Foto: Daniel Radcliffe als Harry Potter in het eerste deel van de Harry Potter filmserie, waarin hij zijn slaapkamer in de kast onder de trap heeft.
De roep om transparantie en openheid groeit. Burgers moeten weten wat overheden doen; werknemers moeten weten wat bestuurders doen; kiezers moeten weten wie wat aan wie betaald. In een samenleving waar niets meer privé is en iedereen alles over iedereen weet kunnen overheden, bestuurders en verkiezingskandidaten zich niet meer permitteren onderhandse en bedekte spelletjes te spelen. Wie het toch probeert wordt openlijk te kijk gezet of door een dappere klokkenluider aan de paal genageld. Van burgers wordt verwacht dat zij met open vizier door de wereld gaan en niemand mag zich meer met bedekt gelaat in het openbaar vertonen. Met één uitzondering natuurlijk. Baby’s. En peuters. Etende baby’s en peuters wel te verstaan. Of liever gezegd drinkende baby’s en peuters, nog preciezer: aan de borst drinkende baby’s en peuters. Die moeten hun gelaat en de borst waaraan zij drinken bedekken. Men verblikt of verbloost in het maatschappelijk leven niet van een flinke portie appetijtelijk en minder appetijtelijk bloot, zelfs niet van zeer onappetijtelijk bloot dat boven een broeksband uitkomt. Vrijwel blote billen en borsten, geen punt. Outfits waarbij de opgesneden pijpjes en het decolleté elkaar in de buurt van de navel tegenkomen, prima. Broeken die zo laag hangen dat je blij bent dat de drager een ingebouwd kapstokje heeft om hem nog enigszins omhoog te houden, ach ja, mode hè. Maar een baby die aan een borst drinkt … A jakkie bah. Voedende moeders worden verwezen naar het toilet of een viezig achterkamertje of hen wordt aangeraden in ’t vervolg maar liever thuis te blijven. Meer vooruitstrevende toeschouwers vinden borstvoeding geweldig, maar ze vinden wel dat niemand hoeft te zien wat je als voedende moeder en baby doet. Doek erover dus. Er zijn gewone omslagdoeken, draagdoeken en speciale ingenieuze anderhalfpersoonstenten. Nog afgezien van het feit dat het ridicuul is om onder een doek te gaan zitten eten of voeden, vestigt zo’n doek alleen maar meer de aandacht op het bezig zijn van iets geheims, iets stiekems. Net als iemand die op het strand probeert onopvallend onder een handdoek zijn badkleding te verwisselen. Iedereen kijkt en kijkt en wacht tot de handdoek valt op het meest spectaculaire moment.
Punt is natuurlijk dat iedereen het zo raar vindt, omdat je het nooit ziet. Nieuw=vreemd=raar=eng. Maar als we het allemaal maar weg blijven stoppen zal het nooit een normaal beeld worden. Voedende moeders moeten gewoon uit de kast komen. Bij anderen, die zich vanwege hun ideeën of om wie ze waren, moesten verstoppen is dat ook gelukt. Toen Harry Potter uit zijn kast kwam werd hij een grote tovenaar die de wereld redde. Moeders die met hun baby’s uit de kast komen redden de wereld van de ondergang van borstvoeding. Zij laten de wereld genieten van een voedende moeder die magische melk aan haar kind geeft en een kind die vol overgave en zonder zich zorgen te maken over wat de mensen wel niet zullen denken doet wat hij moet doen. Borstvoedende moeders en hun kinderen laten de volgende generatie ouders zien hoe dat gaat, een kind aan de borst. Nu zijn kindertjes op het KDV er nog niet aan gewend* en maar ‘’waar je mee omgaat wordt je mee besmet’’ en als je iets vaak genoeg ziet wordt het vanzelf normaal. Beginnend-puberende jongens moeten kindjes aan de borst zien in het normale leven. Ook al giechelen ze nu bij het idee dat ze een borst zien, ooit zullen ze een jonge vader zijn en de moeder van hun kind moeten steunen bij borstvoeding geven. Het helpt niet echt als ze dan nog steeds alleen maar allerlei verwarrende ideeën in hun onderbuikhersenen krijgen bij het zien van een borst. Beginnend-puberende meisje moeten zien dat die gênante, scheef groeiende en pijnlijke bobbels ooit een mooie functie zullen hebben, ook als ze er niet uitzien als een gefotoshopt model.
