Foto: John Lennon en Yoko Ono tijdens een Bed-in voor vrede ten tijde van de Vietnam oorlog. Aanbevolen muziek hierbij: Imagine van John Lennon
Gisteren trok dit blog drie keer zoveel bezoekers als op een gemiddelde dag. Daar keek ik toch wel van op. Ik klaag niet hoor, want ik vind het fijn om zoveel virtueel bezoek te krijgen. Het werkt als een goed middel om mijn doel te bereiken. Mijn doel met mijn blog is namelijk om zoveel mogelijk mensen te bereiken met informatie en ideeën over borstvoeding, zuigelingenvoeding, zorg voor en opvoeding van het jonge kind. Mijn nevendoel is mensen aan het denken te zetten. Zelfstandig denken, logisch denken, imaginatief denken, buiten de gebaande paden gaan. En als ik dan zomaar een keer drieduizend mensen op een dag bereik in plaats van duizend, is dat toch heel aardig. Omdat ik het schrijven ook nog een plezierige bezigheid vind, is het schrijven van deze stukjes een aangenaam en blijkbaar doeltreffend middel om mijn doel te bereiken. Als maar tien procent van die bezoekers ook daadwerkelijk gaat nadenken, dan heb ik wellicht indirect mijn steentje bijgedragen aan een betere wereld met meer gezonde overlevingskansen voor kinderen. Stel je dat eens voor.
De inspiratie voor mijn verhaaltje van vandaag komt uit twee uitspraken uit de discussies die volgden op Serieus! van gisteren. ‘’Het doel heiligt de middelen’’ en ‘’ Lachen met jou hoor. Drie " SIMPELE DINGEN". En dat is serieus?’’. En laat ik nu werkelijk bloedserieus geweest zijn gisteren over de middelen die ik als gepast zie om het doel 'inperken van kindersterfte' te bereiken. Het uitbannen van oorlog en de wapenwedloop en de wapenindustrie* zou een ongelooflijke impact hebben op de wereld en de levensvatbaarheid van nieuwe mensjes. En het is heel erg simpel, in feite. Het is alleen zo dat de mensen die het moeten doen kicken op macht en geld. En met niets ben je zo verzekerd van macht en geld als met wapens en oorlog. Dus hoewel het idee simpel is, is de uitvoering ervan dat niet. Niet omdat het zo moeilijk is, maar omdat de wil ertoe ontbreekt bij degenen die het doen moeten.
Het tweede simpele ideetje was goed en toegankelijk en onafhankelijk onderwijs voor alle jongens en meisjes op de wereld. Ook dat is simpel en, mits die wapens de wereld uitgaan, ook heel erg betaalbaar. Onderwijs kost namelijk maar eens schijntje vergeleken bij oorlog (Quinn, 2008). En natuurlijk moeten kinderen eerst overleven om onderwijs te kunnen genieten, maar als kinderen nu goed onderwijs krijgen, zullen hun kinderen veel betere overlevingskansen hebben. Lange termijn denken, heet dat. Structurele oplossingen bieden, heet dat. Maar ook hier loopt het stuk op degenen die het moeten doen. Want de machtigen hebben er baat bij de mensen dom te houden. De economisch machtigen en de religieus machtigen. Zodra namelijk mensen kennis vergaren en zelfstandig leren denken, accepteren ze het niet meer om onderdrukt te worden en honger te lijden.
Zolang de wereld wordt geregeerd door uitbuiting en angst zal er honger zijn. Zo lang zullen wij het moeten doen met onzinnige acties en liefdadigheid die tijdelijk verbetering geven, een maaltijd hier, een vaccinatie daar. Natuurlijk is elk gewonnen leven er één. Geen kind hoort dood te gaan als dat voorkomen had kunnen worden. Maar heiligt dat doel alle middelen? Mag je ongegeneerd verkeerde boodschappen uitdragen als je daarmee nu een paar duizend kinderen kunt redden van de dood? Als je weet dat die verkeerde boodschappen meehelpen aan het in stand houden van de onderdrukking, de onwetendheid en de slechte levensomstandigheden van massa’s andere kinderen, de zojuist geredden inbegrepen?
