Zwanger zijn en vervolgens een kind baren wordt wel vergeleken met een Olympische duursport. Die Olympische prestatie wordt als het aan het lichaam van de moeder en aan de baby ligt afgerond met een lange en intensieve cooling down: borstvoeding. Ter ere van de Olympische Spelen en van de Olympische prestatie die elke vrouw levert als zij moeder wordt zolang de Spelen duren elke dag een stukje met een olympische sport als thema en afbeelding.
Proloog
Olympische sporters hebben vaak een jarenlange voorbereidingstijd op weg naar De Spelen. Ze beginnen van kinds af aan te trainen. Dagelijkse, gestructureerde training is de basis van de mogelijkheid om tot olympische prestaties te komen. In Nederland en veel andere westerse landen doen kinderen en tieners dit naast hun gewone leven met school, vrienden, hobby’s. Het wordt voor hen op die manier een normaal onderdeel van hun dagelijkse leven. De door sommige deskundigen evengoed als olympische prestatie omschreven zwangerschap en bevalling krijgt veel minder voorbereidende aandacht. We geven kinderen wat seksuele voorlichting, vooral heel technisch en vooral over hoe je kan voorkomen dat er een zwangerschap ontstaat. Kinderen worden naar het lijkt zoveel mogelijk uit het dagelijks leven weggehouden, waardoor opgroeiende toekomstige zwangeren en barenden weinig in aanraking komen met het doel: een kind ontvangen, dragen, baren en opvoeden. Geen fysieke voorbereiding, geen mentale voorbereiding.Voor wie besluit toch een kind te willen krijgen begint de voorbereiding over het algemeen als de zwangerschap al een feit is. Er is wat mentale voorbereiding via de voorlichting door de verloskundige en een beetje fysieke voorbereiding op de baring bij de zwangerschapsgym of een ander ‘’pufklasje’’. Een lijst met benodigdheden voor moeder en kind in het kraambed en een foldertje over borstvoeding completeren in veel gevallen de voorbereiding op het leven na de baring.
Geen sportcoach zou het in zijn hoofd halen om de toekomstige olympische kampioenen een summiere schriftelijke voorbereiding te geven, een filmpje tonen om te laten zien hoe het er in het echt uitziet, een paar rek-, strek- en ademoefeningen te geven als fysieke voorbereiding en verder te beloven tijdens de Spelen te zorgen voor verdere back-up en coaching. Voor vrouwen die zwanger zijn en kinderen krijgen is dit wel zo'n beetje de dagelijkse praktijk. Geen kwaad woord over de verloskundigen en de kraamverzorgenden hier – die doen hun stinkende best voor iedere zwangere en kraamvrouw die aan hun zorg is toevertrouwd. Het is alleen, zij moeten werken met het materiaal, de gereedschappen en de omstandigheden die ze hebben en krijgen. Wanneer een maatschappij als geheel alles wat te maken heeft met het maken en verwachten van kinderen, het krijgen en voeden, verzorgen en opvoeden ervan, wegstopt alsof het in het beste geval niet salonfähig is en in het slechtste geval smerig, dan krijgen die zorgverleners niet veel kans om er nog wat van te maken. Mensen die gaan plannen om ouders te worden weten waarschijnlijk voornamelijk dat het maken van een kindje een verdraaid aangename bezigheid kan zijn, ze hebben hier en daar eens een kind gezien in een nauwkeurig georkestreerde omgeving en hebben van Martin Gaus en de Dogwhisperer geleerd hoe je een hond opvoedt. Van populaire opvoed-reality shows denken ze ook te weten hoe dat zo’n beetje met kinderen werkt. Een flink deel van de aanstaande ouders heeft geen idee over het wat en hoe van een kind.
Geen kwaad woord over die onwetende aanstaande ouders. Het is nu eenmaal hoe ze door onze maatschappij worden afgeleverd. Stel je voor dat er een sportersvoorbereiding zou zijn voor aanstaande ouders. Stel je voor dat kinderen al zouden leren over hoe lichamen eruit zien en werken. Over gezonde levens- en voedingsgewoonten. Over aantrekkingskracht, lust en liefde. Over lichaamsverzorging en het gezond houden van je lijf. Als kinderen niet uit de brede samenleving zouden worden geweerd en als het begin, het einde en de moeilijke perioden van het leven niet zouden worden weggestopt. Als kinderen als volwaardige mensen zouden worden gezien en behandeld en als liefde en leed als normaal onderdeel (als in tegenstelling tot een realityshow) van het leven zichtbaar zouden zijn. Als niet onwetendheid en angst de drijfveren voor veel handelingen zouden zijn, maar wetenschap en wijsheid. Als …
Als moederschap nu eens serieus genomen zou worden, net zo serieus als sport wordt genomen …
