Foto: satelliet foto van de meanderende Quillayute River (Washington, USA, tussen Forks en La Push) die de Dickey River in zich opneemt en via een natuurlijke haven uitloopt in de oceaan
De eerste reactie op mijn oproep om een titel voor een blogbijdrage te verzinnen was ‘Meanderen’. Een mooi woord met een vloeiende en beweeglijke betekenis. Het gaat om de manier waarop een rivier of beek door het landschap stroomt. Een rivier stroomt nooit rechttoe-rechtaan zoals een door mensen aangelegd kanaal, maar het water zoekt de weg van de minste weerstand langs de oneffenheden van het terrein. Er komen dus altijd bochten in de loop van een rivier. In een bocht gaat de middelpuntvliedende (of centrifugale) kracht werken. Het water in de buitenbocht gaat sneller stromen dan dat in de binnenbocht. Dat sneller stromende water stoot tegen de wal (aan de stootoever kant)en slijpt daar grond van af, terwijl aan de kant waar het water langzamer stroomt (de glijoever) grondmateriaal wordt afgezet. De bocht wordt steeds groter en de rivier steeds langer. De meander kan zo wijd en rond worden dat het begin en het einde elkaar raken en de meander doorbreekt. De rivier herneemt zijn oude loop en in de voormalige meander, nu het hoefijzervormige meandermeer, stroomt het water niet meer.
Waar de kant van zacht materiaal is gemaakt kalft de grond makkelijk af en kan de rivier breed uitdijen aan de stootkant en aan de glijoever idyllische strandjes achterlaten. Wanneer de ondergrond meer weerstand biedt wordt de stootoever soms meer een klif, waar het water steeds venijniger tegenaan stoot, omdat er zo weinig ruimte overblijft als het water aan de glijoever-kant zijn bezinksel heeft laten vallen. Wat een prachtige metaforen voor het leven van een moeder. Rustig vloeiend en uitdijend, met strandjes om te rusten en te spelen, maar ook scherpe kanten, slijpen en botsen. Moederschap is als een meanderende rivier. Of misschien is de moeder die meanderende rivier en is moederschap de reis die je langs en over die rivier maakt.
Zo kan moederschap lijken op een luie, zonnige zondagmiddag op het water, met een picknick op een zandstrandje, en kinderen die pootjebaden in het heldere, rustig stromende water. Of het kan lijken op een wildwatervaren tocht of rafting als het rivierbed smal is en het snelstromende water met geweld tegen de kanten slaat. En dan gaat het nog onweren ook. Water en geweld van alle kanten, zodat je onder niet meer van boven kunt onderscheiden. En terwijl je hard werkt, en dan nog wat, om die boot overeind en aan het varen te houden en daarheen te gaan waarheen jij wilt gaan, staan ’’de beste stuurlui’’ op de wal en schreeuwen aanwijzingen en adviezen. De helft gaat langs je heen omdat je het domweg te druk hebt (en de kinderen te veel herrie maken). Een flink deel is te zot om zelfs maar te overwegen en een deel lijkt heel zinnig, maar hoe pas je dat toe terwijl al je ogen, oren, handen en voeten het druk hebben?
Tot je die ene stem erbovenuit hoort: ‘’Go with the flow!’’ Laat de stroom je meenemen, probeer botsingen met de kant te voorkomen en laat de natuurlijke loop van het water je verder brengen. De volgende meander kan er heel anders uit zien en voorbij die volgende meander of eentje verder kan dat zondagmiddag strandje liggen. Waarschijnlijk was het je eigen stem die je dit beste advies gaf. Ga mee met de stroom, laat je drijven, voorkom botsingen. Vecht niet tegen het water, water wint altijd. Werk mee met het water en je wint allebei. Zorg voor een goede boot die tegen een stootje kan en waar je op vertrouwen kan dat hij niet zomaar omslaat. Zorg dat je een maatje hebt om het samen te doen, iemand om op terug te vallen, om soms even het roer over te nemen of mee te helpen roeien van de scherpe kant af. Maar laat je vooral meenemen door de stroom. Die komt namelijk vrijwel altijd uit bij dat strandje.
