Foto: Mijn vader, de pacifist (R) en zijn broer, de politieman (L), 1980
Vandaag opende mijn twitterlijst met een tirade van een moeder over de adviezen die zij ongevraagd kreeg over het nachtgedrag van haar peutertje. Het nachtgedrag, dat meerdere borstslokjes per nacht inhoudt, is voor de twitteraarster geen enkel probleem, zij voedt haar kind met liefde wanneer dat nodig is, maar de CB-mevrouw vond het nodig haar toch te adviseren daar maar mee op te houden met kreten als ‘’Zichzelf in stand houdende gewoonte’’ en ‘’Niet meer nodig’’. Ze moest haar kind maar een slokje water geven, dan zou het vanzelf wel over gaan. Moeder is boos over dit soort adviezen. Aan de ene kant omdat ze ongevraagd zijn. Er wordt aangenomen dat er een probleem is waar dat voor de moeder helemaal niet zo is. En boos om het feit dat op dat aangenomen probleem vanuit een smal denkend perspectief een oplossing geboden wordt, die haaks staat op de manier van opvoeden en omgaan met kinderen die de moeder zelf verkiest. Deze moeder wordt er boos om en piekert er niet over dit advies op te volgen, maar veel moeders accepteren het wel en denken dat het zo hoort. Het is namelijk een in onze maatschappij zeer geaccepteerd kind- en wereldbeeld dat alles een strijd is en bevochten moet worden, een strijdmodel-wereldbeeld. Mijn oom Piet, de broer van mijn zeer pacifistische vader, de broer die eerst vol overgave militair was en vervolgens met evenveel overgave veldwachter (nou, ja eigenlijk wachtmeester en opperwachtmeester bij de Rijkspolitie) in diverse dorpjes op het Zeeuwse en Twentse platteland, had als levensmotto: ‘’Het leven is een krijgsbanier’’, hij schreef dat ook als vers in het poëzie-album dat ik voor mijn tiende verjaardag kreeg, en dat is de levensvisie van velen met hem. Alles wat je wilt bereiken moet worden bevochten en men denkt algemeen dat ook baby’s en peuters dat al weten. En dus moeten al die slechte gewoontes direct de kop worden ingedrukt. Want voor je het weet heeft dat krijsende kind je gemanipuleerd en om zijn kleine vingertje gewonden en loop je dag en nacht je benen onder je lijf uit om hem zijn zin te geven. Wat een vreemd en verwrongen beeld is dat toch. Vooral als je weet dat het bewustzijn van een kind pas vanaf gemiddeld 18-24 maanden na zijn geboorte zo ver ontwikkeld is dat een kind bewust onderscheid kan maken tussen ‘’ik’’ en ‘’jij’’ en ‘’zij’’. Om succesvol te kunnen manipuleren moet een kind ook al bewust van te voren kunnen bedenken dat hij iets wil bereiken, wat hij wil bereiken, welke stappen hij moet ondernemen om andere mensen te laten doen wat hij wil. Dat is redelijk geavanceerd hersengebruik dat over het algemeen wat langer nodig heeft dan een paar maanden of zelfs een paar jaar om tot ontwikkeling te komen. een baby, een peuter die in de nacht wakker wordt heeft gewoon zijn moeder nodig en daarom roept hij haar. Wat hij dan precies nodig heeft, dat kan haar melk zijn of haar warmte of haar troost of alleen haar nabijheid, dat maakt eigenlijk niet zo veel uit. Hij heeft het nodig; hij heeft moeder nodig. Daar hoeft helemaal geen strijd over te zijn. Ik ben wat dat betreft een goede dochter van mijn vader: ik hang pacifisme aan op macro en microniveau. Geweldloos opvoeden betekent niet dat je je kinderen maar laat gaan en in alles toegeeft en ‘’de zin geeft’’, maar dat je op andere manieren je kinderen begeleidt tot zelfverantwoordelijke, zelfdenkende en vredelievende volwassenen. Wereldvrede begint niet aan de onderhandelingstafels en al helemaal niet op het strijdveld, maar bij individuele mensen die met liefde en empathie worden opgevoed. Want waar je mee omgaat word je mee besmet, en wat jij niet wilt dat jou geschiedt doe dat ook een ander niet. Maar vooral: zo de waard is vertrouwt hij zijn gasten. Mensen die verwachten dat een onschuldig jong kind haar probeert te manipuleren, zal waarschijnlijk zelf ook manipulatief te werk gaan en op slinkse wijze ongevraagde. onnodige en onjuiste adviezen bij anderen naar binnen te schuiven. Maar pas op, want wie zaait zal oogsten: wie manipuleert zal worden gemanipuleerd. Maar wie vrijelijk liefde geeft zal geliefd zijn.
@MarlindaBaan: Had ik al iets verteld over ons cb bezoek dinsdag nee hè...dat heeft een reden, wat een...€&@%#^**+ was dat.......