Het derde simpele ding ‘’borstvoeding voor alle kinderen’’. Dat is die waarvoor ik de beschuldiging kreeg toegeworpen dat ik wel een orthodox religieuze fanaticus lijk. Door dezelfde persoon die vindt dat het doel de middelen heiligt. Het is op het moment dat ik zoiets lees altijd maar goed dat ik stevig op mijn stoel zit en dat ik strak elastiek in mijn broek heb, al moet ik dan wel even zoeken naar mijn ver omlaag gevallen onderkaak. Als ik al ergens fanatiek in ben is het wel over het niet zijn van orthodox en al helemaal niet religieus. (Terzijde: de reden dat dit stukje wat later is dan anders, is dat ik net tussendoor een telefonische follow-up had met een moeder die ik dringend, zeer dringend, heb aangeraden haar fanatieke pogingen, om uitsluitend borstvoeding te geven aan haar te kleine kindje van 10 dagen, op te geven.)
Het doel heiligt niet alle middelen. Een goed doel kan een slecht middel nooit goed maken. Voor grootgeldverdieners (multinationals in de voedsel- en medicijnenindustrie) heilig het doel (groot geld verdienen) alle middelen, inclusief leugens en bedrog, dood en verderf verpakt in mooie praatjes en ogenschijnlijke goedertierenheid.
PS: Wellicht had u van mij vandaag een stukje over het einde der tijden verwacht, het is immers vandaag die lang verwachte en door sommigen gevreesde 21-12-12. Nu, als de wereld er morgen nog blijkt te zijn, kunt u dat stukje dan verwachten onder titel Doem. Vandaag, op de 30ste verjaardag van mijn tweede kind, geen doemdagverhalen.
Gisteren trok dit blog drie keer zoveel bezoekers als op een gemiddelde dag. Daar keek ik toch wel van op. Ik klaag niet hoor, want ik vind het fijn om zoveel virtueel bezoek te krijgen. Het werkt als een goed middel om mijn doel te bereiken. Mijn doel met mijn blog is namelijk om zoveel mogelijk mensen te bereiken met informatie en ideeën over borstvoeding, zuigelingenvoeding, zorg voor en opvoeding van het jonge kind. Mijn nevendoel is mensen aan het denken te zetten. Zelfstandig denken, logisch denken, imaginatief denken, buiten de gebaande paden gaan. En als ik dan zomaar een keer drieduizend mensen op een dag bereik in plaats van duizend, is dat toch heel aardig. Omdat ik het schrijven ook nog een plezierige bezigheid vind, is het schrijven van deze stukjes een aangenaam en blijkbaar doeltreffend middel om mijn doel te bereiken. Als maar tien procent van die bezoekers ook daadwerkelijk gaat nadenken, dan heb ik wellicht indirect mijn steentje bijgedragen aan een betere wereld met meer gezonde overlevingskansen voor kinderen. Stel je dat eens voor.
De inspiratie voor mijn verhaaltje van vandaag komt uit twee uitspraken uit de discussies die volgden op Serieus! van gisteren. ‘’Het doel heiligt de middelen’’ en ‘’ Lachen met jou hoor. Drie " SIMPELE DINGEN". En dat is serieus?’’. En laat ik nu werkelijk bloedserieus geweest zijn gisteren over de middelen die ik als gepast zie om het doel 'inperken van kindersterfte' te bereiken. Het uitbannen van oorlog en de wapenwedloop en de wapenindustrie* zou een ongelooflijke impact hebben op de wereld en de levensvatbaarheid van nieuwe mensjes. En het is heel erg simpel, in feite. Het is alleen zo dat de mensen die het moeten doen kicken op macht en geld. En met niets ben je zo verzekerd van macht en geld als met wapens en oorlog. Dus hoewel het idee simpel is, is de uitvoering ervan dat niet. Niet omdat het zo moeilijk is, maar omdat de wil ertoe ontbreekt bij degenen die het doen moeten.
