak het gesproken (of geschreven) woord. Een al decennia durende strijd die met die verbale vuist en die vlijmscherp geslepen snede wordt gestreden is die over de vraag borst of fles. Moeder of poeder. Tepel of speen. En, eerlijk gezegd, lijkt het steeds meer op vechten tegen de bierkaai. Maar wie vertegenwoordigt de bierkaai hierin? En is de bierkaai werkelijk onoverwinnelijk? En is de bierkaai eigenlijk het bevechten waard? Wie wil wat bewijzen met dit nooit aflatende straatgevecht?
De meeste gevechten, ook die van de moeder of poeder discussie, gaan om macht of territorium. Die macht en dat territorium liggen niet bij de gebruikers van moeder of poeder (de kinderen die gevoed moeten worden) of de aanbieders (de moeders die voeden), maar bij degenen die er macht en territorium aan kunnen ontlenen. Wanneer macht hierbij wordt vertaald in geld en territorium in marktaandeel wordt duidelijk wie de bierkaai verdedigt: de multinationals die de poeder verkopen. En net als alle groot gebekte bullebakken hebben ze weinig te verdedigen en gaan ze in de aanval om dat te verbergen. Vervangingsmiddelen voor borstvoeding kunnen nooit de standaard van het origineel halen. Dat is een feit dat door niemand kan worden ontkend. De standaard, het origineel is borstvoeding: net als bij alle zoogdieren is dat het voedsel en de zorgwijze die door schepping of evolutie (kies wat je het beste ligt) is ontworpen voor een optimaal begin van het leven. En net als alle andere systemen en organen en processen die op die manier ontworpen zijn, hoeft hun nut niet te worden bewezen. Borstvoeding hoeft niet te bewijzen dat het de beste is, of beter, of ideaal, of wonderbaarlijk of magisch. Borstvoeding is gewoon, borstvoeding is. Borstvoeding hoeft zich dus helemaal niet naar de Bierkaai te laten lokken om een strijd aan te gaan. Laten we maar gewoon een kaai verder gaan en in de zon op een terrasje aan het water kinderen de borst geven. Gewoon. Eventueel met een enkel biertje erbij of een kopje thee (geen muntthee, want dat is ''slecht voor 't zog'').
De meeste gevechten, ook die van de moeder of poeder discussie, gaan om macht of territorium. Die macht en dat territorium liggen niet bij de gebruikers van moeder of poeder (de kinderen die gevoed moeten worden) of de aanbieders (de moeders die voeden), maar bij degenen die er macht en territorium aan kunnen ontlenen. Wanneer macht hierbij wordt vertaald in geld en territorium in marktaandeel wordt duidelijk wie de bierkaai verdedigt: de multinationals die de poeder verkopen. En net als alle groot gebekte bullebakken hebben ze weinig te verdedigen en gaan ze in de aanval om dat te verbergen. Vervangingsmiddelen voor borstvoeding kunnen nooit de standaard van het origineel halen. Dat is een feit dat door niemand kan worden ontkend. De standaard, het origineel is borstvoeding: net als bij alle zoogdieren is dat het voedsel en de zorgwijze die door schepping of evolutie (kies wat je het beste ligt) is ontworpen voor een optimaal begin van het leven. En net als alle andere systemen en organen en processen die op die manier ontworpen zijn, hoeft hun nut niet te worden bewezen. Borstvoeding hoeft niet te bewijzen dat het de beste is, of beter, of ideaal, of wonderbaarlijk of magisch. Borstvoeding is gewoon, borstvoeding is. Borstvoeding hoeft zich dus helemaal niet naar de Bierkaai te laten lokken om een strijd aan te gaan. Laten we maar gewoon een kaai verder gaan en in de zon op een terrasje aan het water kinderen de borst geven. Gewoon. Eventueel met een enkel biertje erbij of een kopje thee (geen muntthee, want dat is ''slecht voor 't zog'').
