Foto: Robert Pattinson als Edward Cullen in The Twilight Saga: New Moon (2009) is makkelijk afgeleid: ''But my kind… we’re very easily distracted.'' Edward Cullen, New Moon, Chapter 3, p.72. (met Kristen Stewart als Bella Swan). (En voor u nu zegt, tjee, alweer die twee; tja ik kan er ook niets aan doen dat juist in mijn favoriete films zo vaak zulke toepasselijke illustraties inclusief quotes te vinden zijn… )
Als u mij inmiddels een beetje heeft leren kennen, weet u dat films een hoge plaats innemen op mijn lijst van dingen die ik leuk vind, waar ik me graag mee bezig houd. Die interesse strekt zich ook uit naar de muziek die bij films hoort. Muziek kan een film maken of breken. Ik mag dan ook graag naar filmmuziek luisteren, bij wijze van achtergrond muziek. Ik heb zelfs een afspeellijst met filmmuziek die me minstens een week lang entertainment kan bieden. In die lijst is de muziek te vinden van mijn favoriete films en series, en muziek die is geïnspireerd door die films, maar ook van films die ik nog nooit gezien heb. In die laatste categorie vind je muziek van de componisten van de muziek van mijn favoriete films. Soms sorteer ik de hele lijst op naam van de nummers in alfabetische volgorde of op duur van de nummers. Een enkele keer op naam van de componist of uitvoerder of album. De eerste twee hebben mijn voorkeur, omdat dan alle films en muziekstijlen door elkaar komen. Lekker chaotisch. Dat helpt me mijn gedachten bij mijn werk te houden in plaats van bij de muziek. Een beetje afleiding houd mij, hoe vreemd het ook mag klinken, beter bij de les*.
Als u mij inmiddels een beetje heeft leren kennen, weet u dat films een hoge plaats innemen op mijn lijst van dingen die ik leuk vind, waar ik me graag mee bezig houd. Die interesse strekt zich ook uit naar de muziek die bij films hoort. Muziek kan een film maken of breken. Ik mag dan ook graag naar filmmuziek luisteren, bij wijze van achtergrond muziek. Ik heb zelfs een afspeellijst met filmmuziek die me minstens een week lang entertainment kan bieden. In die lijst is de muziek te vinden van mijn favoriete films en series, en muziek die is geïnspireerd door die films, maar ook van films die ik nog nooit gezien heb. In die laatste categorie vind je muziek van de componisten van de muziek van mijn favoriete films. Soms sorteer ik de hele lijst op naam van de nummers in alfabetische volgorde of op duur van de nummers. Een enkele keer op naam van de componist of uitvoerder of album. De eerste twee hebben mijn voorkeur, omdat dan alle films en muziekstijlen door elkaar komen. Lekker chaotisch. Dat helpt me mijn gedachten bij mijn werk te houden in plaats van bij de muziek. Een beetje afleiding houd mij, hoe vreemd het ook mag klinken, beter bij de les*.
Toen ik nog in het basisonderwijs voor de klas stond, dacht ik in het begin dat alle kinderen stil en oplettend moesten zijn als ik vertelde. Hoe konden ze nu werkelijk ook maar iets opsteken van mijn verhaal als ze ondertussen aan het tekenen of koordjes knopen waren? Maar al doende leerde ik dat elk kind een andere luister- en leerstijl heeft. Dat de een beter opneemt door inderdaad stil en aandachtig te luisteren, de ander door ondertussen aantekeningen te maken, te droedelen, te tekenen of de handen anderszins bezig te laten zijn. Niet veel anders dus dan mijn muziek op de achtergrond. Ik weet zeker dat er mensen zijn die ervan overtuigd zijn dat je met al die muziek niet kan werken; die willen het zelf liever helemaal stil hebben.
Moeders worden en werden in de loop der tijd ook om de oren geslagen met regels voor hoe zij zich dienen te gedragen tijdens het borstvoeding geven. Volgens sommige theorieën moet een moeder haar kind tijdens de hele voeding liefdevol in de ogen staren. Volgens andere orakels is dat juist helemaal verkeerd en moet een kind in alle rust zich kunnen concentreren op zijn taak om die borst zo volledig en eficient mogelijk te legen, dus moeder moet in een min of meer verduisterde en geluiddicht afgesloten ruimte acht keer per dag naar de muur zitten staren. Geen van beide opties was voor mij het overwegen waard in de 13 jaar dat ik me met het geven van borstvoeding aan mijn vijf kinderen heb bezig gehouden. Stel je voor hoeveel uren dat zijn die je starend, naar afwisselend een muur en de dichte ogen van een slapend drinkend kind, door brengt. Nee, ik las toen vooral heel veel, of ging door met mijn bezigheden. Terwijl kind in de draagdoek zijn ding deed, deed ik mijn ding.
Ach, natuurlijk zat ik ook wel eens lekker weg te dromen met mijn ogen op oneindig, of staarde ik, tot in mijn tenen verliefd, in de ogen van het zich aan mijn borst lavende kind. Maar die kinderen van mij, die lijken op mij en die doen gewoon hun ding, wat er verder in hun omgeving ook gaande is. Soms staarden ze inderdaad terug, en soms gingen ze liggen geinen, maar net zo vaak hadden ze geen tijd voor al die flauwekul en moest er gewoon even vlot wat eten naar binnen gewerkt worden, om snel weer verder te gaan met spannender zaken, zoals het exploreren van de verborgen diepten van de etensbak van de hond.
Hoe dan ook: diep-verliefd staren of het vermijden van elke vorm van afleiding zijn allebei aanbevelingen die afleiden van waar het werkelijk om gaat: Moeder, kind, borstvoeding. De manier waarop doet er weinig toe en het stellen van allerlei regels maakt borstvoeding onnodig moeilijk. Borstvoeding is natuurlijk allemaal heel erg bijzonder en zo, maar uiteindelijk is het ook gewoon samenzijn en eten geven. Gewoon een onderdeel van het leven van alledag. Verliefde mensen doen in het eerste stadium ook niet meer dan in elkaars ogen staren en dergelijke, maar eens gaat het normale leven verder en doen ze gewoon hun eigen ding. Wel samen, maar ieder zijn ding. In alle liefde en met volop afleiding.
*) Tijdens het schrijven van dit stukje speelden op de achtergrond onder andere muziek uit The Hungergames, Harry Potter films, Twilight Saga films en afgeleiden, House, How Green Was My Valley, Fringe, klassieke muziek uit films, onder andere de Hongaarse Rapsodie, Mildred Pierce, The Mentalist, Shrek en The Runaways
