Vuurvliegen (of glimwormen of gloeiwormen) zijn een interessante familie van kevers. Er bestaan talloze soorten, die allemaal heel erg verschillend zijn in uiterlijk en leefgewoonten, maar gemeen hebben dat ze licht kunnen maken. Onwaarschijnlijke diertjes in een onwaarschijnlijke verscheidenheid. Een soort eenheid in verscheidenheid. Net als de crew van het ruimteschip op de afbeelding. een uitermate onwaarschijnlijk combinatie van personage, karakters, types. Elk met zijn eigen bagage en achtergrond, zijn eigen motieven. Maar met een enkel gemeenschappelijk kenmerk: de liefde voor het ruimteschip en zijn bemanning. Soms is die liefde wat tegen wil en dank, soms breken er ruzies uit tussen individuen, maar uiteindelijk horen ze onverbrekelijk bij elkaar. Zoals de kapitein in een aflevering zegt tegen een dorpsoudste die het meisje River wil verbranden, omdat ze een heks is: ‘’Ja, dat is ze, maar ze is wel onze heks’’. En dat schip is net als de vuurvlieg waarnaar ze genoemd is ogenschijnlijk nauwelijks het opmerken waard, onooglijk, tot ze haar licht laat schijnen en haar ware schoonheid toont.
U merkt het al: ik wordt er helemaal lyrisch van. Dat komt omdat ik in alle verhalen (geschreven of verbeeld) de achterliggende verhalen probeer te beluisteren. en dan blijkt dat de meeste verhalen over grofweg dezelfde dingen gaan, of de personages nu in Middenaarde leven, op een ruimteschip, op Hogwarts, in Forks, Washingon, Panem, of in het land van de Gebroeders Grimm. Het gaat altijd om het verhaal van de mensen (of andere intelligente wezens) en hun onderlinge betrekkingen, doelen en motieven. Het goede en het kwade, het lichte en het donkere. En liefde, of het gebrek daaraan. Vooral liefde in al zijn vormen. Liefde is de meest essentiële levenskracht. Daarvan is nooit te veel. Een mooie tegeltjeswijsheid die op Facebook circuleert is: ‘’There is no such thing as too much hugging, kissing, picking up and holding a baby. There is no such thing as spoiling babies by loving them too much. Because there is no such thing as too much love’’. Te veel liefde is onbestaanbaar. Zeker voor een beginnend mens bestaat dat niet.
Mensen zijn bereid de meest onwaarschijnlijke dingen te geloven, of te doen alsof ze die geloven. Meestal maakt dat niet uit, het houdt je bezig en van de straat en je doet er niemand kwaad mee als je nog een aflevering van een fantasieverhaal kijkt en even net doet alsof je gelooft dat dat echt kan. Maar mensen geloven ook onwaarschijnlijk dingen die wel gevaarlijk kunnen zijn. Zoals de breed verbreide fantasie over het verwennen van baby’s. Of over de noodzaak van leren zelfstandig zijn en leren alleen te gaan slapen. Of over de noodzaak van klok- en kalender gereguleerd leven. Of dat een kind overladen met en baden in een niet aflatende stroom van liefde, aandacht en zorg, slecht is voor dat kind en hem voor de rest van zijn leven zal bederven. Kijk voor spookverhalen maar liever een goede enge film en voor fantasieverhalen een aardige fantasy- of science fictionfilm. Als het om je kind gaat, leef dan maar in de ware werkelijkheid. Die werkelijkheid waar er nooit sprake kan zijn van te veel liefde. te veel vasthouden, te veel knuffelen. De werkelijke waarheid waar het concept verwennen van baby’s naar het rijk der fabelen verwezen kan worden. Of naar een horror verhaal over een gedegenereerde stam in verre uiteinden van de galaxie.
Eurolac Flits! met label en zoekterm liefde, waarheid, aandacht, verwennen, fabels. Deze links leiden elk naar een lijst met blogs met dit label, klik op de plaatjes in de linkerzijbalk voor meer verhaaltjes.
