Foto: America Ferrera [stem] als Astrid heeft haar draak getemd in How to train your dragon
Draken zijn in veel culturen voorkomende mythische wezens. Ze worden vereerd en gevreesd en vaak staan ze als archetype symbool voor angst die moet worden bevochten. Door de draak te verslaan en als beloning de prinses te krijgen verbeeldt de knappe, dappere prins bijvoorbeeld het vaak moeizame, pijnlijke proces van volwassenwording van de adolescent. De prinses zelf, ondertussen, zit werkeloos in haar kasteeltoren, bewaakt door de draak te wachten tot er eindelijk een prins haar problemen komt oplossen. Hopend dat-ie er ook een beetje goed uitziet en dat zijn moeder niet al te vervelend is, zodat ze niet na de val van de ene draak in handen komt van de andere. De boze stiefmoeder, die ook de vorm van een schoonmoeder kan nemen, vertegenwoordigt het kwade, het onrecht. En ook daar lijken prinsessen alleen met hulp van buitenaf aan te kunnen ontkomen. Het probleem met archetypen is, dat mensen gaan geloven dat de archetypen letterlijk model staan voor de werkelijkheid. Anders zouden al die prinsessen natuurlijk allang zelf die draak de deur gewezen hebben en zelf op zoek zijn gegaan naar hun geluk, al dan niet met knappe prins. In het werkelijke leven worden de plaatsen van de draak, de prins en de stiefmoeder ingenomen door reclame en media, door de wetenschap en zorgverleners en inderdaad ook schoonmoeders, tantes, moeders, zussen, schoonzussen en buurvrouwen. Neem nu de vrouw die borstvoeding geeft. Haar draak wordt samengesteld door al tijdens de zwangerschap vertelde horror- en spookverhalen van wat er allemaal fout kan gaan bij het voeden van een kind, hoeveel pijn dat kan doen en hoe beschamend of vernederend dat kan zijn. De schubben, klauwen en het vuur bestaan uit de pijn, de aanvallen en het onbegrip, die inderdaad komen. Prins Zorgverlener hoog op het witte strijdros Wetenschap komt aan galopperen om de draak te bestrijden en geeft soms onbedoeld de prinses nog een houw met zijn zwaard mee. Het lijkt niettemin toch goed te gaan en de prins neemt de prinses snel mee achterop zijn paard, misschien half hangend terwijl haar voeten worden geschroeid door een laatste vuurstoot. Thuis aangekomen staat het leger schoon- en stiefmoeders al te wachten en de nachtmerrie van de prinses kan opnieuw beginnen. De prinses geeft het wellicht alsnog op om te hopen op betere tijden en sluit zich aan bij de schoonfamilie, schikt zich in haar lot en laat haar dromen varen.
Maar het kan ook anders. In de animatiefilm ‘’How to train your dragon’’ is een meisje, wel geen echte prinses, maar vooruit, te zien dat niet van plan is toe te zien hoe de potentiële prinsen zich een voor een door draken en ander onheil laten verslaan in de hoop dat er uiteindelijk één zal overblijven om haar te beschermen. Nee, Astrid neemt het heft in eigen handen en verslaat haar eigen draak. En verslaan betekent hier onderwerpen tot dienstbaarheid. Astrid is een meisje dat uit haar adolescentie tevoorschijn kom als een sterke vrouw. Ze toont aan dat archetypen ook anders ingevuld kunnen worden en dat de Prins op het Witte Paard best een Prinses op een Getemde Draak kan zijn. Alle vrouwen kunnen zo sterk zijn. Alle vrouwen kunnen het heft in eigen hand nemen. Informatie zoeken, zich voorbereiden, uitzoeken hoe het werkelijk werkt en vertrouwen op hun eigen kracht, kennis en instincten en doen waarvoor ze zijn gemaakt. Niet stilletjes afwachten tot de prins het oplost, maar haar eigen draak verslaan en temmen. Haar draak, haar strijd, haar victorie. Maar daar moet ze wel even voor werken natuurlijk.
