Foto: Daniel Radcliffe als Harry Potter en Bonnie Wright als Ginny Weasley geven elkaar in Harry Potter and the Deathly Hallows een intieme kus in een zeer niet-intieme omgving
Intiem is een woord met vele betekenis nuances. Een intiem kaarslicht-diner-voor-twee is een heel ander intiem dan iemands intieme delen. Een intiem dineetje is een huiselijk diner als tegenovergestelde van een formeel diner. Een intieme vriend is een vertrouweling, als tegenstelling van een kennis. In maar enkele betekenissen heeft intiem de nuance dat je je ervoor afscheidt van publiek. Kussen is een intieme bezigheid, maar tenzij je daarbij erotisch te werk gaat, hoef je je er niet voor af te zonderen. Een intiem gesprek (als in vertrouwelijk) met een intieme vriend (als in boezemvriend) kan net zo goed in een afgesloten kamer plaatsvinden als aan een tafeltje in een druk restaurant. Borstvoeding is een intieme bezigheid tussen een moeder en haar kind die zowel in de intimiteit van haar slaapkamer kan plaatsvinden als op een druk terras.
Borstvoeding geven en krijgen in de openbare ruimte blijft een geliefd discussiethema. Soms zijn de discussies vrolijk, soms venijnig en soms bizar. Bizar was de Twitterdiscussie tussen ondergetekende, een zelfde-generatie @eetschrijver, een beginnend, wijsneuzerig, ‘ieuw’ en ‘gross’ roepend pubermeisje en haar pleegmoeder over het Bijenkorfincident*; vrolijk was de Facebookdiscussie naar aanleiding daarvan. Dit bericht veroorzaakte een lawine van reacties en tegenreacties over voeden in het openbaar, in een restaurant, en plannen voor ludieke tegenacties. De reacties van het beginnende pubertje vond ik nog wel amusant en herkenbaar; ze deden me sterk denken aan de reacties van meisjes van vergelijkbare leeftijd, tijdens een beurs, die onbedaarlijke giechelaanvallen kregen om de demonstratieborst in mijn stand; en steeds bleven terugkomen met steeds meer giechelende pubertjes om nog meer te wijzen en besmuikt te giechelen. Ik heb liefjes meegegiecheld.
Die meisjes zagen een model van wat wordt gezien als een van de intieme damesdelen open en bloot ten toon gesteld in een niet seksueel georiënteerde omgeving. Het Twitterpubermeisje zag in haar verbeelding iets in een openbare ruimte gebeuren wat volgens haar in het intiem-verborgen rijk thuishoort. Beginnende pubermeisje zitten volop in de fase van het plaatsen van personen en situaties in de wereld van de cultureel bepaalde opvattingen: wat hoort, wat is normaal, wat past en wat niet. Het thema bloot en vooral het deelthema blote borsten is iets waaraan meisjes in onze cultuur een hele kluif hebben, wat dat plaatsen betreft. Ten eerste zijn die dingen bij haar zelf ook aan het groeien. Gênant is dat, gewoon gênant, want iedereen kan zomaar zien dat je dus van een bepaalde leeftijd bent, waarop al dat soort gênante dingen met je lijf gebeuren (nog afgezien van het gruwelijke feit dat ze per definitie scheef groeien en per definitie te groot of te klein zijn en nooit wat zullen worden). Gewoon helemaal en totaal een opperst ‘ieuw-en-gross’-gehalte. Tel daarbij op de zeer gemixte en tegengestelde signalen die er rondom het thema borst in de maatschappij worden afgegeven. Verwarring alom en daarom mogen beginnende pubermeisjes van mij giechelen als ze een blote borst zien of een kind aan een blote borst.
Van volwassenen verwacht je -meestal vergeefs- een andere, meer volwassen, reactie. De twee grote kampen zijn de militante overal en altijd hoe dan borstvoeders aan de ene kant en degenen die borstvoeding alleen toelaatbaar achten als alleen de moeder en haar kind het kunnen zien aan de andere kant. En de grote middenmoot, die borstvoeding niet erg vindt of juist toejuicht, maar het liever niet wil zien of tonen. Dat zijn de mensen die het waarom van borstvoeding onderschrijven, maar zich bij de uitvoering ervan ongemakkelijk voelen. Iemand vroeg zich in een blog of een commentaar af of moeders wellicht naar elders worden verwezen omdat men veronderstelt dat zij zelf een afgezonderde plaats willen voor iets zo intiems als borstvoeding geven. Nu is toiletbezoek uiteraard ook een zeer intiem gebeuren, dat inderdaad in onze cultuur in een afgezonderde ruimte gebeurt, maar dat betekent niet dat alle intieme handelingen en gebeurtenissen afzondering vergen. En al helemaal geen afzondering in ruimtes waarin wordt zorggedragen voor de verwijdering van lichamelijke afvalstoffen.
Borstvoeding geven en krijgen is intiem, kan intiem zijn, als intiem ervaren worden. Net als zoenen. Maar niet intiem van het soort dat afzondering behoeft. Hoewel ik moet toegeven dat ik me bij al te innig kussende mensen ook ietwat ongemakkelijk voel. Waarschijnlijk spelen dan mijn associaties met een meer afzondering vergende manier van kussen een rol. In die gevallen draai ik me af van de intiem-zoenende personen. Per slot houden zij kennelijk veel van elkaar en dat mag getoond worden. Net als de liefde van een moeder voor haar kind.
