Soms wil je iets zo verschrikkelijk graag dat je te goed je best doet en je je doel juist niet bereikt. Dan ben je zo gefocust op dat ene ding, dat het hele plaatje wegvalt. Eigenlijk nog sterker dan ‘door de bomen het bos niet meer zien’. In dit geval is er maar één boom, of zelfs maar een enkele tak van die boom, die de rest van het bos buiten het zicht stelt. Alsof je door een kokertje kijkt naar dat ene ding en alles eromheen niet meer kan zien. Sommige mensen die van hun passie hun vak hebben gemaakt kunnen de wereld bekijken door het tunneltje van hun ene interesse. Dat ene ding dat ze zien wordt dan hun hele wereld, hun hele universum. Moeders kunnen ook zo’n intense focus hebben op het ‘’goede moeder zijn’’ en alles helemaal perfect doen zoals het hoort. In hun ijver zien ze het grotere geheel en de samenhangen niet meer en lijkt het met dat moederschap juist niet meer goed te gaan.
Zo kom ik moeders tegen die volkomen verkrampt in een bepaalde houding voeden, bijna met een stopwatch erbij en met de handleiding, die in de eerste dagen postpartum werd gegeven, onder handbereik. Er worden nogal wat voorschriften en regels opgelegd aan moeders in die eerste dagen. En die moeten de moeders, op straffe van compleet falen als moeder, allemaal tot op de letter navolgen en uitvoeren. Als het allemaal niet loopt zoals verwacht, dan is de aanname dat moeder niet genoeg haar best doet, harder moet proberen en meer moet geven. Het kokertje waardoor ze kijkt wordt nog een beetje krapper, want ze moet en zal het goed doen. De hele dag, de hele wereld, het hele universum draait alleen nog daarom: de regels opvolgen om het goed te doen. Als het nog enige kans op succes bood, zou ik het wellicht nog aanmoedigen, maar deze manier van werken is bijna zeker gedoemd te mislukken. Te hard willen, te hard proberen, te gefocust ermee bezig zijn; recept voor mislukking. Daarnaast zijn veel van de regels die moeders zo nauwkeurig proberen op te volgen totaal onzinnig of op zijn minst dubieus. Een kwartet voorbeelden.
1. ''Een baby moet een bepaald aantal minuten minimaal drinken om voldoende melk te krijgen om goed te kunnen slapen.''
Dit is een misverstand dat is gebaseerd op gebrek aan kennis van het normale functioneren van een baby. Mensenbaby’s zijn erop gemaakt om vaak kleine beetjes te eten en veel kleine slaapjes te doen. De combinatie van een kleine maag en melk met veel water geeft aan dat, om voldoende voedingsstoffen te krijgen, een baby vaak moet eten en niet meer dan zijn maag comfortabel kan verwerken. Een baby die comfortabel ligt, goed bij de borst kan en een goede techniek heeft, zal voldoende kunnen drinken en zelf aangeven wanneer hij genoeg heeft.
2. ''Een baby moet goed doordrinken de borst helemaal leegdrinken om voldoende vette melk te krijgen. Mee masseren of compressie is nodig om dat doel te bereiken.''
Dat hele idee van ‘’aan de vette melk komen’’ is alleen van toepassing als de voedingen ver uit elkaar liggen en elke voeding met een heel volle borst begint. Bij vaker voeden worden de borsten niet zo overvol en zal de melk vetter zijn, direct al bij het begin van het drinken. Het vetgehalte van de melk is geen functie van de duur van de voeding, maar van de mate van gevuldheid. Hoe voller de borst, hoe magerder de melk en, omgekeerd, hoe leger de borst hoe vetter de melk. Wanneer er vaak genoeg wordt gedronken (of gekolfd) blijven de borsten leger en is de melk door de dag genomen vetter. Hoe vaker een kind drinkt, hoe korter de voedingen mogen zijn. Toch zal het kind dat heel vaak kleine beetjes drinkt aan het eind van de dag net zo veel of meer melk hebben binnengekregen en meer vet en brandstof hebben gehad dan het kind dat minder vaak lang gedronken heeft.
3. ''Aanleggen moet in een bepaalde nauw gedefinieerde houding en met even nauw gedefinieerde handgrepen gebeuren.''
Het is uiteraard belangrijk dat een kind goed bij de borst kan en dat hij een goede techniek heeft bij het drinken, maar er zijn meerdere manieren om dit te bereiken. De enige, altijd geldende, regel is dat moeder en kind comfortabel moeten zijn tijdens de voeding. Ze zouden geen van beide veel spieren aangespannen moeten houden om in positie te blijven. In die comfortabele houding moet de baby zonder zich te draaien of buigen bij de borst moeten kunnen en deze zo aanhappen dat hij een grote mondvol borst kan nemen, waarbij iets meer van de borst door zijn onderkaak dan door zijn bovenkaak wordt omvat. Zijn hoofdje heeft ruimte om te bewegen en wordt niet tegen de borst aangeduwd.
4. ''Babyverzorging en het voeden van baby’s hebben regels nodig om goed te kunnen verlopen.''
Dit is wellicht wel de grootste vergissing die massaal wordt gemaakt. Er is eigenlijk maar één vaste regel (naast het comfort) en dat is: zorg dat moeder en kind zo veel mogelijk, zo vaak mogelijk, zo dicht mogelijk bij elkaar zijn en laat ze met rust. De beste zorg die een zorgverlener kan geven is dat voor moeders en kinderen te faciliteren. Zorg voor een veilige omgeving, lees de lichaamstaal en de gezichtsuitdrukking van moeder en kind of aan de omstandigheden en het comfort nog wat verbeterd kan worden. Pas als er werkelijk iets niet goed lijkt te gaan kunnen aanpassingen worden voorgesteld, die het comfort en de effectiviteit van het voeden kunnen verhogen. Uiteraard moeten ook anatomische variaties en eventuele medische condities in aanmerking worden genomen. Die kunnen verdergaande aanpassingen en meer ondersteuning vergen.
Eurolac Flits! met label voedingsfrequentie, frequent voeden, vet. Deze links leiden naar een lijst met blogs met dit label, klik op de plaatjes in de linkerzijbalk voor meer verhaaltjes.
