Al het leven op aarde is verdeeld in domeinen, rijken, stammen, klassen, orden, families, geslachten en soorten. Hoe verder naar onder hoe meer twee levensvormen op elkaar lijken en hoe meer variatie. Alle dieren samen vormen een rijk dat is onderverdeeld in een handvol stammen. Zoogdieren zijn een klasse van gewervelden, ofwel dieren met een ruggengraad, die worden ingedeeld in ruim 5500 soorten binnen meer dan 1250 geslachten van ruim 150 families in bijna 30 ordes. Een soort kan worden gedefinieerd als een populatie waarvan de individuen zich onder natuurlijke omstandigheden onderling kunnen voortplanten met vruchtbare nakomelingen. Sommige soorten kunnen zich onderling voortplanten, maar krijgen dan geen vruchtbare nakomelingen, zoals ezels en paarden. Wolven en honden kunnen dat dan weer wel, honden en vossen niet.
Waarom deze biologieles? Deze biologieles laat zien dat, hoewel zoogdieren allemaal melk maken voor hun jong, ze verder voor geen millimeter op elkaar hoeven te lijken. Zelfs de meest naaste soorten kunnen niet eens vruchtbaar nageslacht voortbrengen, zoveel verschilt hun DNA. Het verschil in melk is niet alleen een verschil in hoeveelheid, maar vooral ook een verschil in samenstelling en DNA in de cellen. Jongen van de ene soort kunnen overleven met melk van de andere, maar vaak gaat er toch van alles mis. De ontwikkeling is minder goed of het jong wordt ziek door gebrek aan bepaalde voedingsstoffen of door gebrek aan specifieke bescherming. Soort-specifieke melk bevat alle voedingsstoffen van de juiste opmaak, in de juiste verhoudingen en hoeveelheden voor de jongen van de betreffende soort. Hoe meer soorten op elkaar lijken, hoe meer hun melk op elkaar zal lijken. De melk van een poema zal meer lijken op die van een tijger dan die van een wolf, maar meer op wolvenmelk dan olifantenmelk.
Hoe robuuster het jong, hoe groter de kans dat het gezond overleeft op de melk van een andere soort. Hoe kwetsbaarder het jong, hoe groter de kans op ziekte en dood. Te vroeg geboren kinderen zijn de meest kwetsbare kinderen, die alle bescherming nodig hebben die er maar beschikbaar is en niet mogen worden blootgesteld aan infecties. Die ook alle voedingsstoffen en energie nodig hebben die beschikbaar zijn. Hun maag is nog heel klein en hun spijsverteringsvermogen beperkt, dus alles wat erin komt moet ook goed beschikbaar zijn en geen extra energie kosten om opgenomen te kunnen worden. De melk van hun eigen moeder biedt al deze voeding en bescherming, zelfs in een aan te vroeg geboren kinderen aangepaste vorm. Maar ernstig te vroeg geboren kindjes (na minder dan 33 weken) hebben andere voeding nodig dan dat; ze hebben iets extra’s nodig. Ze zijn ook nog kwetsbaarder voor verstoringen dan andere, minder te vroeg geboren kinderen.
Traditioneel grijpen mensen naar melk van andere dieren als er meer of andere melk nodig is voor mensenkinderen. En de melk die wordt gekozen komt niet van soorten die op ons lijken, maar van heel andere soorten, zoals gras-etende, 4-magen kuddedieren. Voor ernstig te vroeg geboren kinderen worden uit die melk bepaalde voedingsstoffen, met name eiwitten, geëxtraheerd en vermengd met stoffen die elders vandaan komen (Human Milk Fortifier of HMF) en vervolgens toegevoegd aan afgekolfde melk van hun eigen moeder of van een andere mensenmoeder (donormelk). Dit poeder bevat dus niet soort-specifieke stoffen, die voor een mensenkind zwaar te verteren zijn. Dit is een aanslag op zijn toch al wiebelige spijsverteringsstelsel en verhoogt het risico van infectie. Het wordt niet optimaal opgenomen en dus is er meer van nodig om toch tot de gewenste opname te komen.
Het wachten is op een algemeen verkrijgbare HMF op basis van mensenmelk of meer onderzoek naar het invoeren van behandeling van de melk (lactoengineering, moedermelkmanipulatie) van de eigen moeder om deze nog geschikter te maken voor haar eigen kind. Paula Meier heeft al in meerdere onderzoeken aangetoond dat deze manier werkt en dat moeders dit ook zelf kunnen doen. Mensenmelk voor mensenkinderen zou het uitgangspunt meoten zijn in de zorg voor de meest kwetsbare kinderen.
Griffin TL, Meier PP, Bradford LP, Bigger HR, Engstrom JL: Mothers' Performing Creamatocrit Measures in the NICU: Accuracy, Reactions, and Cost. Journal of Obstetric, Gynecologic, & Neonatal Nursing, 2000, 29(3):249-257.
Eurolac Flits met label afkolven, prematuur, melkproductie