@PuurSpeelGoed: k ben voor niet-discreet voeden in het openbaar. Geniet zo van het zien van drinkende kindjes
De roep om transparantie en openheid groeit. Burgers moeten weten wat overheden doen; werknemers moeten weten wat bestuurders doen; kiezers moeten weten wie wat aan wie betaald. In een samenleving waar niets meer privé is en iedereen alles over iedereen weet kunnen overheden, bestuurders en verkiezingskandidaten zich niet meer permitteren onderhandse en bedekte spelletjes te spelen. Wie het toch probeert wordt openlijk te kijk gezet of door een dappere klokkenluider aan de paal genageld. Van burgers wordt verwacht dat zij met open vizier door de wereld gaan en niemand mag zich meer met bedekt gelaat in het openbaar vertonen. Met één uitzondering natuurlijk. Baby’s. En peuters. Etende baby’s en peuters wel te verstaan. Of liever gezegd drinkende baby’s en peuters, nog preciezer: aan de borst drinkende baby’s en peuters. Die moeten hun gelaat en de borst waaraan zij drinken bedekken. Men verblikt of verbloost in het maatschappelijk leven niet van een flinke portie appetijtelijk en minder appetijtelijk bloot, zelfs niet van zeer onappetijtelijk bloot dat boven een broeksband uitkomt. Vrijwel blote billen en borsten, geen punt. Outfits waarbij de opgesneden pijpjes en het decolleté elkaar in de buurt van de navel tegenkomen, prima. Broeken die zo laag hangen dat je blij bent dat de drager een ingebouwd kapstokje heeft om hem nog enigszins omhoog te houden, ach ja, mode hè. Maar een baby die aan een borst drinkt … A jakkie bah. Voedende moeders worden verwezen naar het toilet of een viezig achterkamertje of hen wordt aangeraden in ’t vervolg maar liever thuis te blijven. Meer vooruitstrevende toeschouwers vinden borstvoeding geweldig, maar ze vinden wel dat niemand hoeft te zien wat je als voedende moeder en baby doet. Doek erover dus. Er zijn gewone omslagdoeken, draagdoeken en speciale ingenieuze anderhalfpersoonstenten. Nog afgezien van het feit dat het ridicuul is om onder een doek te gaan zitten eten of voeden, vestigt zo’n doek alleen maar meer de aandacht op het bezig zijn van iets geheims, iets stiekems. Net als iemand die op het strand probeert onopvallend onder een handdoek zijn badkleding te verwisselen. Iedereen kijkt en kijkt en wacht tot de handdoek valt op het meest spectaculaire moment.
Punt is natuurlijk dat iedereen het zo raar vindt, omdat je het nooit ziet. Nieuw=vreemd=raar=eng. Maar als we het allemaal maar weg blijven stoppen zal het nooit een normaal beeld worden. Voedende moeders moeten gewoon uit de kast komen. Bij anderen, die zich vanwege hun ideeën of om wie ze waren, moesten verstoppen is dat ook gelukt. Toen Harry Potter uit zijn kast kwam werd hij een grote tovenaar die de wereld redde. Moeders die met hun baby’s uit de kast komen redden de wereld van de ondergang van borstvoeding. Zij laten de wereld genieten van een voedende moeder die magische melk aan haar kind geeft en een kind die vol overgave en zonder zich zorgen te maken over wat de mensen wel niet zullen denken doet wat hij moet doen. Borstvoedende moeders en hun kinderen laten de volgende generatie ouders zien hoe dat gaat, een kind aan de borst. Nu zijn kindertjes op het KDV er nog niet aan gewend* en maar ‘’waar je mee omgaat wordt je mee besmet’’ en als je iets vaak genoeg ziet wordt het vanzelf normaal. Beginnend-puberende jongens moeten kindjes aan de borst zien in het normale leven. Ook al giechelen ze nu bij het idee dat ze een borst zien, ooit zullen ze een jonge vader zijn en de moeder van hun kind moeten steunen bij borstvoeding geven. Het helpt niet echt als ze dan nog steeds alleen maar allerlei verwarrende ideeën in hun onderbuikhersenen krijgen bij het zien van een borst. Beginnend-puberende meisje moeten zien dat die gênante, scheef groeiende en pijnlijke bobbels ooit een mooie functie zullen hebben, ook als ze er niet uitzien als een gefotoshopt model.
@PuurSpeelGoed: k ben voor niet-discreet voeden in het openbaar. Geniet zo van het zien van drinkende kindjes
*) @daanjelle: maar nog veel opvoedwerk te doen op KDV, hoe kunnen kinderen gewend raken aan langvoeden als ze het nergens zien?
Maartje: Universitair kantinevoeden bij Kenniscentrum Borstvoeding
Meer Eurolac Flits blogs met het thema openbaar voeden
Maartje: Universitair kantinevoeden bij Kenniscentrum Borstvoeding
Meer Eurolac Flits blogs met het thema openbaar voeden