Het tweede simpele ideetje was goed en toegankelijk en onafhankelijk onderwijs voor alle jongens en meisjes op de wereld. Ook dat is simpel en, mits die wapens de wereld uitgaan, ook heel erg betaalbaar. Onderwijs kost namelijk maar eens schijntje vergeleken bij oorlog (Quinn, 2008). En natuurlijk moeten kinderen eerst overleven om onderwijs te kunnen genieten, maar als kinderen nu goed onderwijs krijgen, zullen hun kinderen veel betere overlevingskansen hebben. Lange termijn denken, heet dat. Structurele oplossingen bieden, heet dat. Maar ook hier loopt het stuk op degenen die het moeten doen. Want de machtigen hebben er baat bij de mensen dom te houden. De economisch machtigen en de religieus machtigen. Zodra namelijk mensen kennis vergaren en zelfstandig leren denken, accepteren ze het niet meer om onderdrukt te worden en honger te lijden.
Zolang de wereld wordt geregeerd door uitbuiting en angst zal er honger zijn. Zo lang zullen wij het moeten doen met onzinnige acties en liefdadigheid die tijdelijk verbetering geven, een maaltijd hier, een vaccinatie daar. Natuurlijk is elk gewonnen leven er één. Geen kind hoort dood te gaan als dat voorkomen had kunnen worden. Maar heiligt dat doel alle middelen? Mag je ongegeneerd verkeerde boodschappen uitdragen als je daarmee nu een paar duizend kinderen kunt redden van de dood? Als je weet dat die verkeerde boodschappen meehelpen aan het in stand houden van de onderdrukking, de onwetendheid en de slechte levensomstandigheden van massa’s andere kinderen, de zojuist geredden inbegrepen?
Het derde simpele ding ‘’borstvoeding voor alle kinderen’’. Dat is die waarvoor ik de beschuldiging kreeg toegeworpen dat ik wel een orthodox religieuze fanaticus lijk. Door dezelfde persoon die vindt dat het doel de middelen heiligt. Het is op het moment dat ik zoiets lees altijd maar goed dat ik stevig op mijn stoel zit en dat ik strak elastiek in mijn broek heb, al moet ik dan wel even zoeken naar mijn ver omlaag gevallen onderkaak. Als ik al ergens fanatiek in ben is het wel over het niet zijn van orthodox en al helemaal niet religieus. (Terzijde: de reden dat dit stukje wat later is dan anders, is dat ik net tussendoor een telefonische follow-up had met een moeder die ik dringend, zeer dringend, heb aangeraden haar fanatieke pogingen, om uitsluitend borstvoeding te geven aan haar te kleine kindje van 10 dagen, op te geven.)
Het doel heiligt niet alle middelen. Een goed doel kan een slecht middel nooit goed maken. Voor grootgeldverdieners (multinationals in de voedsel- en medicijnenindustrie) heilig het doel (groot geld verdienen) alle middelen, inclusief leugens en bedrog, dood en verderf verpakt in mooie praatjes en ogenschijnlijke goedertierenheid.
PS: Wellicht had u van mij vandaag een stukje over het einde der tijden verwacht, het is immers vandaag die lang verwachte en door sommigen gevreesde 21-12-12. Nu, als de wereld er morgen nog blijkt te zijn, kunt u dat stukje dan verwachten onder titel Doem. Vandaag, op de 30ste verjaardag van mijn tweede kind, geen doemdagverhalen.
*) Hiermee bedoel ik niet messen, speren, pijl-en-bogen, die, hoewel elk op zich uitermate dodelijk kan zijn, niet in de buurt komen van automatische vuurwapens, bommen en groter vernietigingsgereedschap.
Quinn J: The Economic Cost of the Military Industrial Complex, Seeking Alphaa, August 13, 2008
Quinn J: The Economic Cost of the Military Industrial Complex, Seeking Alphaa, August 13, 2008
