Foto: Anna Silk als Bo (met Richard Howland als Trick) in Lost Girl dreigt zichzelf te verliezen in de vreemde realiteit waarin zij blijkt thuis te horen.
Nr. 9 in de top tien meest gelezen Eurolac Flits!: Realiteit. 2 apr. 2012
Realiteit, plaats negen in de top tien van meest gelezen Flitsen ging over idealen versus realiteit. Over doelen, verwachtingen en de uitkomsten daarvan in de dagelijkse realiteit. Ook dit zijn onderwerpen waar ik vaker over schreef, zoals in deze stukjes met het label verwachtingen. Moeders hebben verwachtingen, baby’s hebben verwachtingen en de maatschappij heeft verwachtingen. Vooral verwacht iedereen een realistisch beeld van de realiteit te hebben en dat de realiteit voor iedereen hetzelfde is. Helaas is dat niet zo en dat is waarom zoveel moeders en kinderen verloren raken in de verwachtingen. De baby valt niets te verwijten, hoe vaak of hoe veel of hoe hard hij ook huilt, hoe veel luiers hij ook vult en hoe vaak hij ook wil eten. Zijn verwachtingen zijn hem namelijk in zijn genen meegegeven. Die zijn aangeboren, passend bij de soort waarbinnen hij werd verwekt en zal worden geboren. In een evolutionair proces van vele miljoenen jaren heeft zich een verwachting gevormd van de omgeving waarin hij zal worden geboren en de manier van zogen en zorgen die hij daar zal ontvangen. Evolutie is een traag proces en een paar honderd of duizend jaar andere omstandigheden zal niet direct tot een verandering leiden. Die verwachtingen in de genen weten nog niets over de eenentwintigste-eeuwse westerse wereld en de gewoonten die daar heersen.
De verwachtingen van de moeder zijn grotendeels opgebouwd uit wat zij in haar leven tot dan toe heeft meegemaakt aangaande moederschap en baby’s. Haar ervaringen als kind, haar observaties tijdens het opgroeien, de mee-ervaren escapades van haar vriendinnen als beginnende moeders en alles wat ze verder heeft gezien en gelezen, bepalen allemaal samen haar verwachtingen rondom moederschap en baby’s. Het is verbijsterend hoe ver die verwachtingen van moeder en kind uit elkaar kunnen liggen. Ontdekken dat je eigenlijk een mythologisch personage bent, dat helemaal niet mythologisch blijkt te zijn, en dat je in een wereld van andere blijkbaar niet echt mythologische maar wel vreemde creaturen thuishoort, lijkt daar een makkie bij vergeleken. De verwachtingen van de maatschappij zijn vaag en diffuus, maar lijken zich vooral te concentreren rondom de noodzaak een nuttig lid van die maatschappij te zijn of dit zo snel mogelijk te worden en kinderlijk gedrag past daar slecht in en moet dus te vuur en te zwaard worden uitgeroeid.
De baby verwacht te worden gevoed en gekoesterd en in doorlopend direct contact met de koesterende voedster te zijn. De moeder verwacht de vervulling van al haar dromen te zien uitkomen en de maatschappij verwacht van de moeder dat zij zich volledig zal inzetten als een economisch waardevol lid van de maatschappij met een rijk sociaal leven, die tussen neus en lippen door haar kinderen perfect opvoedt. Hoe realistisch zijn al die verwachtingen? Vanuit biologisch oogpunt heeft de baby de meest realistische verwachtingen, maar in de praktijk waarschijnlijk de meest onrealistische. De maatschappij, daar wil ik het eigenlijk helemaal niet over hebben, die wordt immers gemaakt door alle individuele leden samen. En zolang al die mensen, waaronder wetgevers, zorgverleners en ouders, geen kennis nemen van de legitieme realistische verwachtingen van de baby zal de maatschappij als geheel en zullen de individuele leden teleurgesteld blijven. Moeders kunnen hun droom niet waarmaken en van die perfect opgevoede kinderen komt ook niet veel.
Er wordt wel gezegd dat het volk de regering krijg die ze verdient. Ik durf te stellen dat daarentegen de maatschappij opgescheept wordt met de mensen die ze zelf kweekt door het blijvend negeren van de verwachtingen van baby’s en te proberen ze vanaf de geboorte te dwingen in het cultureel bepaalde keurslijf.
Eurolac Flits! met label realiteit, promotie, begeleiding, ideaal, huilen, ondersteuning. Deze links leiden naar een lijst met blogs met dit label, klik op de plaatjes in de linkerzijbalk voor meer verhaaltjes.
