Foto: Stephen Moyer als vampier Bill Compton en Sam Trammell als shapeshifter Sam Merlotte in True Blood: wat je ziet is niet altijd wat het is of kan zijn.
Mannen en borsten is, ik zou haast zeggen uiteraard, een onuitputtelijke bron voor verhaaltjes. Terugkijkend verbaasd het me eerlijk gezegd dat ik daar relatief weinig over geschreven heb. In de afgelopen dagen is, in mijn sociale media omgevingen en in mijn fysieke omgeving, dit thema een paar keer aan bod gekomen. Mannenborsten, borsten van mannen, borsten voor mannen. De mannelijke partner en borstvoeding; de echtelijke relatie en borstvoeding. De haat-liefde verhouding die mannen kunnen hebben met het thema borstvoeding, de veronderstelde verschillen tussen mannen en vrouwen op het punt van borsten en borstvoeding. Mannen en borsten dus vandaag.
In de mens-in-de-maak is er, in het eerste stadium van ontwikkeling, geen waarneembaar verschil tussen jongetjes en meisjes. Het duurt even voor uit het universele geslachtsorgaan een mannelijk of vrouwelijk geslachtsorgaan gaat groeien*. Verder blijft het lichaam van jongetjes en meisjes vrijwel identiek tot net voor het begin van de puberteit. Behalve de chromosomen en het verschil in opvulling tussen de benen is er geen lichamelijk tussen jongens en meisjes. Ook in het gedrag is er niet echt aangeboren verschil dat is terug te voeren op het al dan niet bezitten van een Y-chromosoom. De verschillen in gedrag en uiterlijk tussen jongens en meisjes zijn voornamelijk cultureel en door de opvoeding bepaald. Heel kort door de bocht en erg generaliserend gesteld, vertoont een kleutermeisje geen meisjesachtig gedrag omdat ze een meisje is, maar omdat ze als een meisje wordt behandeld.
Zoals ook de geslachtskenmerken die gesitueerd zijn tussen de achterste ledematen uit een identiek universeel startorgaan zijn ontstaan en pas later differentieerden tot mannelijk of vrouwelijk, zo ontstaan ook de borsten uit een niet-gender-gedefinieerd orgaan. Melkklieren zijn evolutionair ontstaan uit zweetklieren en die zijn bij mannen en vrouwen in principe gelijk. De embryonale aanleg en ontwikkeling van melkklieren uit die zweetklieren verloopt bij jongens- en meisjesembryo’s identiek. Ze blijven ook identiek tot het moment dat bij meisjes, onder invloed van vrouwelijke hormonen, de ontwikkeling verder gaat en de melkklieren uit het latente stadium komen en zich voorbereiden om actief te worden. Wanneer jongens aan dezelfde hormonen worden blootgesteld zal bij hen dezelfde ontwikkeling te zien zijn. Ook als de jongens onder invloed van mannelijke hormonen mannen zijn geworden, kan verhoogde blootstelling aan vrouwelijke hormonen tot ontwikkeling en functioneel worden van de melkklieren leiden. Mannen met borsten worden ze dan dus. Mannenborsten (manboobs) zijn overigens over het algemeen geen functionele melkklierborsten, maar verdikkingen onder en rondom de tepels door het extra ontwikkelen van de borstspieren en/of van extra vetweefsel.
Mannen hebben wat met borsten, vooral in een cultuur waar borsten tot de primaire seksuele kenmerken van de vrouw zijn benoemd. Vrouwenborsten zijn voor veel mannen hun exclusieve speeltjes. Dat kan een conflict veroorzaken met hun biologisch bepaalde plezier bij het zien van die borsten als voedingsinstrumenten van hun nageslacht. Zolang voornoemd nageslacht nog erg klein is, valt de discrepantie mee. Paps lift nog me op de familiale prolactine en oxytocine en zijn testosterongehalte is laag. Vaderlijke gevoelens overstemmen vooralsnog de minnaarsimpulsen. Maar na verloop van tijd nemen de mannelijke hormonen toch weer de overhand en begint er iets te morren. Die borsten, die hij toch wel claimde als zijn persoonlijke speeltjes, blijven maar bezet gehouden worden door dat kind. Misschien zelfs door een kind dat niet eens meer een baby is, maar een peuter. Een peuter of kleuter die naar het lijkt zijn borsten claimt.