*) Oorspronkelijk Twitterbericht Bijenkorf incident: @Zayma -> @bvpuntcom Manager #Bijenkorf stuurt mijn vriendin de lunchroom uit. Fles mag ze er wel geven maar borstvoeden moet in de verschoningsruimte
Intiem is een woord met vele betekenis nuances. Een intiem kaarslicht-diner-voor-twee is een heel ander intiem dan iemands intieme delen. Een intiem dineetje is een huiselijk diner als tegenovergestelde van een formeel diner. Een intieme vriend is een vertrouweling, als tegenstelling van een kennis. In maar enkele betekenissen heeft intiem de nuance dat je je ervoor afscheidt van publiek. Kussen is een intieme bezigheid, maar tenzij je daarbij erotisch te werk gaat, hoef je je er niet voor af te zonderen. Een intiem gesprek (als in vertrouwelijk) met een intieme vriend (als in boezemvriend) kan net zo goed in een afgesloten kamer plaatsvinden als aan een tafeltje in een druk restaurant. Borstvoeding is een intieme bezigheid tussen een moeder en haar kind die zowel in de intimiteit van haar slaapkamer kan plaatsvinden als op een druk terras.
Borstvoeding geven en krijgen in de openbare ruimte blijft een geliefd discussiethema. Soms zijn de discussies vrolijk, soms venijnig en soms bizar. Bizar was de Twitterdiscussie tussen ondergetekende, een zelfde-generatie @eetschrijver, een beginnend, wijsneuzerig, ‘ieuw’ en ‘gross’ roepend pubermeisje en haar pleegmoeder over het Bijenkorfincident*; vrolijk was de Facebookdiscussie naar aanleiding daarvan. Dit bericht veroorzaakte een lawine van reacties en tegenreacties over voeden in het openbaar, in een restaurant, en plannen voor ludieke tegenacties. De reacties van het beginnende pubertje vond ik nog wel amusant en herkenbaar; ze deden me sterk denken aan de reacties van meisjes van vergelijkbare leeftijd, tijdens een beurs, die onbedaarlijke giechelaanvallen kregen om de demonstratieborst in mijn stand; en steeds bleven terugkomen met steeds meer giechelende pubertjes om nog meer te wijzen en besmuikt te giechelen. Ik heb liefjes meegegiecheld.
Die meisjes zagen een model van wat wordt gezien als een van de intieme damesdelen open en bloot ten toon gesteld in een niet seksueel georiënteerde omgeving. Het Twitterpubermeisje zag in haar verbeelding iets in een openbare ruimte gebeuren wat volgens haar in het intiem-verborgen rijk thuishoort. Beginnende pubermeisje zitten volop in de fase van het plaatsen van personen en situaties in de wereld van de cultureel bepaalde opvattingen: wat hoort, wat is normaal, wat past en wat niet. Het thema bloot en vooral het deelthema blote borsten is iets waaraan meisjes in onze cultuur een hele kluif hebben, wat dat plaatsen betreft. Ten eerste zijn die dingen bij haar zelf ook aan het groeien. Gênant is dat, gewoon gênant, want iedereen kan zomaar zien dat je dus van een bepaalde leeftijd bent, waarop al dat soort gênante dingen met je lijf gebeuren (nog afgezien van het gruwelijke feit dat ze per definitie scheef groeien en per definitie te groot of te klein zijn en nooit wat zullen worden). Gewoon helemaal en totaal een opperst ‘ieuw-en-gross’-gehalte. Tel daarbij op de zeer gemixte en tegengestelde signalen die er rondom het thema borst in de maatschappij worden afgegeven. Verwarring alom en daarom mogen beginnende pubermeisjes van mij giechelen als ze een blote borst zien of een kind aan een blote borst.
Van volwassenen verwacht je -meestal vergeefs- een andere, meer volwassen, reactie. De twee grote kampen zijn de militante overal en altijd hoe dan borstvoeders aan de ene kant en degenen die borstvoeding alleen toelaatbaar achten als alleen de moeder en haar kind het kunnen zien aan de andere kant. En de grote middenmoot, die borstvoeding niet erg vindt of juist toejuicht, maar het liever niet wil zien of tonen. Dat zijn de mensen die het waarom van borstvoeding onderschrijven, maar zich bij de uitvoering ervan ongemakkelijk voelen. Iemand vroeg zich in een blog of een commentaar af of moeders wellicht naar elders worden verwezen omdat men veronderstelt dat zij zelf een afgezonderde plaats willen voor iets zo intiems als borstvoeding geven. Nu is toiletbezoek uiteraard ook een zeer intiem gebeuren, dat inderdaad in onze cultuur in een afgezonderde ruimte gebeurt, maar dat betekent niet dat alle intieme handelingen en gebeurtenissen afzondering vergen. En al helemaal geen afzondering in ruimtes waarin wordt zorggedragen voor de verwijdering van lichamelijke afvalstoffen.
Borstvoeding geven en krijgen is intiem, kan intiem zijn, als intiem ervaren worden. Net als zoenen. Maar niet intiem van het soort dat afzondering behoeft. Hoewel ik moet toegeven dat ik me bij al te innig kussende mensen ook ietwat ongemakkelijk voel. Waarschijnlijk spelen dan mijn associaties met een meer afzondering vergende manier van kussen een rol. In die gevallen draai ik me af van de intiem-zoenende personen. Per slot houden zij kennelijk veel van elkaar en dat mag getoond worden. Net als de liefde van een moeder voor haar kind.
*) Oorspronkelijk Twitterbericht Bijenkorf incident: @Zayma -> @bvpuntcom Manager #Bijenkorf stuurt mijn vriendin de lunchroom uit. Fles mag ze er wel geven maar borstvoeden moet in de verschoningsruimte