Vandaag opende mijn twitterlijst met een tirade van een moeder over de adviezen die zij ongevraagd kreeg over het nachtgedrag van haar peutertje. Het nachtgedrag, dat meerdere borstslokjes per nacht inhoudt, is voor de twitteraarster geen enkel probleem, zij voedt haar kind met liefde wanneer dat nodig is, maar de CB-mevrouw vond het nodig haar toch te adviseren daar maar mee op te houden met kreten als ‘’Zichzelf in stand houdende gewoonte’’ en ‘’Niet meer nodig’’. Ze moest haar kind maar een slokje water geven, dan zou het vanzelf wel over gaan. Moeder is boos over dit soort adviezen. Aan de ene kant omdat ze ongevraagd zijn. Er wordt aangenomen dat er een probleem is waar dat voor de moeder helemaal niet zo is. En boos om het feit dat op dat aangenomen probleem vanuit een smal denkend perspectief een oplossing geboden wordt, die haaks staat op de manier van opvoeden en omgaan met kinderen die de moeder zelf verkiest. Deze moeder wordt er boos om en piekert er niet over dit advies op te volgen, maar veel moeders accepteren het wel en denken dat het zo hoort. Het is namelijk een in onze maatschappij zeer geaccepteerd kind- en wereldbeeld dat alles een strijd is en bevochten moet worden, een strijdmodel-wereldbeeld. Mijn oom Piet, de broer van mijn zeer pacifistische vader, de broer die eerst vol overgave militair was en vervolgens met evenveel overgave veldwachter (nou, ja eigenlijk wachtmeester en opperwachtmeester bij de Rijkspolitie) in diverse dorpjes op het Zeeuwse en Twentse platteland, had als levensmotto: ‘’Het leven is een krijgsbanier’’, hij schreef dat ook als vers in het poëzie-album dat ik voor mijn tiende verjaardag kreeg, en dat is de levensvisie van velen met hem. Alles wat je wilt bereiken moet worden bevochten en men denkt algemeen dat ook baby’s en peuters dat al weten. En dus moeten al die slechte gewoontes direct de kop worden ingedrukt. Want voor je het weet heeft dat krijsende kind je gemanipuleerd en om zijn kleine vingertje gewonden en loop je dag en nacht je benen onder je lijf uit om hem zijn zin te geven. Wat een vreemd en verwrongen beeld is dat toch. Vooral als je weet dat het bewustzijn van een kind pas vanaf gemiddeld 18-24 maanden na zijn geboorte zo ver ontwikkeld is dat een kind bewust onderscheid kan maken tussen ‘’ik’’ en ‘’jij’’ en ‘’zij’’. Om succesvol te kunnen manipuleren moet een kind ook al bewust van te voren kunnen bedenken dat hij iets wil bereiken, wat hij wil bereiken, welke stappen hij moet ondernemen om andere mensen te laten doen wat hij wil. Dat is redelijk geavanceerd hersengebruik dat over het algemeen wat langer nodig heeft dan een paar maanden of zelfs een paar jaar om tot ontwikkeling te komen. een baby, een peuter die in de nacht wakker wordt heeft gewoon zijn moeder nodig en daarom roept hij haar. Wat hij dan precies nodig heeft, dat kan haar melk zijn of haar warmte of haar troost of alleen haar nabijheid, dat maakt eigenlijk niet zo veel uit. Hij heeft het nodig; hij heeft moeder nodig. Daar hoeft helemaal geen strijd over te zijn. Ik ben wat dat betreft een goede dochter van mijn vader: ik hang pacifisme aan op macro en microniveau. Geweldloos opvoeden betekent niet dat je je kinderen maar laat gaan en in alles toegeeft en ‘’de zin geeft’’, maar dat je op andere manieren je kinderen begeleidt tot zelfverantwoordelijke, zelfdenkende en vredelievende volwassenen. Wereldvrede begint niet aan de onderhandelingstafels en al helemaal niet op het strijdveld, maar bij individuele mensen die met liefde en empathie worden opgevoed. Want waar je mee omgaat word je mee besmet, en wat jij niet wilt dat jou geschiedt doe dat ook een ander niet. Maar vooral: zo de waard is vertrouwt hij zijn gasten. Mensen die verwachten dat een onschuldig jong kind haar probeert te manipuleren, zal waarschijnlijk zelf ook manipulatief te werk gaan en op slinkse wijze ongevraagde. onnodige en onjuiste adviezen bij anderen naar binnen te schuiven. Maar pas op, want wie zaait zal oogsten: wie manipuleert zal worden gemanipuleerd. Maar wie vrijelijk liefde geeft zal geliefd zijn.
@MarlindaBaan: Had ik al iets verteld over ons cb bezoek dinsdag nee hè...dat heeft een reden, wat een...€&@%#^**+ was dat.......