Eurolac Flits! met label moeder, moederschap. Deze links leiden naar lijsten met bijdragen met deze labels. Klik op de plaatjes in de linkerzijbalk voor meer verhaaltjes.
De eerste reactie op mijn oproep om een titel voor een blogbijdrage te verzinnen was ‘Meanderen’. Een mooi woord met een vloeiende en beweeglijke betekenis. Het gaat om de manier waarop een rivier of beek door het landschap stroomt. Een rivier stroomt nooit rechttoe-rechtaan zoals een door mensen aangelegd kanaal, maar het water zoekt de weg van de minste weerstand langs de oneffenheden van het terrein. Er komen dus altijd bochten in de loop van een rivier. In een bocht gaat de middelpuntvliedende (of centrifugale) kracht werken. Het water in de buitenbocht gaat sneller stromen dan dat in de binnenbocht. Dat sneller stromende water stoot tegen de wal (aan de stootoever kant)en slijpt daar grond van af, terwijl aan de kant waar het water langzamer stroomt (de glijoever) grondmateriaal wordt afgezet. De bocht wordt steeds groter en de rivier steeds langer. De meander kan zo wijd en rond worden dat het begin en het einde elkaar raken en de meander doorbreekt. De rivier herneemt zijn oude loop en in de voormalige meander, nu het hoefijzervormige meandermeer, stroomt het water niet meer.
Waar de kant van zacht materiaal is gemaakt kalft de grond makkelijk af en kan de rivier breed uitdijen aan de stootkant en aan de glijoever idyllische strandjes achterlaten. Wanneer de ondergrond meer weerstand biedt wordt de stootoever soms meer een klif, waar het water steeds venijniger tegenaan stoot, omdat er zo weinig ruimte overblijft als het water aan de glijoever-kant zijn bezinksel heeft laten vallen. Wat een prachtige metaforen voor het leven van een moeder. Rustig vloeiend en uitdijend, met strandjes om te rusten en te spelen, maar ook scherpe kanten, slijpen en botsen. Moederschap is als een meanderende rivier. Of misschien is de moeder die meanderende rivier en is moederschap de reis die je langs en over die rivier maakt.
Zo kan moederschap lijken op een luie, zonnige zondagmiddag op het water, met een picknick op een zandstrandje, en kinderen die pootjebaden in het heldere, rustig stromende water. Of het kan lijken op een wildwatervaren tocht of rafting als het rivierbed smal is en het snelstromende water met geweld tegen de kanten slaat. En dan gaat het nog onweren ook. Water en geweld van alle kanten, zodat je onder niet meer van boven kunt onderscheiden. En terwijl je hard werkt, en dan nog wat, om die boot overeind en aan het varen te houden en daarheen te gaan waarheen jij wilt gaan, staan ’’de beste stuurlui’’ op de wal en schreeuwen aanwijzingen en adviezen. De helft gaat langs je heen omdat je het domweg te druk hebt (en de kinderen te veel herrie maken). Een flink deel is te zot om zelfs maar te overwegen en een deel lijkt heel zinnig, maar hoe pas je dat toe terwijl al je ogen, oren, handen en voeten het druk hebben?
Tot je die ene stem erbovenuit hoort: ‘’Go with the flow!’’ Laat de stroom je meenemen, probeer botsingen met de kant te voorkomen en laat de natuurlijke loop van het water je verder brengen. De volgende meander kan er heel anders uit zien en voorbij die volgende meander of eentje verder kan dat zondagmiddag strandje liggen. Waarschijnlijk was het je eigen stem die je dit beste advies gaf. Ga mee met de stroom, laat je drijven, voorkom botsingen. Vecht niet tegen het water, water wint altijd. Werk mee met het water en je wint allebei. Zorg voor een goede boot die tegen een stootje kan en waar je op vertrouwen kan dat hij niet zomaar omslaat. Zorg dat je een maatje hebt om het samen te doen, iemand om op terug te vallen, om soms even het roer over te nemen of mee te helpen roeien van de scherpe kant af. Maar laat je vooral meenemen door de stroom. Die komt namelijk vrijwel altijd uit bij dat strandje.
Eurolac Flits! met label moeder, moederschap. Deze links leiden naar lijsten met bijdragen met deze labels. Klik op de plaatjes in de linkerzijbalk voor meer verhaaltjes.
