Zilver spreekt tot de verbeelding. Goud is rijkdom, overdaad en macht, maar zilver is verfijnder, subtielere en wordt in verband gebracht met magie, nachtelijke krachten en heling. Waar goud in al zijn glorieuze schittering wordt verbonden aan de even overdadig stralende en overweldigende zon, ziet men in zilver de zachtglanzende, strelende ietwat geheimzinnige krachten van de maan. De aantrekkingskracht van de maan werd lang wel waargenomen, maar niet begrepen en wat de antieke mens niet begreep, werd verklaard met magie. De wolven die met hun gehuil naar de maan leken te communiceren met magische krachten, de maan zelf met haar voelbare, maar onverklaarbare aantrekkingskracht, de kleur en het metaal zilver die alleen al door de glans en de kleur iets van de magie van de maan leek te hebben en de onbegrijpelijke, maanstand gerelateerde vrouwendingen: magie van het zuiverste water. Stof voor ontelbare verhalen in lange koude nachten bij het vuur.
En waar wolven en vrouwen geheimzinnig en meer of minder eng werden, werden de maan en zilver even geheimzinnig, maar dan positief. Zolang vrouwen en wolven zich er maar niet mee bemoeiden. Zilver kreeg allerlei helende aspecten toegeschreven. Allerlei ziekten zouden ermee genezen en zelfs was het het enige middel om ‘’de kinderen van de maan’’, weerwolven, met hun sterke band met de volle maan, te vernietigen. Inmiddels zijn de raadselen van de bewegingen van de maan en haar aantrekkingskracht ontrafeld, weerwolven verhuisd naar sprookjesland, de enige plaats waar ze kunnen leven, met of zonder zilver, gewone wolven zijn een bedreigde, maar zich herstellende diersoort met een sociale structuur die nu en dan op die van mensen lijkt en zilver blijkt gewoon een metaal te zijn.
Maar metalen, en dus ook zilver, kunnen wel degelijk invloed op hun omgeving hebben. Van zilver is nu aangetoond dat het inderdaad antiseptische eigenschappen heeft. Het wordt in de geneeskunde gebruikt als een breedspectrum antibioticum en het doodt daarnaast schimmels en virussen. Daarmee is het een waardevol middel in de strijd tegen besmetting van bijvoorbeeld chirurgische materialen. Sondes en andere kunstmatige aan- en afvoer slangen in het menselijk lichaam, die worden gecoat met een zilveroplossing, weren het ontstaan van een slijmerige laag vieze en ziekmakende prut.
Dat wil natuurlijk niet zeggen dat zilver op elke manier bij elke infectie kan worden ingezet. Bepaalde pathogenen ontwikkelen een resistentie tegen zilver, waardoor het gebruik van zilver hen een voorsprong kan geven op andere ziekteverwekkers. En hoewel zilver in bepaalde bereidingen een bepaalde werking heeft, wil natuurlijk niet zeggen dat je fijngemalen zilver kunt eten om er gezond van te worden of dat een plak zilver tegen een lichaamsdeel gedrukt dat lichaamsdeel zomaar gezond zal houden. Mensen die veel zilver binnen krijgen kunnen een opstapeling krijgen van miniscule, onverteerbare, niet door het lichaam afbreekbare zilverdeeltjes. In extreme vormen kan dit leiden tot een grijze of blauwe huidverkleuring (argyria). Medisch gezien is deze conditie niet ernstig, maar esthetisch is het geen succes.
Een ander onjuist gebruik van zilver is het gebruik als preventie van borstvoeding problemen. Zilveren tepelbeschermers of –schelpen, worden van oudsher in sommige gebieden aanbevolen voor het voorkomen van alle borstvoeding problemen, van pijnlijke en kapotte tepels, tot kloven, spruw en borstontsteking. Tja, als je weet hoe dit soort problemen ontstaan, dan weet je ook dat een zilveren schild daartegen niet zal beschermen. Kapotte tepels en borstontstekingen worden in het overgrote deel van alle gevallen veroorzaakt door niet goed werkende technieken en routines. Daar is niks geheimzinnigs aan en er hoeft dus ook geen antiek, magisch instrument te worden ingezet om het te voorkomen. En als er al ellende is, kan wellicht een antibiotisch werkend middel de genezing ondersteunen als er een infectie bij is gekomen, maar de eerste lijn van behandeling is gewoon die technieken en protocollen verbeteren. Ik ben er ook nog niet van overtuigd dat preventief gebruik een kwestie is van 'baat het niet, dan schaadt het niet'. Ik heb het niet onderzocht, maar op basis van mijn kennis en begrip van hoe borstvoeding werkt (en die kennis is, al zeg ik het zelf, niet gering en gebaseerd op wetenschappelijke feiten), denk ik dat het in theorie mogelijk, en mogelijk waarschijnlijk, is dat het voortdurend dragen van harde, niet luchtdoorlatende schelpen op de voedende borst juist problemen veroorzaakt. De totale afsluiting van lucht kan het weefsel van de tepel en tepelhof verweken en vatbaarder maken voor kloofjes en andere kwetsuren. De druk van een niet-meegevend stuk metaal in de borst, die door de dag heen steeds van volume verandert als gevolg van toename en afname van de hoeveelheid melk erin, kan makkelijk leiden tot druk op de melkkanalen, waardoor verstoppingen kunnen ontstaan door verminderde doorstroming. Vooral als de druk en de wrijving van datzelfde stuk metaal de zenuwuiteinden stimuleert en de aanmaak en afgifte van melk stimuleert.
Ik zie wel een mogelijkheid voor zilvercoating op het textiel waarvan zoogkompressen worden gemaakt. Dat blijven dan zachte, meegevende en luchtdoorlatende dingen die geen ongewenste druk uitoefenen. Het zilver kan de vorming van bacteriën en schimmels in de vochtig-warme, eiwit- en suikerrijke voedingsbodem verhinderen of verminderen. Dat zou nou best een een onderzoek met een zilveren randje kunnen opleveren.
Reaves R: Silver and Myth. Ezine Articles, opgehaald 26-12-2012 16:27. Article Source
Silver S: Bacterial silver resistance: molecular biology and uses and misuses of silver compounds. FEMS Microbiology Reviews. 2003, 2(2-3):341 -353
Lansdown AB: A pharmacological and toxicological profile of silver as an antimicrobial agent in medical devices. Adv Pharmacol Sci. 2010;2010:910686. doi: 10.1155/2010/910686. Epub 2010 Aug 24.
