Foto: Benno Fürmann als Siegfried en Kristianna Loken als Brunnhild in The Ring of the Nibulings, een vrij geïnterpreteerde verfilming van het Nibelungenlied, waarin magische delusies* het oordelingsvermogen van de hoofdpersoon vernevelen.
‘’Je wilt toch het beste voor je kindje.’’ In allerlei variaties, formuleringen en toonsoorten is dit de boodschap die aan aanstaande en jonge ouders wordt gegeven en tegelijk is het de rationalisatie voor keuzes die ouders maken voor hun kind. Eigenlijk is dat natuurlijk je reinste chantage, want je kan niet zonder een boze meute achter je aan te krijgen zeggen dat je niet het beste wil voor je kind. Wat dan het beste is voor het kind is niet op alle fronten helemaal duidelijk, maar op sommige punten liggen de meningen toch redelijk dicht bij elkaar. Goed eten, voldoende slapen en bescherming tegen allerlei soorten gevaren staan als doelen niet ter discussie. De precieze invulling van die doelen dan weer wel. Wat is goed eten voor een pasgeboren kind of een kind van een paar maanden, een jaar, twee, drie jaar? Tot en met de pasgeboren baby is er nog consensus: borstvoeding. Het overgrote deel van alle aanstaande ouders onderschrijft dat voor de baby na de geboorte borstvoeding de voorkeur heeft. En ze zijn ook echt van plan eraan te beginnen en er het beste van te maken. Ze verloven zich als het ware met het idee borstvoedende ouders te worden. Velen halen het ook tot de bruiloft en zelfs tot na de huwelijksreis. Maar er zijn ook ouders die de het voornemen niet tot uitvoering brengen, die hun voornemen bijstellen. Over het algemeen denken zij dat ze dit zelf bedacht hebben, terwijl ze zonder het zelf te weten als het ware zijn betoverd, alsof ze ongemerkt een toverdrankje hebben gedronken. Het toverdrankje laat ze niet zozeer verliefd worden op een ander, maar verandert de manier waarop ze tegen hun geliefde aankijken. Vertaald in ouderschap en borstvoeding termen: sommige soorten informatie die ouders, zonder dat ze er zelf bewust erg in hebben, gevoerd krijgen veranderen hun idee van wat ‘’het beste voor de baby is’’ en hun overtuiging dat ‘’het beste voor de baby de eerste en belangrijkste factor is bij het maken van keuzes’’. Soms komt die informatie in de vorm van openlijke en glasheldere reclame voor een net even ander product dan de voeding voor hun pasgeboren of nog niet geboren kind. Het zijn de wat-als boodschappen die hier hun zaadjes van twijfel achterlaten. Maar er zijn ook de subtielere vormen van reclame door het beeld van zuigelingenvoeding in de media en in het maatschappelijk leven. En bij veel ouders vervaagd dan het belang van hun kind door het naar voren schuiven van andere belangen. Een kleine bagatellisering van het nut van borstvoeding, een lichte verschuiving van de interpretatie ‘’geschikte vervanging’’, een wat verdoezeld beeld van de consequenties van geen borstvoeding, een naar voren schuiven mogelijke problemen, pijn, zorgen, ongemak voor moeder en vader en hun sociale kring. En dan is de belofte aan zichzelf plotseling vervaagd en staat een nieuwe belofte klaar om afgelegd te worden. Zo stiekem en ongemerkt dat de ouders nog steeds denken dat dit hun eigen, initiële keuze was. En de toverheks lacht in haar vuistje.
‘’Je wilt toch het beste voor je kindje.’’ In allerlei variaties, formuleringen en toonsoorten is dit de boodschap die aan aanstaande en jonge ouders wordt gegeven en tegelijk is het de rationalisatie voor keuzes die ouders maken voor hun kind. Eigenlijk is dat natuurlijk je reinste chantage, want je kan niet zonder een boze meute achter je aan te krijgen zeggen dat je niet het beste wil voor je kind. Wat dan het beste is voor het kind is niet op alle fronten helemaal duidelijk, maar op sommige punten liggen de meningen toch redelijk dicht bij elkaar. Goed eten, voldoende slapen en bescherming tegen allerlei soorten gevaren staan als doelen niet ter discussie. De precieze invulling van die doelen dan weer wel. Wat is goed eten voor een pasgeboren kind of een kind van een paar maanden, een jaar, twee, drie jaar? Tot en met de pasgeboren baby is er nog consensus: borstvoeding. Het overgrote deel van alle aanstaande ouders onderschrijft dat voor de baby na de geboorte borstvoeding de voorkeur heeft. En ze zijn ook echt van plan eraan te beginnen en er het beste van te maken. Ze verloven zich als het ware met het idee borstvoedende ouders te worden. Velen halen het ook tot de bruiloft en zelfs tot na de huwelijksreis. Maar er zijn ook ouders die de het voornemen niet tot uitvoering brengen, die hun voornemen bijstellen. Over het algemeen denken zij dat ze dit zelf bedacht hebben, terwijl ze zonder het zelf te weten als het ware zijn betoverd, alsof ze ongemerkt een toverdrankje hebben gedronken. Het toverdrankje laat ze niet zozeer verliefd worden op een ander, maar verandert de manier waarop ze tegen hun geliefde aankijken. Vertaald in ouderschap en borstvoeding termen: sommige soorten informatie die ouders, zonder dat ze er zelf bewust erg in hebben, gevoerd krijgen veranderen hun idee van wat ‘’het beste voor de baby is’’ en hun overtuiging dat ‘’het beste voor de baby de eerste en belangrijkste factor is bij het maken van keuzes’’. Soms komt die informatie in de vorm van openlijke en glasheldere reclame voor een net even ander product dan de voeding voor hun pasgeboren of nog niet geboren kind. Het zijn de wat-als boodschappen die hier hun zaadjes van twijfel achterlaten. Maar er zijn ook de subtielere vormen van reclame door het beeld van zuigelingenvoeding in de media en in het maatschappelijk leven. En bij veel ouders vervaagd dan het belang van hun kind door het naar voren schuiven van andere belangen. Een kleine bagatellisering van het nut van borstvoeding, een lichte verschuiving van de interpretatie ‘’geschikte vervanging’’, een wat verdoezeld beeld van de consequenties van geen borstvoeding, een naar voren schuiven mogelijke problemen, pijn, zorgen, ongemak voor moeder en vader en hun sociale kring. En dan is de belofte aan zichzelf plotseling vervaagd en staat een nieuwe belofte klaar om afgelegd te worden. Zo stiekem en ongemerkt dat de ouders nog steeds denken dat dit hun eigen, initiële keuze was. En de toverheks lacht in haar vuistje.
*) In het Nederlands is een delusie een bespotting, voor de-gek-houderij. In het Engels heeft het meer de betekenis van je zelf voor de gek houden, tegen beter weten in iets geloven, waandenkbeeld. Ik gebruik het hier in beide betekenissen.
