Foto: Helena Bonham Carter speelt vaak karakters met een hechtingsstoornis
Niet alleen was daar zaterdag de Ouders Natuurlijk Beurs, de vrijdag en donderdag ervoor heb ik mondelinge examens afgenomen bij leerling-lactatiekundigen. Ik ben dus drie dagen lang samen met allerlei mensen geweest. Examineren, overleggen met collega-examinator en daarna communiceren met collega standhouders en organisatoren, maar vooral samenzijn met heel veel vaders, moeders en kinderen. De oxytocine was in die zalen haast voelbaar aanwezig. Bij de examens straalden collega en ik mogelijk wel oxytocine uit, maar van de examinandi kwamen toch ook flinke flarden stresshormonen overwaaien. Niet elk samenzijn veroorzaakt de toevloed van oxytocine, de omstandigheden kunnen ook het tegendeel veroorzaken. Een examinator kan de rust zelve zijn, een examinandus (of –da) daarentegen kan flink in de stress zitten. Tijdens een beurs, zeker een beurs met een redelijk nauw gedefinieerde doelgroep, bevinden zich erg veel mensen in een beperkte ruimte, maar vanwege de gelijkgestemdheid, wordt dat voor de meesten niet onaangenaam.
De mens is een sociaal levens zoogdier. Dat wil zeggen dat hij voor zijn initiële overleving (dus in de eerste levensfase na de geboorte) afhankelijk is van een zogende moeder en voor zijn levenslange functioneren als mens van menselijke nabijheid. Kluizenaars worden gezien als de ultieme rariteit, omdat ze die basale levensbehoefte afzweren. (Ik heb het altijd vreemd gevonden te veronderstellen dat je tot een hoger geestelijk/moreel/spiritueel vlak kunt komen door je lichaam (zelfkastijding) en je basale menselijke behoeften [voedsel, slaap, menselijke nabijheid] te negeren of te mishandelen. Hoe kun je tot een beter mens worden door je basale menselijkheid te ontkennen? Nu, ja, ander onderwerp, ik dwaal af.)
Hoe tragisch is het dat weldenkende, goed opgeleide zorgverleners met droge ogen en in volle overtuiging dat ze het bij het rechte eind hebben, ouders kunnen aanraden om de basale menselijke behoeften van de allerjongste mensen en hun ouders te negeren, ja, zelfs af te straffen. De richtlijnen voor de verzorging, voeding en het slapen van zuigelingen gaan over het algemeen lijnrecht in tegen elke fysiologische wetmatigheid. Waar de fysiologie van het kind het nodig heeft dat er op elke roep wordt gereageerd, krijgen ouders het advies hun kind gerust een x aantal minuten te laten huilen. Waar de fysiologie nood heeft aan voortdurende menselijke nabijheid, zeggen de richtlijnen dat kinderen apart, afgezonderd van andere mensen de nacht moeten doorbrengen. Waar de fysiologie floreert op frequente tot zeer frequente kleine beetjes eten, zeggen de richtlijnen dat voedingen in vrij rap tempo groter moeten worden en verder uit elkaar aangeboden dienen te worden.
De ernstigste schending van de fysiologie is het structurele en consequent doorgevoerde scheiden van moeder en kind vanaf kort na de geboorte. De ironie wil dat de meest kwetsbaren de hoogste kans hebben van hun moeder te worden gescheiden en dat bij hen de mogelijke gevolgen daarvan het ernstigst zullen zijn. De grote denkers over psychologie, menselijke ontwikkeling en gedrag komen steeds meer tot de conclusie dat onveilige hechting in de eerste jaren de basisoorzaak is voor heel veel dat kan fout gaan in de menselijke karakter- en persoonlijkheidsontwikkeling. Moeder en kind nabijheid (vader en kind nabijheid net zo goed) is de basis voor een veilige hechting. Veilige hechting begint met nabijheid. Dag en nacht.
