Foto: Bitterzoet ofwel Solanum Dulcamana is een nachtschadevariant die zowel zoet is (natuurlijk antibioticum) als bitter (giftig) is. Ook de nachtschadevarianten tomaat en aardappel hebben zoete (eetbare) en bittere (giftige) aspecten.
Zomaar een twitterberichtje: ‘’Voor ik begon zei ik 6mnd. Na 't begin ‘nou, eerst maar eens 3 maanden’ en vandaag zijn we 6 maanden onderweg en er nog niet zat van!’’ en nog een: ‘’De beste troost van een ziek en hangerig kindje van 13 maanden: borstvoeding; super trots op m’n kleine mannetje en m’n mamamelk!’’. Zomaar twee moeders die hun plezier en geluk delen, maar ook twijfels en zorg. Maar vooral ook hun trots, op zichzelf, hun melk en hun kindjes. Nog maar een paar generaties geleden was moeder worden iets dat je kreeg of niet, zonder dat je daar zelf erg veel bij had in te brengen. Opvoeden was iets dat min of meer vanzelfsprekend ging: gewoon net als ieder ander in je omgeving. Je dacht er niet veel over na. Nu is moeder worden of niet een bewuste keuze (over het algemeen) en moeder zijn hangt van afwegingen en keuzes maken aan elkaar (meestal dan toch). Niet dat ouders vroeger geen problemen en zorgen hadden en gelukkig hadden ze ook volop vreugde, maar andere zorgen en dus andere vreugde. Maar linksom of rechtsom, ouderschap is altijd een ietwat bitterzoet plezier geweest.
Voorafgaand aan ouderschap nu is een heel traject afwegingen: wil ik een kind (of meer) en wanneer wil ik dat kind? Met die tweede bemoeit de hele maatschappij zich. Dokters vinden dat je ze als vrouw beter op wat jongere leeftijd kan krijgen, want dan is je lijf er geschikter voor, ben je vruchtbaarder en is de kans op zwangerschapscomplicaties en afwijkingen in het kind kleiner. Feministen vinden dat je eerst jezelf moet ontplooien en je opleiding te gelde maken, je vrienden vinden dat je eerst zelf eens van het leven moet genieten en je baas vindt waarschijnlijk dat je er liever helemaal niet aan begint, want zwangere vrouwen en moeders zijn lastige, veel verzuimende werknemers met een boel eisen voor de werkomstandigheden. Je ouders beginnen hints te geven dat ze eindelijk wel eens een kleinkind willen en sommige vriendinnen verklaren je voor gek dat je überhaupt je goed geregelde leven wilt opgeven voor zo’n krijsend en aan alle kanten lekkend wurm.
Wanneer je dan zo ver bent dat je besluit moeder te willen worden, opent zich een heel nieuw scala aan mogelijkheden om uit te kiezen, variërend van de keuze van verloskundige of gynaecoloog, tot de plaats waar en de houding waarin je gaat bevallen; van de vraag waar je kind slaapt tot wat hij eet en hoe zijn schoolcarrière vormgegeven gaat worden. En ook hier bemoeit de hele wereld zich ertegenaan. Sommige keuzes zijn levensstijl keuzes, andere gaan over je eigen gezondheid of het welzijn van je kind. En dan zijn er nog allerlei lieden die geldelijk willen profiteren van elke keuze die je voor jezelf en je gezin maakt. Zoete dromen van rozewolkerig moederschap krijgen zo wel een bittere bijsmaak.
Wanneer dan eenmaal de keuzes zijn gemaakt en het kind is geboren lijken zoete tijden na de bittere te zijn aangebroken. De keuzes zijn gemaakt, de koers is uitgezet, zo gaat het gebeuren. In sprookjes is dat wellicht zo, want die eindigen steevast met een ‘’en zij leefden nog lang en gelukkig’’. In het echte leven blijkt die geboorte helemaal niet het gelukkige einde van de reis te zijn, maar het bitterzoete begin. Het kind in je armen kan je overweldigende zoete gevoelens van liefde en toewijding geven, maar ook bittere twijfels en angsten. Wie ben ik dat ik zoveel geluk in mijn schoot geworpen krijg? Wie ben ik om te denken dat ik die verantwoordelijkheid voor een nieuw mens aankan? Het is ook niet niks, als je er even bij stilstaat. Het levensgeluk, het welzijn en de gezondheid van een heel mens liggen daar in jouw armen.
Gelukkig komt de overweldigende drang tot voortplanten samen met ingebouwde gereedschappen en hulpmiddelen om ook die opvoeding, voeding en verzorging tot een goed einde te brengen. De natuur investeert niet in nieuw leven zonder overleven en gedijen veilig te stellen. Bij dieren gaat dat over het algemeen goed. Er gaat wel eens iets fout, een foutje in de aanleg, onvoorziene omstandigheden, klimaat schommelingen en meer van die bittere zaken, maar over het algemeen gaat het goed en floreert de soort. Bij de soort mens zou dat ook gewoon zo moeten zijn, ware het niet dat de mens denkt overal over te moeten nadenken. Ons denkvermogen is zowel de zoetste als de bitterste toevoeging aan het ontwerp dat de mens onderscheidt van het dier. Omdat we het kunnen doen we het bij alles en nog wat, ook bij dingen waarbij we dat eigenlijk niet zouden moeten doen. Net als wanneer je heel erg gaat nadenken bij lopen, dan loop je niet meer soepel en zeker, maar wankelend en uit je evenwicht. Dan wordt het geheel een bitterzoete ervaring.
Eurolac Flits! met label of zoekterm zoet, bitter, ouderschap, moederschap. Deze links leiden naar een lijst met blogs met dit label, klik op de plaatjes in de linkerzijbalk voor meer verhaaltjes.
