Foto: Maggie Smith links als Minerva McGonagall in Harry Potter and the Sorcerer's Stone (2001) en rechts als Jean Brodie in The Prime of Miss Jean Brodie (1969)
In deze tweede aflevering ontmoeten we Maggie Smith twee keer als onderwijzeres. Twee heel verschillende settings en twee keer een schooljuffrouw die buiten de normale verwachtingen van onderwijzers opereert. In de oudste film vertolkt ze een onderwijzeres die zich niet aan het verwachte curriculum en methodes houdt, in de andere zijn het vak (Configuratie, ofwel het veranderen van iets in iets anders) en het publiek (jonge tovenaars en heksen) eerder ongewoon, maar houdt ze zich wel aan de door de school verwachtte curriculum en methodes. Met een eerste opleiding in het onderwijs bekijk ik andere onderwijzers natuurlijk met net iets meer interesse. Naast mijn grote liefde voor borstvoeding en alles wat daarbij komt kijken, blijft onderwijzen ook een grote liefhebberij. Gelukkig komt er bij borstvoeding ook heel wat onderwijzen kijken, dus ik mijn twee liefhebberijen mooi combineren.
De enige die in het hele verhaal van borstvoeding geen onderwijs behoeft is het kind. Als we hem de gelegenheid geven en hem zijn gang laten gaan weet hij precies hoe het moet. Een beetje oefenen en experimenteren in een aanmoedigende omgeving – meer heeft hij niet nodig. Overigens geldt dat voor heel veel dingen die wij kinderen willen leren. Net als bij de interventiedrang rond baring en borstvoeding kan opzettelijk onderwijzen soms meer schade dan goeds aanrichten. Onderwijzen zou niet moeten zijn het vullen van een vat, maar het ontsteken van een vuur. Dat vuur mag overigens wel in een vat worden aangestoken om de omgeving te beschermen. Waarschijnlijk zal het bij volwassenen onderwijs ook zo werken, maar even waarschijnlijk zullen veel volwassenen al zo geconditioneerd zijn, dat ze niet meer zichzelf kunnen onderwijzen. Dus moeten moeders, vaders en degenen die hen helpen en begeleiden wel worden onderwezen in de kennis, de kunst en de vaardigheden van borstvoeding.
Ik begin bij dat onderricht meestal het liefst bij de kennis, omdat dan de instructie voor de vaardigheden beter worden begrepen en de kunst soepeler zal worden beoefend. Voor veel kunstenaars, in alle soorten kunst, met uitzondering van een enkel natuurtalent, is kunst in de eerste plaats een ambacht. Om een ambacht als vaardigheid te kunnen oefenen en uitoefenen zal de kennis van het materiaal en het gereedschap nodig zijn. Een zanger die begrijpt hoe zijn keel de klanken maakt, welke organen en spieren daarbij nodig zijn, zal zijn stem beter kunnen gebruiken, een betere vakman worden en minder risico op blessures hebben. Ook voor de meeste nieuwe moeders is moeder zijn en borstvoeding geven een ambacht dat moet worden geleerd. Er zijn maar weinig vrouwen die instinctmatig en als van nature aanvoelen hoe borstvoeding werkt en daar ook aan durven toegeven. Er is dus kennis nodig om die vaardigheden aan te leren en tot een kunst te maken.
Een moeder die begrijpt hoe klein een babymaagje is en hoe makkelijk moedermelk verteert, begrijpt ook waarom haar kindje zo vaak moet drinken en dat hij dus het makkelijkst zo dicht mogelijk bij haar kan blijven. Een moeder die begrijpt dat de melk niet door zuiging uit de borst komt, maar door massage en de toeschietreflex, snapt ook waarom de baby zijn mondje wijd open moet doen en een hele mondvol borst moet nemen. De moeder die doorheeft hoe alles met elkaar verweven is, durft te vertrouwen op de instincten van haar lichaam en die van haar kindje en tegen de maatschappelijke ideeën in haar eigen weg te gaan met haar kind. Moeder en kind hebben hun eigen curriculum en volgen hun eigen methode.
Bij het onderwijzen van zorgverleners is al die achtergrondkennis van borstvoeding natuurlijk ook de basis en dan zelfs nog wat uitgebreider. Daarnaast moeten zorgverleners ook leren hoe ze moeders kunnen begeleiden en de mogelijkheden van moeder en kind werkzaam maken. Ze moeten weten welk gedrag risico’s vergroot of verkleint. En ze moeten leren vertrouwen in de aangeboren vermogens van moeders en kinderen om het, met een beetje hulp, zelf te doen en te weten wat goed is. Maar soms kunnen zowel ouders als zorgverleners er meer aan hebben om eerst te zien hoe anderen het doen en het zelf uit te proberen en de theorie pas achteraf te krijgen. De taak van de onderwijzer is dan om eerst te zorgen voor goede voorbeelden. Zorgverleners lopen daartoe tijdens hun opleiding stage. Ouders zouden we eigenlijk van kinds af aan moeten onderdompelen met beelden (in het echt en in media) van moeders, kinderen en borstvoeding.