Mckenna J: Slapen met je baby (vertaling Marianne Vanderveen-Kolkena) Eurolac.net Boekenplank
Meer Eurolac Flits over samen slapen (lijst)
Samen slapen bij Borstvoedingcentrum Panta Rhei (lijst)
Samen slapen bij Kenniscentrum Borstvoeding (met verwijzingen naar meer)
Niet alleen was daar zaterdag de Ouders Natuurlijk Beurs, de vrijdag en donderdag ervoor heb ik mondelinge examens afgenomen bij leerling-lactatiekundigen. Ik ben dus drie dagen lang samen met allerlei mensen geweest. Examineren, overleggen met collega-examinator en daarna communiceren met collega standhouders en organisatoren, maar vooral samenzijn met heel veel vaders, moeders en kinderen. De oxytocine was in die zalen haast voelbaar aanwezig. Bij de examens straalden collega en ik mogelijk wel oxytocine uit, maar van de examinandi kwamen toch ook flinke flarden stresshormonen overwaaien. Niet elk samenzijn veroorzaakt de toevloed van oxytocine, de omstandigheden kunnen ook het tegendeel veroorzaken. Een examinator kan de rust zelve zijn, een examinandus (of –da) daarentegen kan flink in de stress zitten. Tijdens een beurs, zeker een beurs met een redelijk nauw gedefinieerde doelgroep, bevinden zich erg veel mensen in een beperkte ruimte, maar vanwege de gelijkgestemdheid, wordt dat voor de meesten niet onaangenaam.
De mens is een sociaal levens zoogdier. Dat wil zeggen dat hij voor zijn initiële overleving (dus in de eerste levensfase na de geboorte) afhankelijk is van een zogende moeder en voor zijn levenslange functioneren als mens van menselijke nabijheid. Kluizenaars worden gezien als de ultieme rariteit, omdat ze die basale levensbehoefte afzweren. (Ik heb het altijd vreemd gevonden te veronderstellen dat je tot een hoger geestelijk/moreel/spiritueel vlak kunt komen door je lichaam (zelfkastijding) en je basale menselijke behoeften [voedsel, slaap, menselijke nabijheid] te negeren of te mishandelen. Hoe kun je tot een beter mens worden door je basale menselijkheid te ontkennen? Nu, ja, ander onderwerp, ik dwaal af.)
Hoe tragisch is het dat weldenkende, goed opgeleide zorgverleners met droge ogen en in volle overtuiging dat ze het bij het rechte eind hebben, ouders kunnen aanraden om de basale menselijke behoeften van de allerjongste mensen en hun ouders te negeren, ja, zelfs af te straffen. De richtlijnen voor de verzorging, voeding en het slapen van zuigelingen gaan over het algemeen lijnrecht in tegen elke fysiologische wetmatigheid. Waar de fysiologie van het kind het nodig heeft dat er op elke roep wordt gereageerd, krijgen ouders het advies hun kind gerust een x aantal minuten te laten huilen. Waar de fysiologie nood heeft aan voortdurende menselijke nabijheid, zeggen de richtlijnen dat kinderen apart, afgezonderd van andere mensen de nacht moeten doorbrengen. Waar de fysiologie floreert op frequente tot zeer frequente kleine beetjes eten, zeggen de richtlijnen dat voedingen in vrij rap tempo groter moeten worden en verder uit elkaar aangeboden dienen te worden.
De ernstigste schending van de fysiologie is het structurele en consequent doorgevoerde scheiden van moeder en kind vanaf kort na de geboorte. De ironie wil dat de meest kwetsbaren de hoogste kans hebben van hun moeder te worden gescheiden en dat bij hen de mogelijke gevolgen daarvan het ernstigst zullen zijn. De grote denkers over psychologie, menselijke ontwikkeling en gedrag komen steeds meer tot de conclusie dat onveilige hechting in de eerste jaren de basisoorzaak is voor heel veel dat kan fout gaan in de menselijke karakter- en persoonlijkheidsontwikkeling. Moeder en kind nabijheid (vader en kind nabijheid net zo goed) is de basis voor een veilige hechting. Veilige hechting begint met nabijheid. Dag en nacht.
Mckenna J: Slapen met je baby (vertaling Marianne Vanderveen-Kolkena) Eurolac.net Boekenplank
Meer Eurolac Flits over samen slapen (lijst)
Samen slapen bij Borstvoedingcentrum Panta Rhei (lijst)
Samen slapen bij Kenniscentrum Borstvoeding (met verwijzingen naar meer)