Sommige mannen beginnen dan te roepen (echt of in vermomming) dat zij hun borsten terug willen. Laten we dat maar gelijk even recht zetten. Man heeft zijn borsten nog. Zijn mannenborsten, van vetweefsel of van spierweefsel. Zijn eigen borsten. Niemand heeft hem die afgepakt. Die andere borsten, die waar zijn kind zijn lichaam en ziel aan laaft, die zijn niet van paps, niet van het kind, maar van de moeder die het kind ermee voedt en koestert. Zij is ze nooit kwijt geweest en ze heeft ze nooit aan iemand overgedaan. Ze zijn, met andere woorden, nooit de borsten van haar man geweest. Hij heeft, en heeft altijd gehad, zijn eigen borsten, vrij naar eigen inzicht te gebruiken, net als zij de hare heeft, had en gebruikt. Er valt dus niets terug te krijgen of te geven.
Is de man jaloers op zijn eigen kind, misgunt hij zijn kind het met liefde gegunde gebruik van de borsten van zijn speelmakkertje? Hij zou natuurlijk kunnen overwegen om zelf zijn borsten functioneel te maken en zijn kind te gaan voeden. Dan komen de borsten van zijn vrouw vrij voor zijn gebruik. Het is natuurlijk niet uit te sluiten dat hij, als hij een kind aan de borst heeft, niet meer zo geïnteresseerd is in speeltijd met de borsten van zijn vrouw. Borstvoeding doet dat namelijk wel eens. Misschien ligt daar het probleem wel en geldt het ongenoegen niet zozeer het gebruik van de borsten, maar het delen van aandacht.
*) Foto’s van de ontwikkeling van de geslachtsorganen
Eurolac Flits! met label mannelijk lactatie, borsten, lactatie, gender. Deze links leiden naar een lijst met blogs met dit label, klik op de plaatjes in de linkerzijbalk voor meer verhaaltjes.
Mannen en borsten is, ik zou haast zeggen uiteraard, een onuitputtelijke bron voor verhaaltjes. Terugkijkend verbaasd het me eerlijk gezegd dat ik daar relatief weinig over geschreven heb. In de afgelopen dagen is, in mijn sociale media omgevingen en in mijn fysieke omgeving, dit thema een paar keer aan bod gekomen. Mannenborsten, borsten van mannen, borsten voor mannen. De mannelijke partner en borstvoeding; de echtelijke relatie en borstvoeding. De haat-liefde verhouding die mannen kunnen hebben met het thema borstvoeding, de veronderstelde verschillen tussen mannen en vrouwen op het punt van borsten en borstvoeding. Mannen en borsten dus vandaag.
In de mens-in-de-maak is er, in het eerste stadium van ontwikkeling, geen waarneembaar verschil tussen jongetjes en meisjes. Het duurt even voor uit het universele geslachtsorgaan een mannelijk of vrouwelijk geslachtsorgaan gaat groeien*. Verder blijft het lichaam van jongetjes en meisjes vrijwel identiek tot net voor het begin van de puberteit. Behalve de chromosomen en het verschil in opvulling tussen de benen is er geen lichamelijk tussen jongens en meisjes. Ook in het gedrag is er niet echt aangeboren verschil dat is terug te voeren op het al dan niet bezitten van een Y-chromosoom. De verschillen in gedrag en uiterlijk tussen jongens en meisjes zijn voornamelijk cultureel en door de opvoeding bepaald. Heel kort door de bocht en erg generaliserend gesteld, vertoont een kleutermeisje geen meisjesachtig gedrag omdat ze een meisje is, maar omdat ze als een meisje wordt behandeld.