Eurolac Flits! met label onderwijs, kennis, leren. Deze links leiden naar een lijst met blogs met dit label, klik op de plaatjes in de linkerzijbalk voor meer verhaaltjes.
In deze tweede aflevering ontmoeten we Maggie Smith twee keer als onderwijzeres. Twee heel verschillende settings en twee keer een schooljuffrouw die buiten de normale verwachtingen van onderwijzers opereert. In de oudste film vertolkt ze een onderwijzeres die zich niet aan het verwachte curriculum en methodes houdt, in de andere zijn het vak (Configuratie, ofwel het veranderen van iets in iets anders) en het publiek (jonge tovenaars en heksen) eerder ongewoon, maar houdt ze zich wel aan de door de school verwachtte curriculum en methodes. Met een eerste opleiding in het onderwijs bekijk ik andere onderwijzers natuurlijk met net iets meer interesse. Naast mijn grote liefde voor borstvoeding en alles wat daarbij komt kijken, blijft onderwijzen ook een grote liefhebberij. Gelukkig komt er bij borstvoeding ook heel wat onderwijzen kijken, dus ik mijn twee liefhebberijen mooi combineren.
De enige die in het hele verhaal van borstvoeding geen onderwijs behoeft is het kind. Als we hem de gelegenheid geven en hem zijn gang laten gaan weet hij precies hoe het moet. Een beetje oefenen en experimenteren in een aanmoedigende omgeving – meer heeft hij niet nodig. Overigens geldt dat voor heel veel dingen die wij kinderen willen leren. Net als bij de interventiedrang rond baring en borstvoeding kan opzettelijk onderwijzen soms meer schade dan goeds aanrichten. Onderwijzen zou niet moeten zijn het vullen van een vat, maar het ontsteken van een vuur. Dat vuur mag overigens wel in een vat worden aangestoken om de omgeving te beschermen. Waarschijnlijk zal het bij volwassenen onderwijs ook zo werken, maar even waarschijnlijk zullen veel volwassenen al zo geconditioneerd zijn, dat ze niet meer zichzelf kunnen onderwijzen. Dus moeten moeders, vaders en degenen die hen helpen en begeleiden wel worden onderwezen in de kennis, de kunst en de vaardigheden van borstvoeding.
Ik begin bij dat onderricht meestal het liefst bij de kennis, omdat dan de instructie voor de vaardigheden beter worden begrepen en de kunst soepeler zal worden beoefend. Voor veel kunstenaars, in alle soorten kunst, met uitzondering van een enkel natuurtalent, is kunst in de eerste plaats een ambacht. Om een ambacht als vaardigheid te kunnen oefenen en uitoefenen zal de kennis van het materiaal en het gereedschap nodig zijn. Een zanger die begrijpt hoe zijn keel de klanken maakt, welke organen en spieren daarbij nodig zijn, zal zijn stem beter kunnen gebruiken, een betere vakman worden en minder risico op blessures hebben. Ook voor de meeste nieuwe moeders is moeder zijn en borstvoeding geven een ambacht dat moet worden geleerd. Er zijn maar weinig vrouwen die instinctmatig en als van nature aanvoelen hoe borstvoeding werkt en daar ook aan durven toegeven. Er is dus kennis nodig om die vaardigheden aan te leren en tot een kunst te maken.
Een moeder die begrijpt hoe klein een babymaagje is en hoe makkelijk moedermelk verteert, begrijpt ook waarom haar kindje zo vaak moet drinken en dat hij dus het makkelijkst zo dicht mogelijk bij haar kan blijven. Een moeder die begrijpt dat de melk niet door zuiging uit de borst komt, maar door massage en de toeschietreflex, snapt ook waarom de baby zijn mondje wijd open moet doen en een hele mondvol borst moet nemen. De moeder die doorheeft hoe alles met elkaar verweven is, durft te vertrouwen op de instincten van haar lichaam en die van haar kindje en tegen de maatschappelijke ideeën in haar eigen weg te gaan met haar kind. Moeder en kind hebben hun eigen curriculum en volgen hun eigen methode.
Bij het onderwijzen van zorgverleners is al die achtergrondkennis van borstvoeding natuurlijk ook de basis en dan zelfs nog wat uitgebreider. Daarnaast moeten zorgverleners ook leren hoe ze moeders kunnen begeleiden en de mogelijkheden van moeder en kind werkzaam maken. Ze moeten weten welk gedrag risico’s vergroot of verkleint. En ze moeten leren vertrouwen in de aangeboren vermogens van moeders en kinderen om het, met een beetje hulp, zelf te doen en te weten wat goed is. Maar soms kunnen zowel ouders als zorgverleners er meer aan hebben om eerst te zien hoe anderen het doen en het zelf uit te proberen en de theorie pas achteraf te krijgen. De taak van de onderwijzer is dan om eerst te zorgen voor goede voorbeelden. Zorgverleners lopen daartoe tijdens hun opleiding stage. Ouders zouden we eigenlijk van kinds af aan moeten onderdompelen met beelden (in het echt en in media) van moeders, kinderen en borstvoeding.
Eurolac Flits! met label onderwijs, kennis, leren. Deze links leiden naar een lijst met blogs met dit label, klik op de plaatjes in de linkerzijbalk voor meer verhaaltjes.