Sarah Ockwell-Smith: Why do the Media Happily Promote Dangerous Baby Trainers? 4 feb 2013
Sarah Ockwell-Smith: Why Does Society Turn a Blind Eye to Some Forms of Child Abuse? 20 dec 20112
Nr. 9 in de top tien meest gelezen Eurolac Flits!: Realiteit. 2 apr. 2012
Realiteit, plaats negen in de top tien van meest gelezen Flitsen ging over idealen versus realiteit. Over doelen, verwachtingen en de uitkomsten daarvan in de dagelijkse realiteit. Ook dit zijn onderwerpen waar ik vaker over schreef, zoals in deze stukjes met het label verwachtingen. Moeders hebben verwachtingen, baby’s hebben verwachtingen en de maatschappij heeft verwachtingen. Vooral verwacht iedereen een realistisch beeld van de realiteit te hebben en dat de realiteit voor iedereen hetzelfde is. Helaas is dat niet zo en dat is waarom zoveel moeders en kinderen verloren raken in de verwachtingen. De baby valt niets te verwijten, hoe vaak of hoe veel of hoe hard hij ook huilt, hoe veel luiers hij ook vult en hoe vaak hij ook wil eten. Zijn verwachtingen zijn hem namelijk in zijn genen meegegeven. Die zijn aangeboren, passend bij de soort waarbinnen hij werd verwekt en zal worden geboren. In een evolutionair proces van vele miljoenen jaren heeft zich een verwachting gevormd van de omgeving waarin hij zal worden geboren en de manier van zogen en zorgen die hij daar zal ontvangen. Evolutie is een traag proces en een paar honderd of duizend jaar andere omstandigheden zal niet direct tot een verandering leiden. Die verwachtingen in de genen weten nog niets over de eenentwintigste-eeuwse westerse wereld en de gewoonten die daar heersen.
De verwachtingen van de moeder zijn grotendeels opgebouwd uit wat zij in haar leven tot dan toe heeft meegemaakt aangaande moederschap en baby’s. Haar ervaringen als kind, haar observaties tijdens het opgroeien, de mee-ervaren escapades van haar vriendinnen als beginnende moeders en alles wat ze verder heeft gezien en gelezen, bepalen allemaal samen haar verwachtingen rondom moederschap en baby’s. Het is verbijsterend hoe ver die verwachtingen van moeder en kind uit elkaar kunnen liggen. Ontdekken dat je eigenlijk een mythologisch personage bent, dat helemaal niet mythologisch blijkt te zijn, en dat je in een wereld van andere blijkbaar niet echt mythologische maar wel vreemde creaturen thuishoort, lijkt daar een makkie bij vergeleken. De verwachtingen van de maatschappij zijn vaag en diffuus, maar lijken zich vooral te concentreren rondom de noodzaak een nuttig lid van die maatschappij te zijn of dit zo snel mogelijk te worden en kinderlijk gedrag past daar slecht in en moet dus te vuur en te zwaard worden uitgeroeid.
De baby verwacht te worden gevoed en gekoesterd en in doorlopend direct contact met de koesterende voedster te zijn. De moeder verwacht de vervulling van al haar dromen te zien uitkomen en de maatschappij verwacht van de moeder dat zij zich volledig zal inzetten als een economisch waardevol lid van de maatschappij met een rijk sociaal leven, die tussen neus en lippen door haar kinderen perfect opvoedt. Hoe realistisch zijn al die verwachtingen? Vanuit biologisch oogpunt heeft de baby de meest realistische verwachtingen, maar in de praktijk waarschijnlijk de meest onrealistische. De maatschappij, daar wil ik het eigenlijk helemaal niet over hebben, die wordt immers gemaakt door alle individuele leden samen. En zolang al die mensen, waaronder wetgevers, zorgverleners en ouders, geen kennis nemen van de legitieme realistische verwachtingen van de baby zal de maatschappij als geheel en zullen de individuele leden teleurgesteld blijven. Moeders kunnen hun droom niet waarmaken en van die perfect opgevoede kinderen komt ook niet veel.
Er wordt wel gezegd dat het volk de regering krijg die ze verdient. Ik durf te stellen dat daarentegen de maatschappij opgescheept wordt met de mensen die ze zelf kweekt door het blijvend negeren van de verwachtingen van baby’s en te proberen ze vanaf de geboorte te dwingen in het cultureel bepaalde keurslijf.
Eurolac Flits! met label realiteit, promotie, begeleiding, ideaal, huilen, ondersteuning. Deze links leiden naar een lijst met blogs met dit label, klik op de plaatjes in de linkerzijbalk voor meer verhaaltjes.
Sarah Ockwell-Smith: Why do the Media Happily Promote Dangerous Baby Trainers? 4 feb 2013
Sarah Ockwell-Smith: Why Does Society Turn a Blind Eye to Some Forms of Child Abuse? 20 dec 20112
