In de categorie enge dingen van vrouwen, waaronder onder andere de menstruatie en hormonen vallen, hoort voor veel mensen, inclusief veel vrouwen zelf, de borst. Van jongs af aan krijgen kinderen zeer gemixte boodschappen over borsten, hun doel, gebruik en waarde. Borsten zijn kennelijk belangrijk: iedereen heeft het erover en je ziet ze, al dan niet bedekt, overal. Er wordt mee gepronkt, maar je mag er niet naar kijken. Je mag er niet naar kijken, maar je moet ze wel zien. Je mag er niet aankomen – een verdwalend kinderhandje krijgt een soms gewelddadige, maar vrijwel altijd boze of gegeneerde reactie- maar de reclame duwt ze je zowat door de strot. Hoewel niemand mag kijken en iedereen ze moet zien, weet iedereen hoe ze eruit horen te zien en wat er aan de borsten van elke vrouw in de omgeving mankeert. En waar je in de hele maatschappij zowat wordt gesmoord in de borsten mogen ze dan in sommige situaties en bij specifiek gebruik weer niet worden getoond, op straffe van verbanning, fysiek of virtueel. Borsten worden verstopt en aan het directe zicht onttrokken, maar de verpakking daagt wel uit tot kijken en ‘’een goede beha’’ zorgt voor een prominente aanwezigheid onder de bovenkleding. Hoe verwarrend. Gevraagd naar het doel en nut van borsten zal het overgrote deel van de ondervraagden verwijzen naar seksuele onderwerpen. Zo worden borsten gezien als erogene zones. In feite geldt dit misschien maar voor de helft van de vrouwen, de rest wordt hooguit geïrriteerd door gefruts aan de borsten. Voor mannen zijn borsten wel zeer erogene zones. Vrouwenborsten wel te verstaan. Alleen al het denken eraan maakt veel mannen onrustig en hun verdere gedachten incoherent. Reclamemakers maken hiervan dankbaar gebruik.
Als aandachtrekker voor het andere geslacht werken borsten dus prima, voor hun andere functie is minder aandacht en vooral veel minder welwillende aandacht. Omdat ‘’iedereen’’ ‘’weet’’ hoe ‘’de perfecte borsten’’ eruit zien, denkt ook iedere vrouw te weten dat die van haar maar miserabel zijn: te klein, te groot, te rond, niet rond genoeg, te gevuld, niet gevuld genoeg, te veel tepel, te weinig tepel, te veel tepelhof, te weinig tepelhof en ze hangen of wijzen naar de zijkant. En dat maakt veel vrouwen aan het twijfelen over hun capaciteit om borstvoeding te geven. Wel, vrouwen, vreest niet, want om borstvoeding te kunnen geven maakt dat allemaal niks uit en je baby interesseert het al helemaal niet hoe jouw borsten eruit zien, als er maar melk uit komt. Een ander vervelend bijverschijnsel van de publieke belangstelling voor de seksuele borst is dat veel vrouwen niet alleen niet met onbevooroordeelde blik naar hun borsten kunnen kijken of erover praten, maar er ook nauwelijks aan durven te komen. Een beetje met het idee dat je seksuele organen bedekt houdt, er niet aanzit en er slechts in bedekte termen over spreekt. Eigenlijk zouden zwangere vrouwen verplicht elke dag een kwartiertje met hun borsten bezig moeten zijn. Niet om de borsten voor te bereiden op het geven van borstvoeding, want dat doen ze al vanzelf, maar om henzelf voor te bereiden op het hanteren van en bezig zijn met die borsten. Vasthouden, bekijken, benoemen, masseren, … bezig zijn dus, normaal maken, eraan gewend raken. Tot de ontdekking komen dat ze niet eng zijn, dat je er gewoon aan kan komen en er dingen mee doen zonder seksuele toestanden eromheen. Gewoon lichaamsdelen met een functie. En passant kan er dan, als we toch bezig zijn, geoefend worden met afkolven met de hand. Juist, je leest het goed, met de hand. Niet met een hard stuk plastic waar je je een RSI mee ploetert of met een vreemde geluiden makende machine eraan vast. Gewoon met je eigen handen. Op je eigen borsten. Afkolven met de hand is een vaardigheid die elke moeder zou moeten beheersen. Je handen heb je altijd bij je, je bent niet afhankelijk van een stopcontact, je hoeft geen kunsten uit te halen om schilden aan te passen of zuigkracht in te stellen. Met je eigen handen op je eigen borsten voel je precies wat je doet, je maakt geen gênante, associaties oproepende geluiden. In de eerste dagen na de baring is de melk (colostrum) kleverig en komt in heel kleine hoeveelheden. Met de hand kolven levert dan meer op en er is geen verlies langs de onderdelen van de kolf en de fles. Even met de hand wat melk uitdrukken kan je kind net even over de drempel heb helpen als het drinken nog wat moeilijk is of je kan er je te vroeg of ziek geboren kindje mee voorzien van medicijn en voedsel. Helemaal zelf, zonder hulpmiddelen, met je eigen handen en je eigen borsten. Je bent je eigen beste boezemvriend.
Van Veldhuzien-Staas, CGA: Het afkolven van moedermelk op eurolac.net
Eurolac Flits! met label afkolven
