Foto: Jake Gyllenhaal als Colter Stevens in Source Code
Onder het bezielende en soms hilarische dagvoorzitterschap van Hester Macrander vond gisteren het congres “Baby en Behandeling” plaats in Ede. Als professioneel borstvoedingondersteuner ben ik natuurlijk gewend aan congressen en symposia die sterk worden gedomineerd door vrouwen, aan zalen waar een enkele verdwaalde man zit en de meeste mannen die aanwezig zijn in de bediening werken. Redelijk naïef was ik ervan uitgegaan dat bij een congres over opvoeding en psychologie en therapieën voor baby’s wel meer mannen zouden zijn, maar ook nu was het weer een en al vrouw wat de klok sloeg. Baby’s zijn kennelijk niet alleen in gezinnen, maar ook in de zorg vrouwenwerk. Er waren wel mannen, een handvol verspreid in de grote zaal en een paar in de standjes van de informatiemarkt. En Nikk was er. Nikk Conneman was een van de sprekers. Ik had hem al eerder gehoord, maar dat maakt niet uit. Zijn boodschap, die het waard is om vaker gehoord te worden, is samengevat is vrij simpel: elk kind is uniek en verdient individuele zorg om zich optimaal te kunnen ontwikkelen in zijn specifieke situatie. En hoe verschillend de achtergronden van de sprekers ook waren, dat was een beetje de teneur van de dag: kinderen en hun ouders hebben individuele zorg nodig. Onderzoek is goed en evidence based werken prima, maar altijd moet er gekeken worden naar het individu en of op dat individu de protocollen en richtlijnen wel van toepassing zijn. U begrijpt, als u vaker mijn stukjes heeft gelezen, dat (het pleidooi voor weer zelf nadenken) was voor mij als een warm bad. Dat, en de oproep in allerlei toonaarden voor een meer sensitieve zorg. Sensitieve zorg door de zorgverlener en hulpverlener en door de ouders aan het kind. Sensitiviteit naar de signalen die de behoeften van het zorgobject weergeven. Sensitief ouderschap wordt volgens spreker Marian Bakermans-Kranenburg beschreven als ‘’gevoelig voor de signalen van een baby, ze opmerken, juist interpreteren en er tijdig en adequaat op reageren’’. Sensitief zorgverlenerschap zou op een zelfde manier kunnen worden omschreven: gevoelig zijn voor de signalen (verbaal en non-verbaal) van de zorgvragers (ouders én kinderen), die juist interpreteren en er tijdig en adequaat op reageren. Wat dit zo uitermate boeiend maakt, en ook oneindig veel ingewikkelder dan werken volgens protocol, is dat zowel de ouders als de kinderen functioneren op basis van hun genenpatroon, maar dat genenpatroon wordt beïnvloed door de omgeving en de ervaringen in die omgeving. Omgeving en ervaring kunnen genen in structuur en werking veranderen, genen kunnen aan- of uitgezet worden door ervaring en omgeving. Deze veranderingen in genenpatronen en functioneren maken dat de ene werkwijze bij de een heel goed werkt en bij de ander helemaal niet. Onze broncode is dus als het ware vastgelegd bij de conceptie, maar die code kan worden bewerkt en aangepast, net als de broncode van een computerprogramma. En zoals een computerprogramma heel anders kan worden uitgevoerd wanneer hier of daar een teken wordt veranderd, toegevoegd of weggehaald, zo werkt het dus ook in het menselijk gedrag. Opvoeden, verzorgen en zorgverlenen moet dus altijd maatwerk zijn en geen confectie.
Over het congres Baby en Behandeling
Onder het bezielende en soms hilarische dagvoorzitterschap van Hester Macrander vond gisteren het congres “Baby en Behandeling” plaats in Ede. Als professioneel borstvoedingondersteuner ben ik natuurlijk gewend aan congressen en symposia die sterk worden gedomineerd door vrouwen, aan zalen waar een enkele verdwaalde man zit en de meeste mannen die aanwezig zijn in de bediening werken. Redelijk naïef was ik ervan uitgegaan dat bij een congres over opvoeding en psychologie en therapieën voor baby’s wel meer mannen zouden zijn, maar ook nu was het weer een en al vrouw wat de klok sloeg. Baby’s zijn kennelijk niet alleen in gezinnen, maar ook in de zorg vrouwenwerk. Er waren wel mannen, een handvol verspreid in de grote zaal en een paar in de standjes van de informatiemarkt. En Nikk was er. Nikk Conneman was een van de sprekers. Ik had hem al eerder gehoord, maar dat maakt niet uit. Zijn boodschap, die het waard is om vaker gehoord te worden, is samengevat is vrij simpel: elk kind is uniek en verdient individuele zorg om zich optimaal te kunnen ontwikkelen in zijn specifieke situatie. En hoe verschillend de achtergronden van de sprekers ook waren, dat was een beetje de teneur van de dag: kinderen en hun ouders hebben individuele zorg nodig. Onderzoek is goed en evidence based werken prima, maar altijd moet er gekeken worden naar het individu en of op dat individu de protocollen en richtlijnen wel van toepassing zijn. U begrijpt, als u vaker mijn stukjes heeft gelezen, dat (het pleidooi voor weer zelf nadenken) was voor mij als een warm bad. Dat, en de oproep in allerlei toonaarden voor een meer sensitieve zorg. Sensitieve zorg door de zorgverlener en hulpverlener en door de ouders aan het kind. Sensitiviteit naar de signalen die de behoeften van het zorgobject weergeven. Sensitief ouderschap wordt volgens spreker Marian Bakermans-Kranenburg beschreven als ‘’gevoelig voor de signalen van een baby, ze opmerken, juist interpreteren en er tijdig en adequaat op reageren’’. Sensitief zorgverlenerschap zou op een zelfde manier kunnen worden omschreven: gevoelig zijn voor de signalen (verbaal en non-verbaal) van de zorgvragers (ouders én kinderen), die juist interpreteren en er tijdig en adequaat op reageren. Wat dit zo uitermate boeiend maakt, en ook oneindig veel ingewikkelder dan werken volgens protocol, is dat zowel de ouders als de kinderen functioneren op basis van hun genenpatroon, maar dat genenpatroon wordt beïnvloed door de omgeving en de ervaringen in die omgeving. Omgeving en ervaring kunnen genen in structuur en werking veranderen, genen kunnen aan- of uitgezet worden door ervaring en omgeving. Deze veranderingen in genenpatronen en functioneren maken dat de ene werkwijze bij de een heel goed werkt en bij de ander helemaal niet. Onze broncode is dus als het ware vastgelegd bij de conceptie, maar die code kan worden bewerkt en aangepast, net als de broncode van een computerprogramma. En zoals een computerprogramma heel anders kan worden uitgevoerd wanneer hier of daar een teken wordt veranderd, toegevoegd of weggehaald, zo werkt het dus ook in het menselijk gedrag. Opvoeden, verzorgen en zorgverlenen moet dus altijd maatwerk zijn en geen confectie.
Over het congres Baby en Behandeling