Zoals ook de geslachtskenmerken die gesitueerd zijn tussen de achterste ledematen uit een identiek universeel startorgaan zijn ontstaan en pas later differentieerden tot mannelijk of vrouwelijk, zo ontstaan ook de borsten uit een niet-gender-gedefinieerd orgaan. Melkklieren zijn evolutionair ontstaan uit zweetklieren en die zijn bij mannen en vrouwen in principe gelijk. De embryonale aanleg en ontwikkeling van melkklieren uit die zweetklieren verloopt bij jongens- en meisjesembryo’s identiek. Ze blijven ook identiek tot het moment dat bij meisjes, onder invloed van vrouwelijke hormonen, de ontwikkeling verder gaat en de melkklieren uit het latente stadium komen en zich voorbereiden om actief te worden. Wanneer jongens aan dezelfde hormonen worden blootgesteld zal bij hen dezelfde ontwikkeling te zien zijn. Ook als de jongens onder invloed van mannelijke hormonen mannen zijn geworden, kan verhoogde blootstelling aan vrouwelijke hormonen tot ontwikkeling en functioneel worden van de melkklieren leiden. Mannen met borsten worden ze dan dus. Mannenborsten (manboobs) zijn overigens over het algemeen geen functionele melkklierborsten, maar verdikkingen onder en rondom de tepels door het extra ontwikkelen van de borstspieren en/of van extra vetweefsel.
Mannen hebben wat met borsten, vooral in een cultuur waar borsten tot de primaire seksuele kenmerken van de vrouw zijn benoemd. Vrouwenborsten zijn voor veel mannen hun exclusieve speeltjes. Dat kan een conflict veroorzaken met hun biologisch bepaalde plezier bij het zien van die borsten als voedingsinstrumenten van hun nageslacht. Zolang voornoemd nageslacht nog erg klein is, valt de discrepantie mee. Paps lift nog me op de familiale prolactine en oxytocine en zijn testosterongehalte is laag. Vaderlijke gevoelens overstemmen vooralsnog de minnaarsimpulsen. Maar na verloop van tijd nemen de mannelijke hormonen toch weer de overhand en begint er iets te morren. Die borsten, die hij toch wel claimde als zijn persoonlijke speeltjes, blijven maar bezet gehouden worden door dat kind. Misschien zelfs door een kind dat niet eens meer een baby is, maar een peuter. Een peuter of kleuter die naar het lijkt zijn borsten claimt.
Sommige mannen beginnen dan te roepen (echt of in vermomming) dat zij hun borsten terug willen. Laten we dat maar gelijk even recht zetten. Man heeft zijn borsten nog. Zijn mannenborsten, van vetweefsel of van spierweefsel. Zijn eigen borsten. Niemand heeft hem die afgepakt. Die andere borsten, die waar zijn kind zijn lichaam en ziel aan laaft, die zijn niet van paps, niet van het kind, maar van de moeder die het kind ermee voedt en koestert. Zij is ze nooit kwijt geweest en ze heeft ze nooit aan iemand overgedaan. Ze zijn, met andere woorden, nooit de borsten van haar man geweest. Hij heeft, en heeft altijd gehad, zijn eigen borsten, vrij naar eigen inzicht te gebruiken, net als zij de hare heeft, had en gebruikt. Er valt dus niets terug te krijgen of te geven.
Is de man jaloers op zijn eigen kind, misgunt hij zijn kind het met liefde gegunde gebruik van de borsten van zijn speelmakkertje? Hij zou natuurlijk kunnen overwegen om zelf zijn borsten functioneel te maken en zijn kind te gaan voeden. Dan komen de borsten van zijn vrouw vrij voor zijn gebruik. Het is natuurlijk niet uit te sluiten dat hij, als hij een kind aan de borst heeft, niet meer zo geïnteresseerd is in speeltijd met de borsten van zijn vrouw. Borstvoeding doet dat namelijk wel eens. Misschien ligt daar het probleem wel en geldt het ongenoegen niet zozeer het gebruik van de borsten, maar het delen van aandacht.
*) Foto’s van de ontwikkeling van de geslachtsorganen
Eurolac Flits! met label mannelijk lactatie, borsten, lactatie, gender. Deze links leiden naar een lijst met blogs met dit label, klik op de plaatjes in de linkerzijbalk voor meer verhaaltjes.