Draken zijn in veel culturen voorkomende mythische wezens. Ze worden vereerd en gevreesd en vaak staan ze als archetype symbool voor angst die moet worden bevochten. Door de draak te verslaan en als beloning de prinses te krijgen verbeeldt de knappe, dappere prins bijvoorbeeld het vaak moeizame, pijnlijke proces van volwassenwording van de adolescent. De prinses zelf, ondertussen, zit werkeloos in haar kasteeltoren, bewaakt door de draak te wachten tot er eindelijk een prins haar problemen komt oplossen. Hopend dat-ie er ook een beetje goed uitziet en dat zijn moeder niet al te vervelend is, zodat ze niet na de val van de ene draak in handen komt van de andere. De boze stiefmoeder, die ook de vorm van een schoonmoeder kan nemen, vertegenwoordigt het kwade, het onrecht. En ook daar lijken prinsessen alleen met hulp van buitenaf aan te kunnen ontkomen. Het probleem met archetypen is, dat mensen gaan geloven dat de archetypen letterlijk model staan voor de werkelijkheid. Anders zouden al die prinsessen natuurlijk allang zelf die draak de deur gewezen hebben en zelf op zoek zijn gegaan naar hun geluk, al dan niet met knappe prins. In het werkelijke leven worden de plaatsen van de draak, de prins en de stiefmoeder ingenomen door reclame en media, door de wetenschap en zorgverleners en inderdaad ook schoonmoeders, tantes, moeders, zussen, schoonzussen en buurvrouwen. Neem nu de vrouw die borstvoeding geeft. Haar draak wordt samengesteld door al tijdens de zwangerschap vertelde horror- en spookverhalen van wat er allemaal fout kan gaan bij het voeden van een kind, hoeveel pijn dat kan doen en hoe beschamend of vernederend dat kan zijn. De schubben, klauwen en het vuur bestaan uit de pijn, de aanvallen en het onbegrip, die inderdaad komen. Prins Zorgverlener hoog op het witte strijdros Wetenschap komt aan galopperen om de draak te bestrijden en geeft soms onbedoeld de prinses nog een houw met zijn zwaard mee. Het lijkt niettemin toch goed te gaan en de prins neemt de prinses snel mee achterop zijn paard, misschien half hangend terwijl haar voeten worden geschroeid door een laatste vuurstoot. Thuis aangekomen staat het leger schoon- en stiefmoeders al te wachten en de nachtmerrie van de prinses kan opnieuw beginnen. De prinses geeft het wellicht alsnog op om te hopen op betere tijden en sluit zich aan bij de schoonfamilie, schikt zich in haar lot en laat haar dromen varen.
Maar het kan ook anders. In de animatiefilm ‘’How to train your dragon’’ is een meisje, wel geen echte prinses, maar vooruit, te zien dat niet van plan is toe te zien hoe de potentiële prinsen zich een voor een door draken en ander onheil laten verslaan in de hoop dat er uiteindelijk één zal overblijven om haar te beschermen. Nee, Astrid neemt het heft in eigen handen en verslaat haar eigen draak. En verslaan betekent hier onderwerpen tot dienstbaarheid. Astrid is een meisje dat uit haar adolescentie tevoorschijn kom als een sterke vrouw. Ze toont aan dat archetypen ook anders ingevuld kunnen worden en dat de Prins op het Witte Paard best een Prinses op een Getemde Draak kan zijn. Alle vrouwen kunnen zo sterk zijn. Alle vrouwen kunnen het heft in eigen hand nemen. Informatie zoeken, zich voorbereiden, uitzoeken hoe het werkelijk werkt en vertrouwen op hun eigen kracht, kennis en instincten en doen waarvoor ze zijn gemaakt. Niet stilletjes afwachten tot de prins het oplost, maar haar eigen draak verslaan en temmen. Haar draak, haar strijd, haar victorie. Maar daar moet ze wel even voor werken natuurlijk.
